ภรรยาในนาม นิยาย บท 10

"คุณแม่?"

"นี่มันอะไรกัน!" อัญชัญมองมือที่เกาะแขนลูกชายแบบไม่พอใจเอามากๆ

หญิงสาวเห็นสายตานั้นแล้วกำลังจะชักมือออก แต่ถูกเขาเหนี่ยวรั้งไว้ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เธอคงจะปฏิเสธ ..แต่ครั้งนี้จากที่ทำแค่เกาะ มือเรียวเลื่อนขึ้นเป็นคล้องแขนเขาไว้ เหมือนคู่รักทั่วไปที่ทำกัน

"ผมกำลังจะออกไปทานข้าวข้างนอกครับ คุณแม่มีธุระอะไร" ชายหนุ่มมองดูผู้หญิงที่มากับแม่แบบไม่พอใจ

"แม่กำลังจะมาชวนลูกไปทานข้าวนั่นแหละ พอดีเลยออกไปทานพร้อมกัน"

"ผมจะไปทานกับ.." สายตาของเขามองกลับมาดูคนที่กอดแขนเขาอยู่ กลัวว่าเธอจะไม่เล่นละครด้วย

"ฉันหิวแล้วค่ะเรารีบไปกันเถอะ" รรรรรรรู้ดีว่าเวลานี้เธอต้องทำยังไง

"คุณแม่คะ เอมมี่ว่าเรากลับกันดีกว่า" หญิงสาวที่มากับอัญชัญเอ่ยพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่สื่อออกมาให้เห็นว่าเสียใจมาก กับภาพที่เห็นอยู่ในเวลานี้

"หนูคือลูกสะใภ้ของแม่ตัวจริงจะกลัวอะไรล่ะ"

"แม่จะพูดอะไรก็สงสารเมียผมบ้างสิ"

"เมีย?" เห็นควงแขนกันก็ว่าตกใจมากแล้ว แต่ได้ยินคำว่าเมียออกจากปากท่านประธาน นิรันดร์ถึงกับทำอะไรไม่ถูก

"แกจะเอาใครเป็นเมียกี่ร้อยกี่พันคนแม่ไม่ว่า แต่คนที่จะมาเป็นลูกสะใภ้ของแม่มีแค่คนนี้คนเดียวเท่านั้น!"

"คงไม่ได้หรอกค่ะคุณแม่ ดิฉันไม่ได้ใจกว้างพอที่จะแบ่งสามีให้ใครต่อใครขนาดนั้น" รรรรรรต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง เพราะเธอต้องได้เงินก้อนนั้นให้เร็วที่สุด ถ้าขืนยังมัวคุยกันอยู่หน้าลิฟต์แบบนี้ คงผ่าตัดพี่สาวไม่ทันแน่

ที่เธอไม่ได้บอกความจริงกับเขาไป ว่าตอนนี้พี่สาวของเธอประสบอุบัติเหตุ ..ก็เพราะว่าตอนที่เขาต้องการความช่วยเหลือ เธอไม่ยอมช่วย ..แต่พอเวลาที่เธอต้องการบ้าง กลับรีบวิ่งมาขอความช่วยเหลือจากเขาแบบนี้ รรรรรรก็เลยยอมทำตามข้อเสนอที่เขาเคยยื่นมาให้ เพื่อแลกกับเงินก้อนนั้น

"นี่เธอ!!" อัญชัญตะคอกเสียงแรงใส่ผู้หญิงอวดเก่งที่อยู่ตรงหน้า