ภรรยาในนาม นิยาย บท 2

"แม่ไม่ต้องการแบบนี้สักหน่อย" ถึงแม้ว่านางอยากจะอุ้มหลาน แต่ไม่ได้ต้องการแม่พันธุ์เป็นผู้หญิงคนไหนก็ได้แบบนี้

อัญชัญคว้าเอากระเป๋าแบรนด์เนมราคาที่คนธรรมดาจับต้องไม่ได้เดินออกมาจากห้อง โดยที่ไม่หันกลับไปมองลูกชาย ซึ่งตอนนี้ใบหน้าของเขาเริ่มมีรอยยิ้ม เมื่อยั่วอารมณ์ของผู้เป็นแม่ได้สำเร็จ

"จะลุกได้หรือยัง" คฑาพูดโดยที่ไม่ได้มองหน้าคนที่ดึงเข้ามาข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่ได้สนใจอยู่แล้วว่าเธอจะคิดอย่างไร

"คะ?" ถึงแม้จะสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่หญิงสาวก็ต้องได้รีบลุกขึ้น

"ออกไปได้" จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่คิดจะมองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ เพราะสายตาคมนั้นได้มองทอดออกไปนอกห้องกระจกแบบใช้ความคิด

"ค่ะ" คนตัวเล็กก้าวเดินออกมาจากห้องทำงานสุดหรู ด้วยความงงงวย

"ทำไมถึงเอาเอกสารเข้าไปนานจัง"

"พี่ริน..คือ.."

"เกิดปัญหาอะไรหรือเปล่า"

"เปล่าค่ะ"

"อย่าสร้างปัญหาเด็ดขาด" รินหรือรรินธร คือพี่สาวของเธอ

รรินธรต้องหาเลขาใหม่มาฝึกงาน และทำงานแทนในระหว่างที่ลาคลอด เพราะเหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนแล้ว

เธอก็เลยเลือกน้องสาวของตัวเอง มารับตำแหน่งเลขาส่วนตัวของท่านประธานในระหว่างที่ลาคลอด เพราะถ้าให้คนอื่นมาทำแล้วเกิดถูกใจท่านประธาน การกลับมาทำงานหลังคลอดของเธออาจจะมีอุปสรรค เพราะเอาแน่เอานอนไม่ได้อยู่แล้ว ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว

วันต่อมา..

รรินธรก็ยังฝึกงานให้น้องสาวอย่างหนักเหมือนเดิม เพราะทุกอย่างน้องสาวต้องทำแทนให้ได้ภายในไม่ถึงหนึ่งเดือน

เย็นวันนั้น.. ถึงแม้ว่าท่านประธานจะกลับไปแล้ว แต่รรินธรกับน้องสาวก็ยังคงอยู่

"พยายามเอาทุกอย่างที่พี่สอนเข้าสมองให้ได้"