ภรรยาในนาม นิยาย บท 5

"ตกลงพี่จะให้ฉันเข้าไปไหม" ไม่รู้จะตอบพี่สาวยังไง เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

"อย่าทำให้พี่ลำบากใจเข้าใจไหม ..รู้ไหมว่างานสมัยนี้มันหายาก ยิ่งตอนนี้พี่ใกล้คลอด ต้องได้เก็บเงินไว้เลี้ยงหลานอีก"

"ค่ะ" ถ้าเขาไม่เริ่มก่อนนะ ..ประโยคหลังเธอได้แค่คิดเอาเพราะไม่กล้าพูดกลัวพี่สาวจะไม่สบายใจ

แล้วหญิงสาวร่างระหงก็ได้ก้าวเดินมาที่หน้าห้องของท่านประธาน พร้อมกับเคาะประตูเบาๆ

"เชิญ"

ประตูบานนั้นถูกเปิดเข้ามาทันทีที่เจ้าของห้องอนุญาต พอเธอเข้ามาก็เห็นว่าเขายืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ สายตามองทอดออกไปนอกอาคารที่รอบล้อมไปด้วยกระจก

"เธอต้องการเท่าไร" ชายหนุ่มพูดออกไปแบบไม่อ้อมค้อม แต่ที่จริงมันก็เป็นนิสัยของเขาอยู่แล้ว

"คะ??" ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้นเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากปากเจ้านาย

"ฉันจะให้เงินเท่าที่เธอต้องการ"

"บอสจะให้ฉันทำไม" หญิงสาวพยายามคิดถึงหน้าพี่สาวไว้ให้มาก เพราะถ้าบู่มบ่ามพูดอะไรออกไปกลัวพี่สาวจะลำบากไปด้วย

"ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรในตัวเธอหรอก"

"อ้าว!" หญิงสาวเอ่ยพูดขึ้นโดยที่ไม่ได้รอฟังให้จบก่อน ในเมื่อไม่พิศวาสแล้วจะเรียกเธอเข้ามาหาพระแสงอะไร

"ฟังให้จบก่อนสิ"

"ว่ามา...ค่ะ" เกือบลืมมีหางเสียง

"ฉันจำเป็นต้องใช้งานเธอ ก็อย่างที่เธอเห็น แม่กับพี่สาวของฉัน.."

"ไม่ค่ะ"

"??" ชายหนุ่มถึงกับมองเธอให้เต็มตา เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงที่ไหนปฏิเสธเขาแบบนี้ "เธอจะไม่ไปคิดดูหน่อยเหรอ"

"ทำไมต้องคิดด้วยล่ะคะ ถ้าบอสจะเรียกมาคุยเรื่องนี้ ฉันขอกลับไปทำงานก่อนนะคะ" ทำไมเธอต้องเอาตัวเองเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องครอบครัวของเขาด้วย เงินน่ะใครจะไม่อยากได้ แต่ถ้าได้มาแล้วมันทำให้ชีวิตวุ่นวาย ขอไม่เอาดีกว่า

ชายหนุ่มได้แต่มองตามผู้หญิงที่อวดเก่งอวดดี เพราะตอนนี้เธอออกจากห้องไปแล้ว

ธุรกิจเป็นหมื่นล้านเขายังจัดการมาได้ กับอีแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียว..

สามวันผ่านไป..

"แม่เล่นแบบนี้เลยเหรอครับ" กลับมาถึงบ้านก็เห็นว่าที่โต๊ะอาหารไม่ได้มีแค่ครอบครัวของเขา

"ก็ในเมื่อชวนลูกออกไปทานข้างนอกแล้วลูกไม่ไป ก็ชวนหนูเอมมี่มาทานที่บ้านเรามันจะไปยากอะไรล่ะ" แม่กับลูกพูดกันเพียงแค่เบาๆ