สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 499

บทที่499 คำเตือน

เย้นหว่านก้มหน้ามองข้อมือของโห้หลีเฉินที่บวมขึ้นเรื่อยๆ ปวดใจแทบไม่ไหว ไม่สนแล้ว ตอนนี้การรักษาเป็นเรื่องเร่งด่วนที่สุด

สำหรับเรื่องอื่น ค่อยหาทางแก้ไขตามสถานการณ์

ขึ้นรถแล้ว โห้หลีเฉินก็หันไปมองกู้จื่อเฟยที่นั่งอยู่ข้างเย้นหว่าน

“ช่วยฉันทำอะไรสักเรื่องได้ไหม?”

กู้จื่อเฟยรู้ว่าเธอไปเชิญเย้นโม่หลินมา ไม่เพียงแต่ไม่ได้ช่วยอะไรได้ แต่ยังทำให้ยุ่งยาก ทำให้เย้นหว่านจำเป็นต้องใช้วิธีการที่ทิ่มแทงใจผลักไสเย้นโม่หลินออกไป

มองไปที่สีหน้าที่ลำบากใจของเย้นโม่หลิน เธอเองก็ปวดใจ

ตอนนี้สามารถช่วยเหลืออะไรได้บ้าง เธอก็ยินดีอย่างกระตือรือร้นเป็นธรรมดา

เธอรีบพูดขึ้น “เชิญนายพูด”

โห้หลีเฉินมองโชเฟอร์ที่ขับรถที่อยู่ด้านหน้า กดเสียงต่ำลง ใช้เสียงที่เบามากพูดกับกู้จื่อเฟยสองสามประโยค

สีหน้ากู้จื่อเฟยเปลี่ยนเล็กน้อย สายตามีความกระวนกระวาย

“เธอทำได้ไหม?”

นี่มันท้าทายเกินไปแล้ว

น้ำเสียงของโห้หลีเฉินนิ่งเรียบ “ทำให้ดีที่สุดก็พอ ไม่จำเป็นต้องกดดันมากเกินไป”

แม้จะพูดอย่างนั้น แต่ถ้าเธอล้มเหลวแล้ว......

กู้จื่อเฟยมองข้อมือที่บวมแดงของโห้หลีเฉิน แล้วก็มองท่าทางที่วิตกกังวลของเย้นหว่าน ในใจประหม่า กัดฟันอย่างดุเดือด

เธอจะต้องทำให้สำเร็จให้ได้!

ไม่อย่างนั้น ผลที่ตามมาไม่อาจจินตนาการได้ สถานการณ์ที่ดีในตอนนี้ ก็จะเปลี่ยนเป็นเลวร้ายอย่างยิ่ง

----

ในศาลา

สีหน้าเย้นโม่หลินมืดมน มองไปที่หยูซือห้านอย่างอันตราย

“หยูซือห้าน ทำไมนายถึงจงใจทำร้ายกู้ซึง?”

น้ำเสียงที่คมกริบ เอ่ยถามไปโดยตรง กระทั่งเรียกชื่อของหยูซือห้านไปตรงๆ

ความสัมพันธ์ของตระกูลหยูตระกูลเย้นซับซ้อน และดำเนินไปด้วยดีมาตลอด แม้แต่เย้นโม่หลิน ก็ปฏิบัติกับหยูซือห้านอย่างมีมารยาทมาโดยตลอด เพียงแต่มารยาทแบบนี้ ก็สร้างขึ้นจากสถานการณ์ที่อีกฝ่ายเคารพกฎด้วยเช่นกัน

ตอนนี้กู้ซึงเป็นหวานใจที่รักของเย้นหว่าน แต่เจ้าหยูซือห้านนี่ กล้าที่จะทำร้ายกู้ซึง

แล้วยังเป็นที่ตระกูลเย้น เขาวางท่าไม่เกรงกลัวเกินไปแล้ว!

คิดว่าตระกูลเย้นไม่กล้าไล่เขาไปจริงๆหรอ?

หยูซือห้านขมวดคิ้ว ท่าทางจริงใจมาก “คุณชายเย้น นายโปรดเชื่อฉัน ฉันไม่ได้มีเจตนาทำร้ายกู้ซึงจริงๆ ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าพื้นฐานร่างกายของเขาจะแย่ขนาดนั้น!

นายกับฉันต่างก็เป็นคนในสังคมด้านมืด ก็รู้ว่าพละกำลังของพวกเรามีมาก ไม่ระวังนิดหน่อย ไปหักกระดูกของคนอื่นเข้าก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยๆ”

เย้นโม่หลินขมวดคิ้ว แม้ว่าจะไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของหยูซือห้าน

ในกรณีของการประเมินสมรรถภาพทางกายผิดพลาด ประกอบกับการไม่ได้ใช้กำลังโดยเจตนา จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะทำให้เกิดอุบัติเหตุเช่นนี้

หยูซือห้านพูดขึ้นอีก “แต่วันนี้ทำให้กู้ซึงบาดเจ็บ ถึงอย่างไรก็เป็นความผิดของฉัน แม้ว่าฉันจะเป็นคนของตระกูลหยู แต่ฉันจะขอขมาลาโทษกู้ซึงด้วยตัวเอง ขอการให้อภัยจากเขา”

ชะงักไป แล้วหยูซือห้านก็พูดเสริมอีก “และจะขอการให้อภัยจากเสี่ยวหว่านด้วย”

เย้นหว่านตอนนี้รังเกียจหยูซือห้านเป็นอย่างมาก เกรงว่าคงไม่ยกโทษให้เขาง่ายๆแล้ว

เพียงแต่ ถึงอย่างไรหยูซือห้านก็เป็นคนของตระกูลหยู ถ้าหากว่าเขาโดนไล่ไปด้วยเรื่องแบบนี้ พูดออกไป จะไม่เป็นผลดีต่อชื่อเสียงของตระกูลเย้น

แล้วยังจะกระทบกับความสัมพันธ์ของตระกูลหยูและตระกูลเย้น มันไม่ค่อยคุ้มค่าเอาเลย

ถ้าหากคนในตระกูลคิดเล็กคิดน้อยขึ้นมา เรื่องนี้ ท้ายที่สุดก็จะโทษเย้นหว่าน ว่าเธอทำตามอำเภอใจ

ตัวเย้นโม่หลินเองจะยังไงก็ช่าง แต่จะไม่ให้เย้นหว่านโดนทำร้าย โดนวิพากษ์วิจารณ์แม้แต่น้อย