สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 704

ในขณะที่ใจกำลังปั่นป่วน เย้นหว่านยกมือขึ้นมาคว้าแขนของฉู่ฉู่ไว้

เธอพูดขึ้นมาว่า " ฉู่ฉู่ รสนิยมของฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอไปช่วยฉันเลือกชุดพิธีหน่อยสิ "

เหมือนเธอจะกลัวว่าเหตุผลของตัวเองไม่มากพอ จึงพูดเสริมอีก " ไปร่วมงานเลี้ยงในพระราชวังครั้งแรก ฉันไม่อยากทำให้พวกเธอต้องขายหน้าน่ะ "

ตอนนี้เธออาศัยในบ้านของครอบครัวเวนเดลล์ ก็ถือว่าเป็นตัวแทน เป็นหน้าเป็นตาของครอบครัวเวนเดลล์ด้วย

อีกหน่อยก็จะแต่งงานกับท่านดยุก ก็ถือว่าเป็นหน้าเป็นตาของท่านดยุกเช่นกัน

ถ้าแต่งตัวน่าเกลียดล่ะก็ ต้องทำให้ขายหน้ากันไปทั่วแน่

ฉู่ฉู่มองไปที่เสื้อผ้าสีดำเรียบ ๆ บนตัวของเย้นหว่าน ดูท่าก็เหมือนใส่แบบขอไปที อย่างกับจะไปร่วมพิธีศพของใครในครอบครัวอย่างไงอย่างงั้น

มันทำให้เธอรู้สึกกังวลในรสนิยมของเย้นหว่าน จึงพูดกับท่านดยุกว่า

" ท่านดยุก ฉันขอไปด้วยได้ไหมคะ ว่าจะไปช่วยเย้นหว่านเลือกชุดพิธีสักหน่อย "

ท่านดยุกเกิดความไม่พอใจ ถ้าเป็นแบบนี้ ช่องว่างระหว่างเราสองคนขณะเดินทางก็ไม่เหลือเลยน่ะสิ

แต่ว่า อีกไม่กี่ชั่วโมงเย้นหว่านก็เป็นเจ้าสาวของเขาแล้ว เขาไม่ควรจะใจแคบกับเวลาหยุมหยิมแค่นี้

เขาจึงตอบตกลงอย่างรวดเร็ว " ได้สิ ขึ้นรถไปด้วยกันเถอะ "

เย้นหว่านแอบถอนหายใจเบา ๆ

ขณะเดินทาง มีฉู่ฉู่ไปด้วย ชายหนุ่มก็ไม่กล้าทำอะไรที่เกินเลยต่อเย้นหว่านอีก

แต่สายตาของเขา ก็ยังดูคุกคามบนเรือนร่างของเย้นหว่านอยู่ดี

เย้นหว่านรู้สึกตึงเครียดไปทั้งตัว หนังหัวชาไปหมด

ในที่สุดก็ถึงจุดจอดรถ ที่นี่ให้บริการเกี่ยวกับชุดพิธีของราชนิกุลโดยเฉพาะ

ข้างในตกแต่งโดยใช้สีทองเป็นหลัก ดูโอ่อ่าตระการตา จากนั้นก็มีพนักงานต้อนรับที่ดูได้รับการฝึกมาอย่างดี เครื่องแต่งกายที่เต็มไปด้วยไหมสีทอง

ได้ยินมาว่า พนักงานที่นี่ล้วนถูกอบรมมาเพื่อดูแลเหล่าราชนิกุลโดยเฉพาะ

" ท่านดยุก ที่นี่มีชุดราตรีคอลเลคชั่นใหม่ด้วยนะคะ "

พนักงานหญิงพาพวกเขาเข้าไปยังห้องเก็บเสื้อผ้าขนาดใหญ่ด้วยท่าทีที่นอบน้อม

ในห้องนั้น แขวนไปด้วยเสื้อผ้ามากมาย ชุดราตรีทุกชุดดูสวยงามและล้ำค่า คนที่มองคงลายตากันไม่น้อย

ดูจากลักษณะที่กว้างใหญ่ของที่แห่งนี้ ราคาคงจะฟุ่มเฟือยอยู่ไม่น้อย

ชายหนุ่มไม่ได้ชายตามองพนักงานหญิงคนนั้นเลยแม้แต่น้อย สายตาสนใจแค่ตัวเย้นหว่านเท่านั้น ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า

" เสี่ยวหว่าน คุณชอบชุดเหรอ "

น้ำเสียงที่ดูสนิทสนมที่เรียกเสี่ยวหว่านนั่น มันชวนให้เย้นหว่านรู้สึกขนลุกขนพองอย่างบอกไม่ถูก

ใช่แล้ว ตั้งแต่ได้ยินฉู่ฉู่เรียกเย้นหว่าน เขาก็คุ้นชินที่จะเรียกเธอว่าเสี่ยวหว่านไปเสียแล้ว

ฉู่ฉู่เมื่อเห็นก็ตาพร่า อิจฉาจนไม่รู้จะทำยังไงไหว

เธอจึงเอ่ยขึ้นว่า " เย้นหว่านรสนิยมแย่มาก ฉันช่วยเธอเลือกคงจะดีกว่า "

เย้นหว่านเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไร

ไม่นาน ฉู่ฉู่ก็ชี้ไปที่ชุดขาวอมชมพูตัวหนึ่ง เพื่อให้พนักงานเอาลงมาให้ดู

" ตัวนี้แหละ เหมาะกับสีผิวของเธอดี "

เย้นหว่านไม่มีความเห็นใด ๆ ไอ้งานเลี้ยงอะไรนี่เธอเองก็ไม่ได้อยากไปตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ตามชุดที่ฉู่ฉู่เลือก และพนักงานที่ช่วยเธอใส่ชุดนี้ เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จเธอก็เดินออกมา

กระโปรงขาวอมชมพูที่ลากลงบนพื้น มองไปมองมาก็ดูราวกับนางฟ้าที่สวยและสง่างาม ดูคล้ายกับเจ้าสาวอย่างไรอย่างนั้น

ชายหนุ่มมองไปทางเย้นหว่านด้วยสายตาแพรวพราว ก่อนจะชมออกมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่

" เสี่ยวหว่านของฉัน สวยจริง ๆ! "

เฮ้ย เธอไปเป็นของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่!

ยังไม่มีใครตกลงปลงใจเสียหน่อย!

ฉู่ฉู่เมื่อเห็นเปลี่ยนชุดออกมา ก็ตกใจไม่น้อย ปรากฏว่าดูดีกว่าที่เธอจินตนาการเอาไว้เยอะเลย สวยขึ้นมากตั้งไม่รู้กี่เท่า

ก่อนหน้าที่เย้นหว่านใส่เสื้อผ้าสีดำเรียบ ๆ ทำให้ตัวออร่าของเธอมันดูดรอปลง มันดูธรรมดาเกินไป ทำให้เย้นหว่านดูสวยแบบทั่ว ๆ ไป ทำให้รูปลักษณ์ละเอียดงดงามเพียงเท่านั้น