ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 179

"ไม่มีเงินยังกล้ามาที่นี่อีก ล้อพวกเราเล่นหรอ!" สีหน้าเอาอกเอาใจของเถ้าแก่เปลี่ยนไปทันทีเมื่อได้ยินคำพูดหลินจื๋อ น้ำเสียงเยาะหยันเต็มขั้น

"ไม่มีเงินก็รีบไสหัวไป" เสี่ยวเอ้อร์ที่เห็นหางเสือเปลี่ยนทิศเข้ามาไล่คนแล้ว

เซี่ยจินอานยังไม่ทันจะเถียง มีคนเร็วกว่านาง พูดด้วยน้ำเสียงกร่างมาก "ยังไม่เคยมีที่ไหนที่ข้าไม่กล้าไป! ข้าเองก็ไม่ชอบล้อเล่นกับขยะด้วย!"

เซี่ยจินอานพลันรู้สึกว่าหยุนจวินหงพึ่งพาได้อยู่บ้าง ในใจแอบยกนิ้วกดไลค์ให้เขา!

เสี่ยวเอ้อร์ได้ยินดังนั้น เอามือเท้าเอวพูดทันทีว่า เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นฮ่องเต้หรือไง ยังจะบอกไม่มีที่ไหนไม่กล้าไป! จะคุยโวก็ไม่ดูสถานที่เลย! ไม่มีเงินก็ไสหัวไป อย่ามาขัดขวางข้าทำมาค้าขาย!"

เซี่ยจินอานหันไปเหล่มองเสี่ยวเอ้อร์ เอาสิ เบ่งใหญ่กับองค์ชาย ในแผ่นดินของพ่อเขานี่ น้องชายเจ้ากร่างมากนะ!

หยุนจวินหงโกรธจัด กล้าสงสัยว่าข้าไม่มีเงิน?!

หยุนจวินหงจึงควักเงิกออกมาปึกหนึ่งจากในอก โบกไปมาหน้าเสี่ยวเอ้อร์ "เจ้ากล้าว่าข้าไม่มีเงิน?! ดวงตาเจ้าโดนกลบขี้ไปแล้วกระมัง!"

เถ้าแก่เห็นเงินในมือหยุนจวินหง สองตาเป็นประกายระยิบระยับ มีนิสัยอดทนอดกลั้นได้ ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยเข้ามาบอก "คุณชายท่านนี้อย่าโมโหไปเลย พวกเรามีตาหามีแววไม่เอง ขอทุกท่านได้โปรดเชิญทางนี้เถิด"

เพื่อแสดงความเสียใจ เขาหันไปตะคอกใส่เสี่ยวเอ้อร์ด้วยสีหน้าโกรธจัดว่า "เจ้าไม่ต้องทำแล้ว รีบเก็บข้าวของไสหัวไปเลย!"

เสี่ยวเอ้อร์สีหน้าตะลึงและเสียใจ ดึงรั้งเสื้อผ้าเถ้าแก่มาอ้อนวอน แต่เถ้าแก่ไม่สนใจ

ทั้งหมดดูฉากนี้ราวกับดูละครฉากหนึ่ง

หยุนจวินหงยิ้มเย็นบอก "ข้าไม่มีสิทธิ์เข้าโรงเตี๊ยมของเจ้าดอก"

พูดจบ หยุนจวินหงสะบัดหน้าไป เดินไปได้ไม่กี่ก้าวหันมาบอกคนข้างหลังทั้งโขยงว่า "ไป ข้าพาพวกเจ้าไปกินที่ตึกชั้นเอก"

ตึกชั้นเอก โรงเตี๊ยมที่ดีที่สุดของเมืองหลวง แหล่งรวมคุณชายตระกูลสูงทั้งหลาย