อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1252

ในขณะที่กู้ชูหน่วนกำลังคิดอยู่ว่า ทำไมไม่เห็นเย่จิ่งหานกับอาโม่ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงร้องดังลั่นขึ้นมาว่า

“ถวายบังคมจักรพรรดินี จักรพรรดินีอายุยืนหมื่นปี หมื่นๆปี”

เสียงดังอึกทึกจนทำให้กู้หน่วนแทบกระโดดขึ้นมา

นางไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมถึงได้กลายเป็นราชินี?

“พวกเจ้าเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่ใช่บุตรสาวฮ่องเต้องค์ก่อน”

“จักรพรรดินี ท่านอย่าดูถูกตัวเองจนเกินไป ท่านคือประมุขแคว้นน้ำแข็งของเรา”

ฮัวอิ่งเห็นว่าทุกคนเข้าข้างกู้ชูหน่วน ก็โกรธโมโห ยกฝ่ามือฟาด ต้องการที่จะทำลายล้างทุกคน

เวินเส้าหยีปัดด้วยมือเปล่า เสียงแคร้ง แคร้ง ของฉินฟันออกไป ปิดกั้นฝ่ามือส่วนใหญ่ของนางไว้

สายตากู้ชูหน่วนเยือกเย็น ยกดาบชี้ขึ้นฟ้า ตาข่ายขนาดใหญ่ถูกเหวี่ยงออกไปในทันที ปกป้องให้ทุกคนอยู่ภายใต้ตาข่าย

แต่มีคนเป็นจำนวนมาก ต่อให้ตาข่ายของนางใหญ่แค่ไหน ก็ไม่สามารถครอบคลุมได้ทุกคน

ภายใต้ตาข่ายใหญ่ มีผู้คนไม่น้อยเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ศพเกลื่อนกลาดไปทั่ว

ตาข่ายยักษ์ใหญ่ต้านรับผลพวงไม่ไหว มีคนไม่น้อยได้รับบาดเจ็บภายใน

แม้แต่สีหน้ากู้ชูหน่วนก็ขาวซีดเล็กน้อย

พวกหลินเฟยร้องขึ้นมาว่า “จักรพรรดินี”

“จักรพรรดินีอะไร บอกแล้วไงว่าข้าไม่ใช่คนที่พวกเจ้าตามหา”

“ปกป้องจักรพรรดินี”

“เรื่องของค่อยว่ากัน หากตอนนี้พวกเจ้าเชื่อฟังข้า งั้นก็ถอยออกไป ถอยออกไปให้หมด”

พวกองครักษ์ต่างหันไปมองหลินเฟยกับอ๋องเสวี่ยฉิน

ศัตรูอยู่ตรงหน้า พวกเขาจะทอดทิ้งจักรพรรดินีได้อย่างไร

“ที่นี่ยกให้ข้า หลินเฟย เจ้าปกป้องส่งจักรพรรดินีหนีไปก่อน”

ฮัวอิ่งเล่นเส้นผมตนเองอยู่อย่างยั่วยวน หัวเราะเย้ย พร้อมพูดขึ้นว่า “เพ้อฝันอย่างคนปัญญาอ่อน ขอเพียงข้าไม่อยากให้พวกเจ้าจากไป พวกเจ้าก็ไปไหนไม่ได้สักคน ยังคิดเพ้อฝันจะปกป้องพานางจากไป”

“พวกสัตว์อสูร ตั้งค่ายกล”

ตามด้วยเสียงดังกึกก้องของกู้ชูหน่วน สัตว์อสูรทุกชนิดที่นางพามาเรียงตัวกันเป็นค่ายกล กลายเป็นรูปดาวนักปราชญ์

พลังของพวกสัตว์อสูรจะว่าสูงก็ไม่สูง จะว่าต่ำก็ไม่ต่ำ ล้วนอยู่ประมาณระดับสาม เยอะแยะมากมายหลากหลายไม่ซ้ำ มีสัตว์อสูรทุกประเภท

เมื่อตั้งค่ายเสร็จ มองด้วยตาเปล่า ก็ไม่เห็นว่าจะแตกต่างจากลักษณะทั่วไป

กู้ชูหน่วนรีบตะโกนพูดขึ้นว่า “ไป รีบไป”