คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1744

ฉางเอ๋อหัวเราะเยาะเมื่อได้ยินเช่นนั้น สายตาของเธอมองพวกเขาอย่างเหยียดหยาม “พวกเจ้าเป็นแค่กรรมกร พวกเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาพูดเรื่องความเคารพกับข้ากัน?”

จากนั้นฉางเอ๋อก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่และไร้ข้อกังขา “ข้าจะพูดอีกครั้ง ข้าเป็นคนตั้งกฎที่นี่ ถ้าข้าไม่อนุญาตให้พวกเจ้านอนที่นี่ พวกเจ้าก็จะไม่มีใครที่ได้นอนที่นี่”

ไม่กี่วินาทีต่อมา สีหน้าของแดร์ริลก็เปลี่ยนไป เขาหน้าซีดจนพูดไม่ออก

‘ใช่ ท่านคือฉางเอ๋อ แต่แล้วไงล่ะ? ท่านก็เหมือนกับพวกเราที่เหลือ เราทุกคนอยู่ในคุก การดูถูกเรามันเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ท่านปฏิบัติกับเราเหมือนคนรับใช้ของท่าน ท่านคิดว่าท่านยังคงอยู่ในห้องนอนที่วิจิตรงดงามของท่านอยู่หรือไง?’

ยิ่งแดร์ริลคิด เขาก็ยิ่งโกรธ ในที่สุดเขาก็ล้มตัวลงนอน

“เฮ้อ! ถึงจะทำจากหญ้าแห้งแต่ก็สบายดีเหมือนกันนะเนี่ย!” แดร์ริลถอนหายใจและแสร้งทำเป็นรู้สึกสบาย ในขณะเดียวกันนั้นเขาก็ให้ความสนใจกับปฏิกิริยาของฉางเอ๋อ

แดร์ริลไม่ต้องการต่อกรกับฉางเอ๋อแต่เธอได้ล้ำเส้นเขามาแล้ว

“แดร์ริล เจ้ากล้าดียังไง!”

ฉางเอ๋อโกรธมากจนอยากจะกระทืบเท้า เธอด่าเขา “ลุกขึ้น! ใครให้เจ้านอนที่นี่?”

แดร์ริลช่างบังอาจนัก เขากล้าขัดคำสั่งของเธอได้อย่างไร? เธอคือพระมเหสีฉางเอ๋อ เธอจะเบียดเสียดอยู่ในห้องกับชายอื่นได้อย่างไร?

โอ้ว!

แดร์ริลสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาพูดอย่างผ่อนคลายราวกับว่าเขาไม่กลัวสิ่งใด “ทำไมกระหม่อมต้องลุกขึ้นด้วยล่ะ พวกเราต่างก็เป็นนักโทษ ตอนนี้พวกเราได้รับการปฏิบัติเหมือนกัน ทำไมกระหม่อมต้องฟังท่านด้วย?”

จากนั้นสีหน้าของแดร์ริลก็เปลี่ยนเป็นขี้เล่น เขาพูดว่า “พระมเหสีฉางเอ๋อ ก็เหมือนกับที่กระหม่อมพูด ถ้าท่านเหนื่อยและต้องการพักผ่อน กระหม่อมจะเขยิบหาที่ว่างให้ท่านเอง ไม่ต้องอายไปหรอก!”

“นี่เจ้า-”

จิตใจของฉางเอ๋อกระวนกระวายอย่างหนัก แต่เธอเองก็ไม่มีคำพูดใด ๆ ที่จะตอบโต้เขาได้

นั่นเป็นเพราะแดร์ริลพูดถูก ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดต่างก็เป็นนักโทษ คงเป็นเรื่องไร้เหตุผลสิ้นดีหากนางจะบังคับให้พวกเขาออกไป

แต่อย่างไรก็ตาม ตอนที่แดร์ริลพูดกับเธอ เขาก็ได้ล้ำเส้นเช่นกัน