คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1748

ฟุ่บ

จังหวะที่เธอลืมตาขึ้นและเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ฉางเอ๋อก็หน้าแดงก่ำด้วยโทสะ เธอตัวสั่นโมโหและอับอายจนพูดไม่ออก

เธอสังเกตเห็นว่ามือของแดร์ริลข้างหนึ่งวางอยู่บนต้นขาเธอ เขาดูสบายมากและก็หลับสนิท

ฉางเอ๋อฉุนเฉียวมาก เธอนั้นเป็นเทพธิดาฉางเอ๋อที่สูงส่งและแข็งแกร่ง ทุกคนต่างก็นับถือเธอ ตอนที่แดร์ริลตื่นอยู่เขาไม่เพียงแต่เถียงเธอเท่านั้น แต่ขนาดหลับไปแล้วก็ยังหยามเธอ

หยาบคายอะไรแบบนี้!

ใบหน้าของฉางเอ๋อเปลี่ยนเป็นเย็นชา เธอยกมือขึ้นและตบหน้าแดร์ริลอย่างแรง

เพียะ

ฉางเอ๋อใช้แรงทั้งหมดไปกับตบฉาดนั้นจนเสียงดังสนั่น และแดร์ริลตกใจตื่นขึ้นทันที

เขายกมือกุมแก้มไว้และลุกขึ้น เขาโมโหมาก

‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมถึงมีคนมาตบฉันตอนหลับ?’ เขาสงสัยและหันหน้ามองหา

เฮือก

แดร์ริลตะลึงไป ฉางเอ๋อนั้นอยู่ใกล้เขามาก เขาจ้องเธออย่างใกล้ชิดและแอบหายใจเฮือก

เรือนร่างของฉางเอ๋อนั้นเย้ายวนอย่างมาก ส่วนโค้งเว้าของเธอไร้ที่ติ โดยเฉพาะเวลาที่เธอทั้งโมโหและอับอายเช่นนี้ เธอยิ่งดูมีเสน่ห์มากขึ้น

‘แดร์ริลสมควรตาย!’ ฉางเอ๋อนั้นโมโหมากและเธอก็ยิ่งโมโหเมื่อเห็นว่าแดร์ริลจ้องมองเธอไม่วางตา เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “แดร์ริล หลับตาสุนัขของเจ้าลงเสีย”

‘หลับตาสุนัขของฉันเหรอ?’

แดร์ริลโมโหขึ้นมา

‘ตั้งแต่ที่เราโดนจับมาขังไว้ด้วยกัน ผมก็ยอมลงให้คุณมาตลอด มาเรียกผมว่าพวกไพร่ก็เรื่องหนึ่ง แต่ตอนนี้ยังมาว่าเป็นสุนัขอีกเหรอ? ถึงคุณจะเป็นเทพธิดาจันทราที่สูงส่งและแข็งแกร่งแต่ก็ไม่แปลว่าจะดูถูกคนอื่นยังไงก็ได้นะ’

แต่แดร์ริลก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เขายิ้มและมองจักรพรรดินี “เทพธิดาฉางเอ๋อ กระหม่อมนอนหลับสนิทอยู่แต่พระองค์ก็ตบกระหม่อมจนตื่น แล้วกระหม่อมจะหลับตาลงพักผ่อนได้ยังไงกัน?”