ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3565

จากนั้น เขาก็บอกกล่าวกับลูกน้องคนหนึ่งที่อยู่ข้างกายว่า: “ปล่อยเรือชูชีพลงมา ให้พวกเขารีบไสหัวออกไปซะ!”

โจรสลัดหลายคนมองหน้ากัน สีหน้าท่าทางค่อนข้างได้ใจ

ในความคิดของพวกเขา พวกเขาไม่เพียงแต่เป็นเจ้าของอ่าวเอเดน ยิ่งไปกว่ายังมีรัศมีบนร่างกายที่ไม่มีใครกล้าทำให้ขุ่นเคืองใจ

ทุกครั้งที่พวกเขาออกมาจี้ปล้นเรือพาณิชย์ ล้มเหลวก็ถอยกลับไป ประสบความสำเร็จก็แลกเปลี่ยนเงินมาใช้ ต่อให้ถูกจับตัวไว้ อีกฝ่ายก็จะปล่อยพวกเขาอย่างว่าง่าย รัศมีที่แทบจะไร้คู่ต่อกรแบบนี้ ทำให้พวกเขาจองหองมากขึ้นเรื่อยๆ

ในเวลานี้ ปั้นจั่นที่อยู่ด้านข้างของเรือ ได้วางเรือชูชีพลำหนึ่งที่แขวนอยู่ไว้ที่ด้านข้างของกราบเรือในทันที

หัวหน้าหน่วยของสำนักว่านหลงพูดกับหกคนนี้ว่า: “รีบไสหัวออกไปให้พ้นซะ!”

ทั้งหกคนเบะปาก และขึ้นเรือทีละคน

เมื่อโจรสลัดทั้งหกคนขึ้นเรือ ในใจก็โล่งอกอย่างสมบูรณ์ และสีหน้าท่าทางของพวกเขาที่มองไปทางสำนักว่านหลงหลายคน ก็แอบแฝงไปด้วยความขุ่นมัวและความเกลียดชังเล็กน้อย ดูเหมือนในใจไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ตอนนี้ความคิดของพวกเขาง่ายดายเป็นอย่างมาก ตราบใดที่ออกจากที่นี่ ก็จะขับเรือชูชีพลำนี้ในทันที และรีบกลับไปที่ฐานทัพของตัวเอง รอการกลับมาครั้งหน้า

สำหรับเรื่องการจับกุม พวกเขาไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ

ในฐานะโจรสลัดในอ่าวเอเดน ใครบ้างไม่เคยโดนจับ? เพียงแต่ว่าทุกครั้งที่โดนจับก็จะถูกปล่อยกลับไปอย่างสมบูรณ์แบบ