ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3567

คนกลุ่มหนึ่งออกจากท้ายเรือชูชีพในทันที หากล่องฉุกเฉินที่ซ่อนอยู่ใต้ดาดฟ้าเจอ

ต่อจากนั้นพวกเขาพลิกไปพลิกมาอย่างเบิกบานใจสักพัก น้ำบรรจุขวดเต็มโหลถูกคุ้นออกมาจากข้างใน และบิสกิตบีบอัดสิบกว่าซองและเสื้อชูชีพอีกหลายตัวที่ไม่ได้สูบลม

เมื่อเห็นเสบียงเหล่านี้ หลายคนนี้เบิกบานใจในทันที!

พวกเขาแย่งเสื้อชูชีพคนละตัวก่อน ต่อจากนั้นก็ใส่ไว้บนตัวในทันที และเริ่มเป่าลมผ่านช่องลมบนไหล่

แต่ว่า ไม่ว่าพวกเขาจะเป่าอย่างไร เสื้อชูชีพบนร่างกายของพวกเขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงอะไร ก็เหมือนกับเสื้อพลาสติกบางๆชั้นหนึ่งที่เกาะติดกับร่างกายของพวกเขา

ขณะที่ทุกคนได้แต่มองดูกันไปมา มีคนหนึ่งด่าอย่างหมดหวังว่า: “แม่งเอ๊ย เสื้อชูชีพถูกทำให้พัง! อากาศรั่วทุกที่!”

หัวหน้าคนนั้นสติแตกในทันที: “ดูเหมือนว่าไอ้เดรัจฉานพวกนี้วางแผนชั่วล่วงหน้าไว้นานแล้ว!”

จากนั้น เขามองไปทางขวดน้ำกับบิสกิตอัดเหล่านั้น และพูดทอดถอนหายใจว่า: “ถือว่าไอ้คนพวกนี้มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่บ้าง เหลืออาหารและน้ำไว้ ใช้ประหยัดหน่อย บางทีอาจจะสามารถมีชีวิตกลับไปได้……”

จากนั้น เขาหยิบขวดน้ำขึ้นมาหนึ่งขวดตั้งใจจะดื่มคำหนึ่ง บิดเบาๆ พบว่าไม่มีการยึดติดแม้แต่น้อย ในใจก็กระตุกทีหนึ่ง

หลังจากที่เขาดื่มในปากคำหนึ่งอย่างระมัดระวัง ก็โยนน้ำลงไปในทะเลทันที ในปากก็อ้วกไปด้วยด่าไปด้วยว่า: “ถุยๆๆๆ แม่งเอ๊ย! มันคือน้ำทะเล! คนพวกนี้เป็นปีศาจแบบไหนกันแน่!”

คนอื่นๆไม่เชื่อในความชั่วร้าย จึงเร่งรีบเปิดน้ำทั้งหมดที่เหลืออยู่ทีละขวดแล้วชิน ชินแล้วก็ไม่เป็นไรหรอก ทุกคนก็สิ้นหวังเป็นอย่างมากในทันที เพราะว่าน้ำที่เหลืออยู่ ก็น้ำเป็นทะเลกร่อยๆทั้งหมด

หลายคนโกรธจัด ในปากก็ด่าอย่างไม่หยุดหย่อน ในเวลานี้ก้มหน้ามองถึงได้ค้นพบว่า น้ำทะเลจำนวนทะลักเข้ามาในเรือโดยสารแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เรือก็จะจมอย่างไม่ต้องสงสัย

ดังนั้น พวกเขาทำได้เพียงสู้ตาย ใช้มือตักน้ำในเรือโดยสารสาดออกไปนอกเรืออย่างไม่หยุดหย่อน

หัวหน้าโจรสลัดคนนั้น ในเวลานี้ยังมีท่าทางของโจรสลัดที่ไหนกัน เขาตักน้ำออกไปอย่างสุดชีวิตไปด้วย ร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้ไปด้วย ในปากก็ยังด่าด้วยความสะอึกสะอื้นอย่างไม่หยุดไปด้วย: “ไอ้พวกเหี้ยสารเลวสำนักว่านหลง……แม่งไม่มีมนุษยธรรมเลยสักนิด! หรือว่าพวกเขาไม่รู้ว่า โจรสลัดก็เป็นคน! โจรสลัดก็มีสิทธิมนุษยชนเหมือนกัน!”

โจรสลัดที่อยู่ตรงข้ามโพล่งออกมา: “ทุกคนเร็วขึ้นอีกหน่อย ไม่อย่างนั้นเรือก็จะจมจริงๆ!”