บทที่ 14 ป้อนยา ใช้วิธีปากต่อปากป้อน
หน้าของโห้หลีเฉินย้อยลงมา
“ อย่าพูดมาก นายเป็นหมอหรือเป็นนักบรรยายกันแน่ ? “
“ ก็แค่ไข้หวัดธรรมดา นายจะรีบร้อนอะไรขนาดนั้น ? “
ฉินฉู่ไม่พอใจพูดขึ้น แต่ก็เก็บอาการสอดรู้สอดเห็นไว้ เดินไปดูอาการของเธอ
ถึงเขาจะไม่ใช่หมอ แต่วิชาก็ดีกว่าพวกศาสตราจารย์พวกนั้นเยอะเลย
ไข้หวัดธรรมดา สำหรับเขามันเป็นเรื่องจิบจ๊อย
“ ให้เธอทานยานี่ แล้วนอนพักผ่อนคืนนึง พรุ่งนี้เช้าก็หาย “
เขาหยิบยาออกมาขวดนึง มองหน้าโห้หลีเฉินอย่างมีนัย
“ ตอนนี้เธอก็ไม่ฟื้น จะให้ฉันป้อนหรือว่านายป้อนดี ? “
ป้อนยา ?
โห้หลีเฉินที่ยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย
ฉินฉู่มองหน้าเขาแล้ว ล้อเล่นหัวเราะขึ้น
ป้อนยาให้คนไข้ เขาอ่ะเคยทำ แต่คนที่หยิ่งยโสอย่างโห้หลีเฉิน ในสายตาไม่เคยมีใครเยือกเย็นแบบนั้น
ไม่เคยทำ
แน่นอน และโตจนป่านนี้ เขาก็คงไม่เคยคิดที่จะต้องทำอะไรแบบนี้ เลยไม่ไปฝืนใจเขา ฉินฉู่
เลยเทน้ำมาแก้วนึง แล้วเดินไปที่เตียง
เห็นมือของฉินฉู่ที่กำลังจะยื่นไปที่เธอ สีหน้าของโห้หลีเฉินได้มืดลง รู้สึกไม่สบายใจ
เขารีบก้าวเดินไปสองก้าว แย่งแก้วที่อยู่ในมือของฉินฉู่มา
“ ฉันป้อนเอง “
ระหว่างพูด เขาก็นั่งลงที่หัวเตียง ใช้มือข้างนึงอุ้มเธอขึ้นมา ซุกที่อกของเขา มืออีกข้างได้ป้อนยาเธออยู่ แต่เธอยัง
อยู่ในอาการมึนหลับอยู่ ไม่รู้สึกตัว ปากเธอก็ปิดแน่นสนิท อย่าว่าแต่ให้กินยาเลย ป้อนน้ำก็คงป้อนไม่เข้าลองไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน