สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 47

บทที่ 47 คุณโห้ปลอบเธอ

“ถ้าเมื่อคืนฉันไม่ไปคุยกับวางหนิงเวยแล้วให้เธอกลับไปที่โรงแรมคนเดียว เธอคงไม่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้” เสียงของมู่จื่ออี้เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและตำหนิตัวเอง เขาไม่เคยมีความรู้สึกเสียใจแบบนี้มาก่อน เมื่อคืนที่เขาได้พบกับวางหนิงเวยและไม่ได้สนใจเย้นหว่าน จนทำให้เกิดสถานการณ์แบบนี้

เย้นหว่านยิ้มอย่างไม่เป็นไร “เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของนายแล้วนายก็ไม่ใช่บอดี้การ์ดที่จะต้องมาคอยตามปกป้องฉันด้วย จะว่าไปมันเป็นแผนของหลี่อันและฉันก็ประมาทถูกเขาหลอก” เธอพึ่งมาที่นี่แต่เย้นหว่านก็ถูกคนมาวางแผนใส่ร้ายแบบนี้ ใครคือคนที่อยู่เบื้องหลัง? เย้นหว่านหรี่ตาลงและคิดถึงใครบางคนที่อาจจะใส่ร้ายเธอ.....

“ไม่ว่าใครเป็นคนทำ ฉันจะหามันให้เจอ” มู่จื่ออี้กดเสียงต่ำสายตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เมื่อคิดอะไรได้เขาก็เอ่ยอีกว่า " แล้วฉันจะไปตรวจสอบกับพวกเขา จะพยายามใช้เวลาให้สั้นที่สุดและฉันก็จะไม่ให้โอกาสคนทำผิดอีกเป็นอันขาด”

มู่จื่ออี้ที่ไปส่งเย้นหว่านที่ห้องพักของโรงแรม จากนั้นก็ไปหาโกย่านีเพื่อขอมีส่วนร่วมในการตรวจสอบ หลังจากที่เขาเดินไปได้ไม่นานก็ปรากฏร่างของผู้หญิงหุ่นผอมเพรียว 2 คนเดินออกมาจากมุมทางเดินคือโอวน่อหย่ากับวางหนิงเวย

วางหนิงเวยมองด้านหลังมู่จื่ออี้ที่เดินอยู่ไกลๆ บนใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจและความเกลียดชัง “การสอบสวนต้องเริ่มจากที่หลี่อันแน่นอน จะทำยังไงดีถ้าพวกเขาพบหลี่อัน?” แม้ว่าพวกเธอนั้นจะใช้เงินซื้อหลี่อันมาแต่ก็ไม่กล้าที่จะรับประกัน 100% ว่าจะไม่หักหลังแล้วสารภาพออกไป ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมู่จื่ออี้ที่เข้าร่วมด้วย......

“พวกเขาหาหลี่อันไม่เจอหรอก ฉันให้คนไปส่งเขาแล้วเมื่อคืน” โอวน่อหย่ายิ้มหยันอยากมั่นใจ “จะว่าไป กว่าจะหาหลี่อันเจอก็คงจะใช้เวลาอย่างน้อยสองสามวันแล้วเย้นหว่านจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ยังไงล่ะ? เธอก็จะไม่มีเวลาเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้” คราวนี้คงทำให้เย้นหว่านถูกตัดชื่อออกจากวงการออกแบบและไล่เธอออกไป นี่คือจุดประสงค์ของโอวน่อหย่า

ในขณะนั้นก็มีรถ Lamborghini รุ่น Limited Edition ขับมาที่โรงแรมริมทะเลอย่างรวดเร็วชั่วพริบตา เว่ยชีที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับพูดด้วยความเคารพ “คุณชายครับ ได้ข่าวจากทางนั้นมาแล้วครับ ตอนนี้ได้เริ่มดำเนินการตรวจสอบถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วครับ ก่อนที่ผลการตรวจสอบออกมา คุณเย้นจะหยุดเข้าร่วมการแข่งขันชั่วคราวครับ”

"อืม" ชายที่นั่งในเบาะหลังตอบกลับไปสั้นๆ

เว่ยชีมองกระจกหลังอย่างไม่สบายใจ เขาไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับความคิดคุณชายมากนักแต่เขากลับรู้สึกทึ่งกับวิธีการของเขา เมื่อเขาได้ยินว่าเย้นหว่านนั้นถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม คุณชายที่กำลังติดประชุมสำคัญอยู่ แต่ทว่าคุณชายกลับไม่ลังเลที่จะจบการประชุมลงแล้วกลับมาหาเย้นหว่านที่โรงแรมแล้วยิ่งให้เขานั้นต่อสายโทรศัพท์หาท่านประธานการแข่งขันออกแบบแฟชั่นOvi ใช้อำนาจคุกคามคนอื่นเพราะไม่อยากให้เย้นหว่านรู้สึกลำบากใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคุณชายใช้ประโยชน์จากส่วนรวมเพื่อประโยชน์ส่วนตัวได้อย่างเที่ยงธรรมและบริสุทธิ์ใจขนาดนี้

______

ในเวลาอาหารกลางวันเย้นหว่านไปที่ร้านอาหารของโรงแรมที่จัดอาหารการกินโดยเฉพาะ

เธอเพิ่งเดินเข้ามาและทันใดนั้นก็มีดวงตาจ้องมองมาที่เธอนับไม่ถ้วน สายตาตาของทุกคนมองอย่างดูถูกเหยียดหยามและรังเกียจ บางคนถึงกับเสียดสีด้วยคำพูดเบา ๆ

“ทำไมเธอยังมีหน้ามาอีกล่ะ? ทำเรื่องไร้ยางอายขนาดนั้นแล้วก็ยังไม่ถูกไล่ออกไปอีก ยังวางมาดออกมากินข้าวอย่างไม่อาย”

“บางทีหน้าคงหนาพอถึงได้กล้าโกงแบบนี้แม้แต่บอดี้การ์ดวัยกลางคนยังเต็มใจไปนอนด้วยเลย”

“ต้องมาแข่งขันด้วยกันกับคนแบบนี้ฉันละขยะแขยงจริงๆ”

......เย้นหว่านนิ่งชะงักไป สีหน้าเริ่มบิดเบี้ยวอย่างไม่น่ามอง แม้ว่าเธอจะไม่ได้ทำอะไรเลยแต่กลับถูกคนมาชี้หน้าพูดดูถูกเหยียดหยาม เธอรู้สึกอึดอัดใจมากจนเธอหมดความอยากอาหารในทันทีและคิดที่จะไม่กินแล้ว ในตอนที่เธอกำลังจะเดินออกไปนั้นก็มีเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นที ประตูห้องอาหาร