ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 17

บทที่ 17 เขาพอใจง่ายขนาดนี้เลยเหรอ

เขารู้ได้ยังไง?

หวางหนันหนันมองดูข้อความบนวีแชทของเฉินตงอย่างไม่น่าเชื่อ เหลือเพียงความคิดเดียวอยู่ในสมอง

ทันใดนั้น ดวงตาของเธอเป็นประกาย เริ่มเข้าใจแล้ว

ยี่เคอกรุ๊ปเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์อันดับหนึ่งในประเทศ ก่อนที่ข่าวที่จะเข้ามาตั้งหลักปักฐานที่เมืองนี้จะออกมา ก็ไม่เคยมีข่าวลืออะไรเลย

แต่ นี่เป็นเพียงคนอื่นที่พูดถึง

เฉินตงเป็นถึงรองประธาน บริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง!

แต่ไท่ติ่งนั้นเล็กมากเทียบไม่ได้กับยี่เคอกรุ๊ปเลยสักนิด แต่ยังไงซะก็ยังถือว่าเป็นหนึ่งในบริษัทที่มีอิทธิพลสูงในพื้นที่นี้ ได้รับข้อมูลก่อนที่ข่าวจะปล่อยออกมา ช่างไม่ธรรมดาจริงๆ

ในเวลานี้ หวางเต๋อที่หงุดหงิดจู่ๆก็ถอนหายใจแล้วพูด :“หนันหนัน เมื่อคืนลูกควรพูดชักชวนพ่อให้มากกว่านี้ ”

หวางหนันหนันมองไปที่หวางเต๋อด้วยความประหลาดใจ

ยังไม่รอเธอพูด จางซิ่วจือก็โกรธชี้ไปที่จมูกของหวางหนันหนันและด่า

“ยัยเด็กบ้า ต้องโทษแกนั่นแหละ ต้องโทษแก! เมื่อคืนนี้ทำไมแกไม่พูดชักชวนพวกเราให้มากๆหน่อยล่ะ ถ้าเราซื้อบ้านก่อนกำหนด สินสอดแต่งงานของน้องชายแกก็คงเพียงพอแล้ว แกกำลังทำร้ายน้องชายของแกจริงๆ!”

คำพูดที่รุนแรง ทำให้ดวงตาของหวางหนันหนันแดงทันที

“คุณพ่อคุณแม่ ฉันพูดชักชวนแล้ว แต่พวกคุณไม่ฟังนิคะ......”

“เหลวไหล！”

จางซิ่วจือโบกมือขวา ขัดจังหวะการอธิบายของหวางหนันหนัน “แกเป็นลูกสาวของเรา แกชักชวนเรามากๆหน่อยทำไมเราจะไม่ฟัง?

แกมีเจตนาแกล้งแน่ แกต้องแค้นเรื่องฉันที่บังคับให้แกไปนัดบอด ตอนนี้ล่ะ โอกาสรวยก็ไม่มีแล้ว เสี่ยวเห้าที่จะแต่งงานก็ไม่สำเร็จแล้ว!”

ในขณะที่พูด เธอทรุดตัวลงบนโซฟา แล้วร้องไห้

แค่ได้ยินคำว่าแต่งงานไม่สำเร็จ หวางเห้าก็เถียงขึ้นมาทันที

“พี่ ผมเป็นน้องชายแท้ๆของพี่นะ พี่ทำแบบนี้ได้ลงคอเหรอ? ถ้าผมแต่งงานกับเสว่เอ๋อ ไม่ได้ ให้ผมตายไปยังดีกว่า !”

เสียงร้องไห้ที่วุ่นวาย ทำให้หวางหนันหนันแทบบ้าทันที

มือทั้งสองข้างเธอเกาศีรษะจนผมยุ่งเหยิงไปหมด ดวงตาแดง น้ำตาคลอ

“ฉันทำอะไรผิดเนี่ย？”

ร้องไห้ไปคำเดียว หวางหนันหนันก็หันหลังและวิ่งเข้าไปในห้อง เสียงประตูห้องดัง“ปั้ง”

ทรุดลงบนเตียง กอดผ้าห่ม แล้วร้องไห้ขึ้นมา

“ทำไม ? ทำไมต้องให้ฉันต้องแบกรับทุกอย่าง? ฉันทำอะไรผิดเหรอ? ฉันเคยเตือนพวกคุณแล้ว แล้วตอนนี้ทำไมต้องมาโทษฉันอีกด้วย?”

เสียงร้องดังออกมาจากผ้าห่ม

ทันใดนั้น หวางหนันหนันก็เปิดผ้าห่มออกและลุกขึ้นนั่ง แล้วพูดพึมพำด้วยเสียงร้องไห้ว่า “เฉินตง ที่คุณยอมเตือนฉัน แสดงว่าในใจยังมีฉันใช่ไหม?”

ในขณะที่พูด เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรหาเฉินตง

ตุ๊ด……

เสียงโทรศัพท์ดังเพียงเสียงเดียว ก็ถูกฝั่งตรงข้ามวางสาย

หวางหนันหนันไม่ยอมตายใจและโทรต่ออีกครั้ง

เพิ่งโทรติด ก็ถูกอีกฝั่งวางสายทันที

ร่างกายของหวางหนันหนันสั่นไม่หยุด ร้องไห้และพูด เธอยังคงไม่ยอมแพ้

เธอคิดว่า ที่เฉินตงยังเตือนเธอบน วีแชทอยู่ แสดงว่าในใจยังคงมีเธออยู่แน่ๆ

เธอต้องการเฉินตง และยังต้องการให้เฉินตงมาช่วยน้องชายเธอ

เธอเปิดดูข้อความวีแชทของเฉินตง แล้วรีบส่งข้อความ: ที่คุณยังเตือนฉันได้ ในใจคุณยังมีฉันอยู่ใช่ไหม? เฉินตง ช่วยฉัน ช่วยน้องชายฉันด้วย......ถ้าเสี่ยวเห้าแต่งงานไม่ได้ เขากับแม่ฉันก็จะไปตาย คุณเป็นรองประธานในไท่ติ่งคงหาบ้านในราคาพิเศษได้ใช่ไหม?

น้ำเสียงขอร้องที่เธอใช้ เป็นน้ำเสียงที่ไม่เคยใช้มาก่อนในเวลาสามปีที่เธอแต่งงานกับเฉินตง

กริ๊ง！

สักพัก ก็ตอบกลับมา