ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 19

บทที่ 19 พี่สาว พี่เป็นก็เป็นแค่ของมือสองแล้วนะ

หลินเสว่เอ๋อนอนพลิกไปพลิกมา อารมณ์เสียจนนอนไม่หลับทั้งคืน

เธอนึกไม่ถึงจริงๆเลยว่า เธอแต่งตัวซะสวยมาเสิร์ฟถึงที่ แค่คำพูดประโยคเดียวของเฉินตง ก็ทำให้เธอรู้สึกว่าเหมือนเธอกำลังไปแจ้งข่าวดีเพื่อขออั่งเปาเลย

เธอหลงคิดว่าตนเองสามารถควบคุมและรู้ความคิดทุกอย่างของผู้ชายทุกคน อาจจะจะใช้วิธีอะไรในการบีบบังคับให้ผู้ชายเชื่อง

แต่ว่า กับเฉินตงแล้ว เธอมีความรู้สึกพ่ายแพ้มากเป็นพิเศษ

ได้ยิ่งไปกว่านั้น การที่เธอทำดีกับเฉินตง ก็เพิ่งจะเริ่มขึ้นหลังจากคืนนั้นที่ทำการขอโทษ

แล้วก็เป็นเพราะมีคืนที่ไปทำการขอโทษนั้น เธอถึงเลือกที่จะทำดีกับเฉินตงไม่หยุด

เธอเข้าใจดีว่า ถึงแม้เธอจะเดินเข้าไปในชีวิตของเฉินตงไม่ได้ แต่ขอเพียงแค่มีการปฏิสัมพันธ์กับเฉินตง กับสภาพการเงินของเฉินตงแล้ว ถึงแม้จะเป็นแค่เศษเสี้ยวจากเขา มันก็ยังได้มากกว่าอันที่ได้จากการแต่งงานของเธอกับหวางเห้า

เธออยากหาหวางเห้าให้มาเป็นตัวแบกรับของที่ไม่ดีเมื่อคนอื่นไม่ต้องการแล้ว แต่ถ้าหากได้จำนวนที่เยอะกว่า เธอก็ไม่ถือสาที่จะรับของที่สามารถได้มาไว้ในมือ มากสุดก็แค่หาคนที่จะมาเป็นตัวแบกรับของที่ไม่ดีเมื่อคนอื่นไม่ต้องการมาใหม่ก็ได้แล้ว

แต่ปฏิกิริยาในการตอบสนองของเฉินตง ทำให้เธออารมณ์เสียมาก！

นี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ เช้าของวันที่ 2 ตอนที่หลินเสว่เอ๋อได้รับสายปลุกให้ตื่นนอนจากหวางเห้า กลับไม่มีความนุ่มนวลและอ่อนโยนเหมือนก่อนหน้านี้อีก

มีเพียงความหงุดหงิดอารมณ์เสียและเสียงตะโกนพูดเสียงดัง：“หวางเห้า มาปลุกเช้าแบบนี้ คุณช่างน่ารำคาญจริงๆเลยนะ？”

“เสว่เอ๋อ ผม นี่เป็นบริการการโทรปลุกให้ตื่น ที่เรา2 คนเคยนัดกันไว้ไม่ใช่เหรอ？”หวางเห้าตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

“ปลุกอะไรกัน？ฉันไม่ได้หลับไม่ได้นอนทั้งคืนเนี่ย！”หลินเสว่เอ๋อเกาศีรษะจนผมยุ่งอย่างหงุดหงิด

“อะไรนะ？คุณไม่ได้หลับไม่ได้นอนทั้งคืน ผมจะขึ้นไปตอนนี้เลย เสว่เอ๋อคุณเหนื่อยขนาดนี้ งั้นวันนี้ก็ไม่ต้องไปทำงานแล้ว”หวางเห้ารู้สึกเป็นห่วง

เมื่อได้ยินคำว่า“ทำงาน”2 คำนี้ เสว่เอ๋อโมโหทันที เธอทนมามากพอแล้วกับความเป็นห่วงที่ช่วยอะไรเธอไม่ได้แบบนี้

“ไม่ทำงานงั้นเหรอ？ไม่ทำงานคุณจะเลี้ยงฉันหรือไง？คุณว่างแบบนี้ คุณไปคิดเรื่องค่าสินสอดยังดีกว่า นี่เรายังจะหมั้นและแต่งงานกันอีกไหม？ถ้าคุณไม่อยากหมั้นและแต่งงานจริงๆ งั้นเราก็เลิกกันเถอะ！”

หวางเห้ารีบกล่าว：“เสว่เอ๋อคุณใจเย็นๆสิ บ้านเรากำลังคิดหาวิธีอยู่ วันหมั้นแต่งงานต้องมีค่าสินสอดพอที่จะให้คุณได้แน่นอน！”

“พวกคิดอะไรกัน？พี่เขยคุณรวยขนาดนั้น ไม่รู้หรือไง？”

ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด！

ไม่รอให้หวางเห้าพูดจบ หลินเสว่เอ๋อก็วางสายแล้ว

เธอเอาเฉินตงไม่อยู่ ถ้าหวางเห้ายังเป็นตัวรับของที่คนอื่นไม่ต้องการแล้วไม่ได้ละก็ งั้นการที่เธอคบกับหวางเห้านานขนาดนี้ คงเป็นแค่การเสียเวลาชีวิตช่วงวัยสาวเปล่าๆ？

หลินเสว่เอ๋อพักอยู่ด้านล่างของอพาร์ตเมนต์ หวางเห้าที่นั่งอยู่ในรถออดี้สีหน้างุนงง

เขาไม่รู้ว่าทำไมหลินเสว่เอ๋อถึงจู่ๆก็โมโหขนาดนี้

แต่ตอนที่หลินเสว่เอ๋อวางสายนั้น เขาก็ได้ยินคำว่า"เลิกกันเถอะ"จริงๆนี่นา

หวางเห้ากังวลสุดๆ ตาแดงพร้อมกับรีบโทรศัพท์หาคนที่บ้าน

เมื่อรับสายแล้ว เขาก็พูดกับจางซิ่วจือพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย：“แม่……เสว่เอ๋อบอกว่าจะไม่มีงานหมั้นอีก จะบอกเลิกผมแล้ว”

“เสี่ยวเห้า ลูกใจเย็นนะ เรากำลังคิดหาวิธีอยู่ไม่ใช่หรอ？”จางซิ่วจือก็กังวลแล้ว

“เป็นวิธีอะไรได้เหรอครับ？เฉินตงรวยขนาดนั้น ให้พี่สาวไปขอตรงๆเลยสิ เธอเป็นถึงพี่สาว ขนาดงานแต่งของน้องชายก็ไม่สนใจบ้างเลยหรอ？”หวางเห้าร้องพูดเสียงดัง

เพิ่งจะพูดจบ ในสายโทรศัพท์ก็มีเสียงของจางซิ่วจือที่ดังมาก：“อะไรนะ？เฉินตงรวยงั้นเหรอ？”

“ผมไม่สน ยังไงผมก็จะหมั้นกับเสว่เอ๋อเร็วๆนี้เลย ถ้าพวกคุณยังรวบรวมเงินไม่พอ งั้น งั้นผมจะไปตายเ!"หวางเห้าตะโกนพูดไปด้วยร้องไห้ไปด้วย จากนั้นก็วางสายทันที

ในบ้านตระกูลหวาง

หลังจากวางสาย จางซิ่วจือก็โมโห ตาแดงไปถีบประตูห้องหวางหนันหนัน“ยัยเด็กบ้า แกจะนอนอยู่ได้？”

หวางหนันหนันหรี่ตามองจางซิ่วจือ สีหน้ามึนงง：“แม่ วันนี้ถึงวันหยุดของฉันนิคะ”

“หยุดอะไรกัน น้องชายแกจะตายอยู่แล้ว คนเป็นพี่อย่างแกยังมานอนอยู่ได้อีก？”จางซิ่วจือกระชากตัวหวางหนันหนันออกมาจากในผ้าห่มท่าทีราวกับบ้าไปแล้ว