ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 27

บทที่ 27 ดูห้อง

เช้าตรู่วันที่สอง

เฉินตงได้รับข้อความในโทรศัพท์

เมื่อเห็นว่าเป็นบัตรเครดิตชงโค ที่โอนเข้ามากว่าพันล้าน เขาก็ยิ้มเยาะ

มันทำให้เขารู้ว่าเขาเข้าใจคำพูดของท่านหลงเมื่อวานผิดไปแล้ว

พันล้านไม่สามารถชดเชยได้ เลยโอนมาให้อีกพันล้านงั้นเหรอ？

มันเป็นการแลกเปลี่ยนที่ง่ายและลวกๆ จริงๆ เลย！

พ่อที่ไม่เคยเห็นหน้าเนี่ย มีเงินมากแค่ไหนกันแน่นะ？

หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ เฉินตงก็ดูบ้านเช่าสองห้องนอน จู่ๆ เขาก็นึกถึงสิ่งที่ฟ่านลู่พูดกับเขา

มีเงินในมือเยอะขนาดนี้ ยังอยู่บ้านเก่าๆ อีก ทำไมต้องมีทำให้ตัวเองน้อยใจด้วยนะ？

ยังไม่ต้องสนใจเรื่องรถในตอนนี้ก็ได้ แต่บ้านอย่างไรก็ต้องเปลี่ยนใหญ่หน่อย

เขาทำสำเร็จ อีกเดี๋ยวแม่ก็จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว บ้านก็ต้องมีฟ่านลู่เพิ่มมาอีก มีแต่สองห้องนอนไม่พอแน่นอน

ลังเลอยู่สักพัก เฉินตงก็ตัดสินใจไปดูบ้านพักตากอากาศ

ถ้าเทียบกับห้องพักธรรมดานั้น บ้านเดี๋ยวมีความเป็นส่วนตัวมากกว่า

เขาอายุพอๆกับฟ่านลู่ หลังจากนี้ฟ่านลู่ต้องมาอยู่ในบ้านเขาอีก ถ้าบ้านเล็กเกินไป เดี๋ยวจะเกิดเรื่องที่ทำให้มองหน้ากันไม่ติดได้

เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จ เฉินตงก็ออกจากบ้านเพื่อขับไปที่เขตบ้านเดี่ยวที่ดีที่สุดของเมือง

……

เขตวิลล่าเขาเทียนซาน เป็นเขตที่มีแต่คนรวยๆ อยู่กัน

หนึ่งตารางเมตรราคาหนึ่งแสน เลยทำให้คนส่วนใหญ่ไม่มีโอกาสได้เข้ามาอยู่

แต่นี่ เป็นแค่ราคาเริ่มต้นของเขตวิลล่าเขาเทียนซาน

สิ่งที่ทำให้คนมีความตื่นเต้นได้คือบ้านที่มันตั้งอยู่ตรงกลางภูเขา เจ้าของที่นี่ถึงจะเป็นราคาที่สูงลิ่วจริงๆ

อยู่ที่บ้านที่ตั้งอยู่กลางเขา สามารถมองเห็นทั้งเขตได้อย่างชัดเจน บรรยากาศเขียวชอุ่มสวยงาม สิ่งที่ดึงดูดก็คือ ตอนที่พระอาทิตย์ขึ้นและตก จะมาแสงสาดเข้ามา คลุมทั้งบ้านยิ่งสวยขึ้นไปอีก

หลี่ต้าเป่าเดินเข้าไปในที่ซื้อขายบ้านของเขาเทียนซาน

การทำโฆษณาการขายบ้านในเขาเทียนซานนั้น เป็นผลงานของพี่เขยเขาอย่างโจวเย่นชิว

แต่ทว่า หลังจากเจอเรื่องเมื่อคืนมา หลี่ต้าเป่าไม่ใช่แค่ตาจมูกบวม แต่ขนาดตำแหน่งการขายนั้นยังเปลี่ยนไปอย่างไม่ทันตั้งตัว

ในตอนแรกเขายังพึ่งพาพี่เขยได้ และได้เป็นผู้จัดการของการขาย แต่ผ่านไปเพียงคืนเดียว โจวเย่นชิวที่โกรธมากและขู่จะหย่ากับพี่สาวเขา ทำให้เขาต้องไปขอโทษเฉินตง มันทำให้จากที่เขาได้เป็นผู้จัดการการขาย กลายมาเป็นแค่คนขายเท่านั้น

“เฮ้ย หลี่ต้าเป่า มาทำอะไรแต่เช้าเลย？” มีผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมชุดทำงานอย่างมืออาชีพและแต่งหน้าหนายิ้มพลางเดินเข้ามา “คืนนี้เป็นวันเกิดของฉัน หลี่ต้าเป่าต้องมาดื่มเป็นเพื่อนนะ”

การเข้ามาทำการขายวันแรกของหลี่ต้าเป่า เขาบอกทุกคนไว้หมดแล้ว ว่าเขาเป็นน้องชายของผู้บริหารอย่างโจวเย่นชิว นี่เป็นสิ่งที่เขามักจะทำอยู่บ่อย

เมื่อได้ร่มเงาจากต้นไม้ใหญ่ อย่างหนึ่งคือจะได้ทำอะไรได้สะดวกขึ้น

แค่ฐานะของตัวเองคนเดียว ก็สามารถทำให้ผู้หญิงพวกนี้เข้ามาหาได้เหมือนกับเป็นผีเสื้อแล้ว

ตรงหน้ามีผู้หญิงคนหนึ่ง

“ได้สิๆ” หลี่ต้าเป่ายังหย้าบวมอยู่ ยิ้มแล้วดูไม่ได้เลย

“แต่ทว่า หลี่ต้าเป่า การประเมินงานเดือนนี้ของฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ดังนั้นหลี่ต้าเป่า……ฉันจะทำดีตอบแทนคุณนะ”

ผู้หญิงคนนี้ยิ้มสวย ก่อนจะจับไปที่แผงอกของหลี่ต้าเป่าเบาๆ เพื่อทำให้หลี่ต้าเป่าหัวใจกระชุ่มกระชวย

ฉากแบบนี้เขาเห็นมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ทำไมจะไม่เข้าใจความหมายของผู้หญิง？

เพียงแต่ว่า แค่คิดก็ใจหายแล้ว

เขาเลยพูดเบาๆ ด้วยอารมณ์หมองว่า： “อันที่จริงฉัน……”

“จางโยวโยว หลี่ต้าเป่า พวกคุณยังไม่รีบไปเก็บของอีก เดี๋ยวจะเริ่มทำงานแล้ว ยังจะยืนกันอยู่ทำไม？” วัยกลางคนคนหนึ่งพูดขึ้น

จางโยวโยวขมวดคิ้ว ก่อนจะตอบว่า： “ฉันกับผู้จัดการหลี่มีเรื่องต้องไปจัดน่ะ”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณมีอะไรก็มารายงานกับฉัน ประธานโจวบอกมาเอง ว่าตอนนี้หลี่ต้าเป่าถูกลดขั้นมาเป็นพนักงานขายแล้ว ผู้จัดการพนักงานขายให้ฉันเป็นคนทำแทน”

วัยกลางคนยิ้มพลางพูดอย่างเย็นชา ทันทำให้จางโยวโยวอ้าปากค้างไปเลย

หลี่ต้าเป่าไม่ได้เป็นน้องชายของประธานโจวหรอกเหรอ？