ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 28

บทที่ 28 หนึ่งร้อยยี่สิบล้าน

เห็นได้ชัด ว่าอีฝ่ายเห็นว่าเขาเป็นลูกค้าเสียเวลา

ไม่อยากจะเสแสร้งด้วยซ้ำ

เฉินตงเองก็ไม่ได้มีท่าทีโกรธเคืองอะไร เลยเอามือใส่กระเป๋า ก่อนจะดูไปพลาง

เมื่อเห็นว่าจางโยวโยวกำลังจะออกไป เฉินตงเลยยิ้มเบาๆ พลางพูด： “รบกวนคุณ ช่วยแนะนำให้ฉันหน่อยสิ”

จางโยวโยวขมวดคิ้วเป็นมาชนกัน ด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

หลี่ต้าเป่าทำให้เธอเสียแรง แล้วไม่ได้อะไรกลับมาเลย

แต่ตอนนี้ กลับถูกผู้จัดการบอกให้มาดูแลลูกค้าที่อยู่ตรงหน้า มันยิ่งทำให้เธอหมดความอดทน

จะไม่ซื้ออยู่แล้ว แล้วจะแกล้งทำอะไรอีกทำไม？

ต้องรับบ้าอะไรกัน！

แต่เมื่อเห็นว่าผู้จัดการกำลังมองตัวเอง จางโยวโยวเลยกัดฟัน ก่อนจะเดินเจ้าไปตรงหน้าของเฉินตง

“คุณคะ คุณอยากดูบ้านพักแบบไหนดี？”

ถึงแม้ว่าในใจจะไม่อยากทำ แต่ถ้ามีเรื่องกับผู้จัดการ อาจจะเสียงานนี้ไปเลยก็ได้

เธอยังไม่ได้โง่ขนาดที่จะเสียงานไป เพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ

“ใหญ่หน่อย” เฉินตงพูด

จางโยวโยวมองบนใส่ ในใจก็รู้สึกหงุดหงิดรำคาญ มาดูถึงที่บ้านเขาเทียนซาน ยังจะเอาใหญ่หน่อยอีก จะหลอกลวงกันไปถึงไหน？

หายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะกดความหงุดหงิดเอาไว้ภายใน จางโยวโยวหันตัวเดินไปทางโมเดล

เฉินตงทำเหมือนเดินเล่นปกติ เดินตามหลังเธอไป ก่อนจะหยุดอยู่ข้างๆ โมเดลนั้น

จางโยวโยวชี้ไปที่โมเดล： “นี่ขนาดสามร้อยตารางเมตร เป็นบ้านที่เล็กที่สุดของพวกเราแล้ว”

เธอไม่อยากพาเฉินตงมาดูจริงๆ แต่อยากให้เฉินตงรู้ว่าไม่มีทางจะได้รีบๆ ออกไป

ราคาบ้านสามร้อยตารางเมตร ก็สามารถบี้ไอยาจกตรงหน้าได้แล้ว ไล่ออกไปเร็วเท่าไหร่ เธอก็เหนื่อยน้อยลงเท่านั้น

เฉินตงมองโมเดล จู่ๆ ก็รู้สึกตลก

เขามองจางโยวโยว ก่อนจะพูดว่า： “เล็กที่สุดเหรอ？คุณฟังที่ฉันพูดไม่เข้าใจหรือไง？”

เมื่อถูกถามแบบนี้ จางโยวโยวกลับไม่ได้สนใจอะไร เลยเล่นwechatไปเพื่อติดต่อลูกค้าที่จะมาดูบ้านในวันนี้ และพูดไปด้วย： “สามร้อยตารางเมตรก็ตั้งหลายสิบล้านแล้ว ฉันอยากให้คุณรู้ไว้”

“รู้เอาไว้งั้นเหรอ？”

รอยยิ้มบนหน้าของเฉินตงนั้นมีมากกว่าเดิม แต่แววตากลับเย็นยะเยือกขึ้น： “คุณดูจากตรงไหนว่าฉันไม่มีเงิน ใช้วิธีนี้มาดูถูกฉันเหรอ？”

จางโยวโยววางโทรศัพท์ ก่อนจะมองเฉินตงด้วยท่าทีเย้ยหยัน： “ดูถูกเหรอ？ก็คงใช่แหละ คุณดูสภาพคุณตั้งแต่หัวจรดเท้าสิ มันเหมือนคนมีเงินตรงไหน？”

พูดไป เธอก็ชี้สิ่งที่เฉินตงใส่ จากนั้นก็ชี้ออกไปข้างนอกสำนักงานขาย ก่อนจะยิ้มเยาะ： “คนมีเงินที่ไหนจะนั่งแท็กซี่มาดูบ้าน？”

เฉินตงมีรอยยิ้มบนใบหน้าหายวับไป ก่อนจะจับจมูกด้วยความไร้ทางเลือก

รถ รถอีกแล้ว

คนมีเงิน ต้องมีรถแพงๆ เหรอ？

“ดูเสร็จหรือยัง？ตอนนี้ออกไปได้หรือยัง？”

จางโยวโยวจะเดินออกมา แต่ จู่ๆ ก็ยิ้มพลางหันกลับมาพูด： “จริงสิ ถ้าคุณอยากจะถ่ายรูปไปอวดในโซเชียล ก็เชิญตามสบายเลยนะ พวกเราไม่ห้ามอยู่แล้ว”

เฉินตงโกรธเป็นอย่างมาก： “ฉันจะดูบ้านที่ใหญ่ที่สุด！”

ในตอนนั้นยังเช้าอยู่ คนในสำนักงานไม่ได้เยอะมาก

เสียงของเฉินตงสะท้อนในสำนักงาน ทุกคนเลยหันมามอง

จางโยวโยวมีใบหน้าเย็นชา คนคนนี้ ตั้งใจกวนกันใช่ไหม？

“โยวโยว ตกใจอะไรไป？” ผู้จัดการการขายขมวดคิ้วพูด

ถึงแม้ว่าเขาเองก็คิดว่าเฉินตงไม่ได้จะมาซื้อบ้าน แต่ในฐานะพนักงานขาย ก็ต้องดูแลลูกค้าทุกคน มันเป็นหน้าที่ของพวกเขา ถ้าเกิดว่าให้เฉินตงก่อเรื่องขึ้นมา สำนักงานขายคงจะดูไม่ดี

“ผู้จัดการ เขาแต่ตั้งใจมากวน” จางโยวโยวกำมือแน่น ก่อนจะพูดออกมาด้วยความโกรธ： “ฉันให้เขาดูบ้านสามร้อยตารางเมตร เขาไม่มีปัญญาซื้อ แล้วจะดูใหญ่สุดมันจะไม่ใช่กวนกันเหรอ？”

เฉินตงได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเยือกเย็น คำพูดดูถูกแบบนี้ มันมากเกินไปแล้วนะ？

แต่ในตอนนั้นเอง