ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 81

บทที่ 81 เดิมพัน!

“จ่าย ฉันจะจ่าย...ปล่อยมือรีบปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้นะ..................”

โจวจุนหลงตัวสั่นไปหมด เหงื่อไหลออกเหมือนฝนที่ตกลงมาและตะโกนร้องด้วยความเจ็บปวด

เขารู้สึกกลัวจริง ๆ

ความโหดเหี้ยมและเด็ดขาดของเฉินตงทำให้เขาตื่นตระหนกและกลัว

เขาไม่อยากคิดเลยว่า ถ้าเขายังปากแข็งต่อไป เฉินตงจะทำอะไรที่น่ากลัวกว่านี้บ้าง

นี่มันบ้าจริง!

“นายจ่ายมาตั้งแต่แรก เรื่องอะไรแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นแล้วใช่ไหมล่ะ?” เฉินตงหัวเราะ

พระเจ้า!

มีดถูกดึงออกจากต้นขาของโจวจุนหลง

โจวจุนหลงส่งเสียงน่าสงสารและร้องด้วยความเจ็บปวด “นาย นายเอามันออกมาทำไม?”

“อ่อ ถ้างั้นฉันเอากลับเขาไปใหม่ล่ะกัน”

พระเจ้า!

ร่างของโจวจุนหลงเกร็งตรงโดนไม่รู้ตัว เขาจ้องมองใบมีดที่กลับไปที่บาดแผลบนต้นขาของเขาด้วยความตกตะลึง

ภาพที่ได้เห็นทำให้ลูกน้องหลายสิบคนของโจวจุนหลงต่างตะลึง

นี่คือสิ่งที่มนุษย์ทำกันหรือไง?

เฉินตงเช็ดเลือดจากมือทั้งสองข้างบนชุดของโจวจุนหลงอย่างใจเย็น

จากนั้นเขาก็พูดช้า ๆ “ประธานโจว วันนี้ฉันมาที่นี่นอกจากจะให้นายจ่ายค่าชุดสูทแล้ว อีกอย่างคือฉันจะบอกให้นายรู้ไว้ ฟ่านลู่เป็นคนของฉันอย่าให้ลูกพี่ลูกน้องของนายมาแตะต้องเธอ!”

เสียงที่เย็นชาและดูทรงพลัง

ทำให้ดวงตาของโจวจุนหลงอดไม่ได้ที่จะสั่นไหว

เขาหายใจเข้าลึก ๆ ทันใดนั้นโจวจุนหลงก็หัวเราะออกมา

เดิมทีใบหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง

แต่อยู่ดี ๆ เขาก็หัวเราะขึ้นมา ทำให้รอยยิ้มของเขาน่ากลัวยิ่งขึ้น

เฉินตงขมวดคิ้ว

ทันใดนั้นม่านตาของเขาก็หดลงอย่างกะทันหัน

เขาเห็นกระบอกปืนสีดำโผล่ออกมาจากเอวของโจวจุนหลง

“ไม่ใช่ว่านายสู้ได้หรือไง? แน่จริงก็มาสิ!”

โจวจุนหลงลุกขึ้นอย่างช้า ๆ ปืนสีดำพุ่งตรงเข้าไปจ่อที่อกของเฉินตง “แน่มาก เด็กอย่างนายแน่มาก กล้ามาลองดีกลับฉัน แถมยังกล้ามาสู้กับฉัน? นายลองไปถามคนอื่นดู ในเมืองนี้มีใครกล้าพูดกับฉันโจวจุนหลงแบบนี้”

ป๊าบ!

ฝ่ามือหนาตบลงไปที่หน้าของเฉินตง

น้ำหนักที่แรง

ทำให้ใบหน้าของเฉินตงหันไปอีกทาง บนใบหน้ามีรอยนิ้วมือทั้งห้าเกิดขึ้นทันที

เขากัดฟันและมองกลับไปมองโจวจุนหลงอีกครั้ง

“นายไม่ใช่สู้ได้หรือไง? มาลองดูว่าฝีมือนายหรือปืนของฉันจะเร็วกว่ากัน!” โจวจุนหลงดูโหดเหี้ยม เขาอดไม่ได้ที่อยากจะฝังกระสุนเข้าไปที่อกของเฉินตง

ทันใดนั้นเฉินตงก็ยิ้มออกมา “คนที่ฉันเกลียดที่สุดในโลก ถือปืนจ่อหัวฉันอยู่!”

“โอ้? ถ้าอย่างนั้นนายก็สู้สิ!”

โจวจุนหลงเลิกคิ้วและพูดด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว “จะตายอยู่แล้วยังปากแข็ง?”

น้ำเสียงไม่มีตก

ทันใดนั้นเฉินตงก็ยกมือขึ้นคว้าปืนและตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว

“งั้นนายก็ยิงสิ! ถ้าวันนี้ฉันตายอยู่ที่นี่ พวกนายในนี้ก็ไม่มีใครออกจากประตูนี้ไปได้ นายคิดว่าโจวเย่นชิวเห็นถึงความสามารถของฉันหรือไงถึงได้อยู่ข้างฉัน?”

เสียงตะโกนดังก้องทั้งซานไห่เก๋อ

รอยยิ้มบนใบหน้าของโจวจุนหลงหุบลงทันที

เขาไม่ได้โง่

ตรงกันข้ามเขามาจนถึงจุดนี้ได้ เขาต้องฉลาดกว่าคนทั่วไป!

เขามองโจวเย่นชิวเป็นคู่ต่อสู้เพียงผู้เดียวในเมืองนี้ เขารู้ประวัติและความสามารถของโจวเย่นชิว เป็นอย่างดี

คำพูดของเฉินตงเพียงคำเดียวทำให้เขาตกใจ!

แน่นอนสำหรับโจวเย่นชิวแม้ว่าเขาจะให้ความสำคัญกับเฉินตงและสนับสนุนเขา แต่ก็จะไม่มีวันถึงขั้นทำลายบริษัทและของทุกอย่างในเมือง

ราคาเช่นนี้มันมากเกินไปแล้ว!

เมื่อเห็นโจวจุนหลงกำลังคิดอยู่ เหงื่อสองสามหยดบริเวณขมับของเฉินตงก็ค่อย ๆ ไหลลงมา

เขากัดฟันแน่นจ้องไปที่โจวจุนหลงอย่างดุเดือด

“แม้แต่ข้อมูลของฉันนายยังไม่หามาแล้วมายกปืนขึ้นมาขู่ฉัน? ฉันจะนายบอกให้นายแน่จริงก็ยิงมาเลย?”

น้ำเสียงนั้นไร้สติและแฝงไปด้วยความบ้าคลั่ง

โจวจุนหลงและเฉินตงจ้องมองกันและกัน ใจของพวกเขาเต้นแรง

เส้นเลือดดำที่มุมตายิ่งเด่นมากขึ้น

“นายคิดว่าฉันไม่กล้าสู้จริง ๆ เหรอ?”

เสียงกัดฟันดังก้องไปทั่วซานไห่เก๋อ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้ชนะเลศคือราชา