ผู้ชนะเลศคือราชา นิยาย บท 83

บทที่ 83 เฉินตงเป็นนายที่บังคับฉัน!

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

หลังจากที่เฉินตงออกกำลังกายเสร็จแล้ว เขาก็รีบเข้าบริษัท

กูหลังรออยู่หน้าประตูบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง

เฉินตงขอให้เสี่ยวหม่าหาตำแหน่งให้กับกูหลัง ส่วนปัญหาเรื่องข้อมูลของเขาก็ให้เขาช่วยกูหลังจัดการมันด้วย

กูหลังไม่สนใจตำแหน่งที่เขาได้รับ อย่างไรก็ตามจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาคือการติดตามเฉินตง และสิ่งที่เขาทำนั้นไม่เกี่ยวข้องกับอสังหาริมทรัพย์อย่างแน่นอน

หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง กูหลังก็พูดกับเสี่ยวหม่าว่า หรือไม่ไปเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยล่ะ?

เสี่ยวหม่าลังเลนิดนึงและพยักหน้าเห็นด้วย

อย่างไรก็ตามเฉินตงเป็นคนแนะนำเขาเป็นการส่วนตัว ยังไงเขาก็ต้องมอบตำแหน่งหัวหน้าให้กับกูหลัง

ด้วยยอดขายที่ร้อนแรงของหลงถิงฮัวหยวน ต่อจากนี้ก็เหลือแค่การเปิดจองอสังหาริมทรัพย์ล่วงหน้าก็เป็นเรื่องง่ายเหมือนปลอกกล้วยเข้าปาก

เรื่องนี่ลดความกดดันในเฉินตงไปได้มาก

ต่อจากนี้ก็ดำเนินการตามแผนที่วางไว้ การวางขายล่วงหน้าก็จะค่อย ๆ สำเร็จไปทีละขั้น เงินที่ได้กลับมาก็เพียงพอที่จะทำให้ไท่ติงก้าวขึ้นสู่อันดับต้น ๆ ในครั้งเดียว

และในขณะที่กำลังยุ่ง ๆ อยู่เขาก็ได้รับข้อความหนึ่ง

จากหลินเสว่เอ๋อ

เป็นข้อความธรรมดา

“ฉันอยากเจอคุณ!”

เฉินตงส่ายหัวและไม่สนใจมัน

แต่สิบนาทีต่อมาหลินเสว่เอ๋อก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง

เนื้อหาในครั้งนี้ค่อนข้างคุกคามอย่างเห็นได้ชัด

“เฉินตง! ฉันรู้ว่านายอยู่กับกู้ชิงหยิ่ง ข่าวขายหลงถิงฮัวหยวนฉันก็เห็นแล้ว ถ้านายไม่มาเจอฉัน ฉันจะเอาเรื่องของพวกเราที่เกิดขึ้นเมื่อวานไปบอกกับกู้ชิงหยิ่ง"

การข่มขู่ที่ไม่สนใจสิ่งใด!

แต่กลับทำให้เฉินตงหัวเราะขึ้นมา

พี่ชายและน้องสาวคู่นี้ยังเอาไปไม่มากพอหรือไง!

ยังจะเอาอะไรอีก!

ก่อนที่เขาจะตอบกลับข้อความของหลินเสว่เอ๋อ เสี่ยวหม่าก็รีบเข้ามาในห้องทำงาน

“พี่ตง มีคนกำลังก่อเรื่องอยู่ข้างล่าง!”

“ใคร?” เฉินตงขมวดคิ้ว

เสี่ยวหม่าดูแปลก ๆ และพูดอย่างตะกุกตะกัก “คือ คือพี่เขยของคุณ โอ้ ไม่ใช่ อดีตพี่เขยของคุณ”

หวางเห้า?

เฉินตงขมวดคิ้วแน่นขึ้น หัวใจของเขาก็รู้สึกมืดลง

ตระกูลหวาง...........ยังจะไม่ยอมแพ้อีกเหรอ?

เขาและตระกูลหวางตัดขาดกันไปนานแล้ว

และเขามั่นใจว่าการกระทำของเขาที่แสดงออกต่อคนของตระกูลหวางนั้นชัดเจนทุกครั้ง

แต่เรื่องนี้กับเป็นอีกปัญหาหนึ่งทำให้เขารำคาญจริง ๆ

เฉินตงหลับตาจับจมูกของเขา เฉินตงพูด “เรื่องนี้ปล่อยให้กูหลังจัดการเถอะ”

เสี่ยวหม่าพยักหน้า หันหลังและออกไป

ชั้นล่างของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง

ในความเป็นจริงด้วยกำลังของไท่ติง มันยังคงไม่พอถึงขั้นจะมีสำนักงานเป็นของตัวเองเพียงคนเดียว

เพราะแบบนี้จึงทำให้ตึกหนึ่งมีหลายบริษัทอาศัยอยู่

และขณะนี้ก็มีการพูดคุยกันหนาแน่นบริเวณหน้าประตูตึก

ผู้คนต่างเฝ้าดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น พร้อมกับเสียงซุบซิบนินทาของพวกเขา

“แกขว้างฉัน? แกมีสิทธิ์อะไรมาขว้างฉัน ฉันเป็นพี่เขยของเฉินตง พวกนายไอ้พวกสุนัขกล้าขว้างฉันหรือไง?”

หวางเห้าหน้าดำหน้าแดง ตะโกนด้วยความโกรธ

ท่าทางโอหังแบบนั้นกับท่าทางของจาวซิ่วจือที่โวยวายอยู่หน้าประตูเขตวิลล่าเขาเทียนซาน พูดง่าย ๆ มันเหมือนกันอย่างกับแกะ

กูหลังในชุดรักษาความปลอดภัยขมวดคิ้วและจ้องไปที่หวางเห้าที่กำลังโวยวาย

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาคงจัดการในทันที

แต่เขารู้ดีว่าถ้าเขาอยากได้ตัวตนและอยากติดตามเฉินตงต่อไป เขาไม่สามารถเอาเกมมวยใต้ดินไปใช้ได้

ไม่มีคำพูดใดมีเพียงความอดกลั้นและรอคอย

เมื่อเห็นว่ากูหลังไม่ขยับ หวางเห้าก็คิดว่าเขาถือไพ่เหนือกว่า เขายืดอกคิดที่จะเดินไปข้างหน้า

กูหลังและอีกหลายคนก้าวไปข้างหน้าพร้อมกันและขว้างหวางเห้าอีกครั้ง

“ทำไมพวกแกยังกล้าขว้างฉัน”