ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 9

เมื่อวายุขับรถพ้นตัวบ้านมาได้สักพัก ยี่หวาก็เอ่ยขึ้นเบาๆ “พี่วายุรอนานไหมคะ พอดีว่าอุปสรรคในบ้านเยอะไปหน่อยค่ะ”

“ไม่นาน” เสียงเรียบตอบกลับมาทำให้หญิงสาวถอนหายใจโล่งอก ผ่านไปสักพักวายุก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง “แวะกินข้าวเช้าหน่อยไหม”

ยี่หวาได้ยินดังนั้นจึงก้มดูนาฬิกา ก็เห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงกว่าแล้ว “ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ พอดีว่าใกล้จะแปดโมงแล้ว เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันค่ะ”

วายุไม่ได้พูดอะไรได้แต่ขับรถต่ออย่างเงียบๆ ไม่เป็นไรวันนี้ตอนเที่ยงเขายังอยู่โรงเรียน ค่อยบังคับให้เธอกินตอนนั้นก็ได้

เมื่อรถเคลื่อนมาถึงบริเวณรั้วโรงเรียน ยี่หวาก็ขอวายุลงก่อน เพราะเธอไม่อยากจะเป็นจุดสนใจ เนื่องจากเธอเดินมาเรียนตลอด ขืนวันนี้คนอื่นเห็นว่าเธอนั่งรถมาคงได้เป็นเรื่องใหญ่แน่

“ตั้งใจเรียนล่ะ”

“ค่ะ เดี๋ยวหนูเอาผลคะแนนสอบวันนี้มาฝาก”

“อืม” วายุกระตุกยิ้มเล็กน้อย เพราะที่เธอพูดแบบนั้นแปลว่าวันนี้เขากับเธอจะต้องได้เจอกันอีก

“งั้นหนูไปนะ พี่วายุก็ตั้งใจทำงานนะคะ”

“ครับ”

จากนั้นยี่หวาก็ค่อยๆ หันซ้ายหันขวาก่อนจะเดินลงมาจากรถ โชคดีที่ไม่มีใครผ่านมา ถึงแม้วันนี้เธอจะไม่ได้กินข้าวตอนเช้า แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเหนื่อย เพราะได้นั่งรถมาเรียนเป็นครั้งแรกเลยไม่ได้ใช้พลังงานเยอะ

พอยี่หวาลงจากรถไปได้สักพัก วายุก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูวิดีโอในสร้อยคอต่อ ซึ่งเขาก็ได้เห็นสายตาของผู้คนที่มองมาทางหญิงสาว แสดงออกถึงความรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด

“นี่เธอทนสายตาพวกนั้นได้ยังไง” วายุพึมพำเบาๆ เขาจะต้องรีบจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด…

วายุขับรถเข้ามาในโรงเรียนแล้วตรงไปยังที่จอดรถสำหรับผู้อำนวยการ และก่อนที่เขาจะลงจากรถก็หยิบหูฟังไร้สายมาสวมเข้าที่หู อย่างน้อยๆ ก็ขอให้เขาได้ยินเสียงรอบข้างของเธอก็ยังดี

ผู้คนแถวนั้นต่างก็แตกตื่น หลายปีมาแล้วที่ที่ตรงนั้นไม่เคยมีรถมาจอดเลย แล้ววันนี้มันเกิดอะไรขึ้น ผู้อำนวยการมาโรงเรียนเหรอ ทำไมกะทันหันแบบนี้

รองผู้อำนวยการที่ได้ข่าวจากธาราธรเมื่อเช้าตรู่ว่าวันนี้ผู้อำนวยการจะเข้ามาก็ตกใจมาก รีบมาโรงเรียนตั้งแต่ยังไม่สว่างเพื่อเคลียร์สถานที่ต้อนรับ พอเห็นว่ารถของผู้อำนวยการมาถึงก็รีบวิ่งเข้าไปต้อนรับทันที “สวัสดีครับผู้อำนวยการ”

ชายสูงอายุคนหนึ่งกำลังก้มหัวให้ชายหนุ่มวัยรุ่นอยู่ ทำให้ตรงนั้นเป็นจุดสนใจอย่างมากของผู้คนรอบข้าง

“อืม” น้ำเสียงอันเยือกเย็นออกมาจากปากชายหนุ่ม ทำให้ผู้คนแถวนั้นที่ได้ยินต่างก็ขนลุกไปตามๆ กัน

“เชิญท่านผู้อำนวยการทางนี้เลยครับ”

ยี่หวาที่เพิ่งเดินมาถึงห้องเรียนก็ได้ยินเสียงเพื่อนร่วมชั้นดังขึ้นว่า “วันนี้แกโดนไล่ออกแน่ยี่หวา”

“ใช่ แกไม่รอดแน่ ได้ข่าวว่าวันนี้ผู้อำนวยการมาที่นี่ด้วยตัวเอง”

ยี่หวาถึงกับขนลุกชัน ผู้อำนวยการงั้นเหรอ คนคนนี้ไม่เคยปรากฏตัวในโรงเรียนตั้งแต่เธอเข้ามาเรียนที่นี่เลยนะ อย่าบอกนะว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวกับดาหลา เพราะงั้นเมื่อเช้าเธอถึงได้พูดด้วยความมั่นใจขนาดนั้น