เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 30

“ไม่ ฉันจะไปในทันที” แอเรียนตอบในไม่ช้า

ขณะที่เธอหันกลับมาปากกาก็บินผ่านหูของเธอและกระแทกเข้ากับประตูห้องทำงาน หมึกรั่วจากรอยแตกของปากกาและเปื้อนพื้น

การขว้างปาสิ่งของ หมายความว่ามาร์ค เทรมอนต์ นั้นโกรธมาก แอเรียนไม่กล้าขยับตัวแม้ว่าเธอจะสั่นเล็กน้อย เธออยากหักห้ามความกลัวที่มีต่อเขา แต่เธอไม่สามารถ...

"มานี่!" เสียงของมาร์ค เทรมอนต์ เจือไปด้วยความโกรธ สำหรับแอเรียนมันเป็นการเตือนล่วงหน้าถึงสถานการณ์ที่คุกคามถึงชีวิต

ความลังเลของเธอเกิดขึ้นเพียงสองวินาทีก่อนที่เธอจะหันไปหาเขาโดยมือของเธอกำชายเสื้อของเธอและมองเขาอย่างระมัดระวัง

มาร์ค เทรมอนต์ ดึงเธอเข้ามาใกล้เขาและโอบแขนของเขาไว้รอบเอวของเธอแน่นเพื่อป้องกันไม่ให้เธอขยับ เสียงของเขาเสียดแทงและเย็นยะเยือก “คุณเรียกผมว่าอะไรนะ? การสร้างความแตกต่างที่ชัดเจนเช่นนี้หมายความว่าคุณกำลังเปลี่ยนวิธีพูดกับฉันที่บ้านด้วยใช่ไหม?”

เมื่อเขาคิดได้ว่าเธอควรจะยืนอยู่นอกห้องทำงานนานกว่าสองชั่วโมงกว่าจะมาพบเขาความโกรธของเขาก็ลุกเป็นไฟ

ในที่สุดแอเรียนก็เข้าใจว่าทำไมเขาถึงโกรธ

“ฉัน… ฉันกังวลว่าคุณคิดว่าฉันไม่สามารถแยกงานออกจากเรื่องส่วนตัวได้”

มาร์คเทรมอนต์เกยคางของเขาบนไหล่ของเธอเสียงที่มีเสน่ห์ของเขากรอกหู

"ใช่เหรอ? คุณยืนข้างนอกสองชั่วโมงด้วยเหตุผลเดียวกันหรือเปล่า?”

จิตใต้สำนึกบอกว่าแอเรียนมีความผิด

“ฉัน…ไม่ใช่… ฉันกลัวว่าคุณจะยุ่ง ฉันไม่อยากรบกวนคุณ…”

“คุณไม่รู้ว่าผมยุ่งอยู่หรือเปล่า?” เขาบอกใบ้ เห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่าเธอเคยพบผู้หญิงคนนั้นที่เข้ามาก่อนหน้านี้