บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 508

บทที่ 508 ใช้ม้าศึกเป็นแผน

“ฮ่องเต้ องค์หญิงเป็นแขกของแคว้นเจียงเยี่ยน ใต้เท้าอ้าย พูดจาไม่ได้แบบนี้จะเป็นอันตรายกับประเทศได้” กู้เฉิงลุกขึ้นยืนและแสดงความเคารพ “ขอให้ฮ่องเต้โปรดตรวจหาความจริงให้พบเกี่ยวกับเรื่องการวางยาพิษ อย่าให้คนมาปิดหูปิดตาได้”

พูดเสร็จ กู้เฉิงมองไปยังขุนนางตระกูลอ้ายอย่างให้ความสนใจ

เพียงครู่เดียว ก็โยนเรื่องการวางยาพิษให้ตระกูลอ้าย

แม่ทัพอ้ายหยินเป็นเสาหลักของแคว้นเจียงเยี่ยน และเมื่อเขาชนะสงครามเขาก็คงจะอยู่ในระดับสูงแล้ว

อีกทั้งองค์ชายของแคว้นเจียงเยี่ยนก็ยังไม่ได้แต่งตั้งให้เป็นรัชทายาท แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยว่าจะต้องเร่งรีบวางยาพิษฮ่องเต้

ในสองปีมานี้ กู้เฉิงยังกลับมาไม่ตลอด และคนชั่วร้ายคนนี้ก็ได้ถูกเปิดเผยออกมาแล้ว”

เงียบไประยะเวลาหนึ่ง เมื่อกู้อ้าวเวยได้เห็นขุนนางแซ่อ้ายที่ยืนอยู่ข้างกายก็คิดที่จะพูด แต่กลับมีคำพูดอย่างดูแคลนดังสวนมา “ใต้เท้ากู้คนนี้พูดเหมือนสงสัยเจ้า”

ขุนนางแซ่อ้ายถูกกู้อ้าวเวยมองอย่างดูแคลน จึงค่อยๆขมวดคิ้ว

“แต่ฮ่องเต้จะต้องใส่ใจ ในศาลมีขุนนางอยู่มากมาย เรื่องจะร้องตะโกนจับโจรให้ก็เหมือนสุนัขกัดกันเอง” กู้อ้าวเวยกล่าวออกไปด้วยความเคารพต่อฮ่องเต้ “แทนที่จะหาตัวให้รู้ว่าใครคือคนวางยาพิษฮ่องเต้ ไม่อย่างนั้นฮ่องเต้ก็โปรดพิจารณาอย่างรอบคอบ ว่าจะสมควรทำอย่างไรจึงจะถูกต้อง เพื่อความเสถียรภาพของตนเอง”

ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา บรรดาคนผู้ปราดเปรื่องก็ไม่สงสัยในสถานะของนางอีก

แม้ว่ากู้เฉิงจะตกใจ แต่ในใจก็รู้ว่าคำพูดของกู้อ้าวเวยนั้นมีความตรงประเด็นมาก

ความหมายของคำพูดเหล่านี้ ก็คือการโน้มน้าวให้ฮ่องเต้ร่วมมือกับแคว้นเอ่อตานในเรื่องนี้ แทนที่จะเชื่อบรรดาขุนนาง ให้เชื่ออำนาจที่มีในมือจะดีกว่า

นางพูดในฐานะองค์หญิงของแคว้นเอ่อตานจริง ๆ

“สิ่งที่องค์หญิงพูดนับว่ามีเหตุผล” กู้เฉิงรีบหันมาแสดงความเคารพ

“ไม่เพียงแต่เท่านั้น ข้ายังรู้มาอีกหนึ่งเรื่อง" กู้อ้าวเวยยิ้ม และมองไปยังกู้เฉิง “พระชายาอ๋องจิ้งซูพ่านเอ๋อในตอนนี้ ไม่แน่ว่าจะเป็นลูกสาวนอกสมรสของใต้เท้ากู้ ฮัวลี๋หรือไม่ ข้ามาที่นี่ตอนนี้ ก็อยากที่จะคืนความเป็นธรรมให้กับตัวเอง จึงอยากจะขอให้ฮ่องเต้โปรดตัดสินใจด้วย”

ฮัวลี๋ตายไปแล้ว ซูพานเอ๋อกับฮัวลี๋มีความสัมพันธ์อะไรกัน

กู้เฉิงผงะไปชั่วขณะ และฮ่องเต้เองกลับฟังเพียงไม่กี่คำก็เชื่อองค์หญิงผู้กล้าหาญนี้ เรื่องเกี่ยวกับช่วงเวลาที่กู้เฉิงเคยอยู่ในแคว้นชางหลาน เขาเองก็มีข้อสงสัยอยู่ ตอนนี้ก็ได้แต่ประคองมือไว้แน่น หรี่ตามอง “มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ”

“ตามที่ควรจะเป็น” ดวงตาของกู้อ้าวเวยลุกโชติช่วง มองไปยังฮ่องเต้ “แม้ว่าข้าจะไม่อาจพูดได้ว่าใต้เท้ากู้มีใจคิดทรยศ แต่ซูพ่านเอ๋อนั้นได้คุกคามตำแหน่งของข้าจริง ๆ หากว่าฮ่องเต้และใต้เท้ากู้สามารถจะฟื้นคืนสถานะของข้าได้ วันข้างหน้าพวกเราก็มีความร่วมมือที่ดีกันได้”

พูดถึงตรงนี้ บรรดาขุนนางกลับไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ได้อย่างชัดเจน

ในตอนแรกองค์หญิงผู้นี้เหมือนจะพูดกับกู้เฉิง ตอนนั้นกลับกัน พุ่งวัตถุประสงค์ไปยังการสร้างความร่วมมือกับฮ่องเต้ และยิ่งเป็นการสร้างความขุ่นเคืองระหว่างกู้เฉิงและตระกูลอ้ายโดยตรง มันช่างเป็นเรื่องที่ทำให้ผู้คนสับสนจริง ๆ

กู้เฉิงไม่เข้าใจในสิ่งที่กู้อ้าวเวยพูด แต่ตอนนี้ฮ่องเต้เชื่อในกู้อ้าวเวย ดูเหมือนจะไม่เป็นการเหมาะสมที่จะหยุดเรื่องนี้ด้วยตัวเอง พูดออกไปด้วยเสียงต่ำ “องค์หญิงพูดไม่ผิด ซูพ่านเอ๋อเป็นลูกสาวคนเล็กของข้าน้อย ตอนนั้นได้ให้นางอยู่ในตำหนักอ๋องจิ้ง ก็เพื่อจะคอยสืบด้านการทหาร แต่ไม่คิดว่าตอนนี้นางปีกกล้าขาแข็งแล้ว กลับไม่เชื่อฟัง และยังพยายามไขว่คว้าตำแหน่งองค์หญิง”

“หากเป็นดังนี้ดูเหมือนว่า ลูกสาวคนเล็กของเจ้าก็เป็นกบฏ ที่คิดจะตีสนิทเอาแคว้นเอ่อตานมาเป็นพวกเพื่อสามีของนางซ่านจินจื๋อ” กู้อ้าวเวยฉวยประโยชน์จากสถานการณ์

“ตัวข้าเองไม่รู้อะไรเลย แต่ในตอนนั้นที่อยู่ในแคว้นชางหลาน ข้าสามารถรับรองสถานะขององค์หญิงได้” กู้เฉิงรีบพูดออกไป

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เป้าหมายของกู้อ้าวเวยก็สำเร็จแล้ว