บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 535

บทที่ 535 แผนการลอบสังหาร

บัดนี้กู้อ้าวเวยยุ่งเรื่องข้างนอกน้อยมาก

บัดนี้โลกภายนอกไม่มั่นคง เรื่องของแต่ละแคว้นล้วนให้นางเข้าไปแทรกแซงโดยพลการไม่ได้ และชางหลานก็ส่งคนมาเพื่อหวังว่าจะหมั้นหมายอยู่หลายครั้ง ทุกครั้งก็ถูกฉูหลี่และฉูห้าวตอกกลับไป

ต้วนโฉงก็ไม่รู้จะทำเช่นไรกับเรื่องนี้ ตอนนี้ซ่านจินจื๋อมีร่างของหญิงสาวอยู่ในอ้อมแขน ยกเว้นก่อนหน้านี้ครั้งหนึ่งกลับไม่สามารถใกล้ชิดไปกว่านี้ได้ วันนี้กู้อ้าวเวยดูเหมือนว่าจะหลับได้ไม่เลว ตอนที่ตื่นขึ้นมาหัวเกือบจะทิ่มลงไปกับพื้น ทำให้ซ่านจินจื๋อตกใจไปไม่น้อย พยุงคนกลับขึ้นมาบนเตียง

“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ซ่านจินจื๋อสอดส่องดูทั่วตัวนาง

“ไม่เป็นไร ข้าลุกเร็วเกินไป” กู้อ้าวเวยนวดขมับไปมา นางเคยชินกับการทำอะไรไปมารวดเร็ว ความเร็วในการลุกขึ้นแน่นอนว่าต้องไวสุดๆ แต่ตอนนี้ร่างกายกลับถูกซ่านจินจื๋อดูแลตามใจจนเหลิงไปหมด จู่ๆ ก็ตวัดสายตาไปทางเขาครู่หนึ่ง “หากข้าไม่ขยับมากไปกว่านี้อีก ร่างกายนี้ไม่แน่ว่าก็จะไม่เป็นการดีเช่นกันแล้ว”

“งั้นก็รอจนหลังจากฤดูใบไม้ผลิแล้ว” ซ่านจินจื๋อกดคนเอาไว้ สั่งการให้คนรับใช้ไปตักน้ำอุ่นมา แล้วค่อยไปเตรียมเตาผิงมาให้เรียบร้อยแล้วเอาเข้ามาวาง อาหารเช้าก็ไม่ควรให้ห่าง

“หลายวันนี้หิมะละลาย หนาวเป็นอย่างยิ่ง เจ้ากับชิงจืออยู่ที่บ้านกันดีๆ สักหลายวันหน่อย รอจนเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ ยังมีเรื่องสำคัญต้องจัดการ”

“เรื่องอะไร” กู้อ้าวเวยแปลกใจ

ซ่านจินจื๋อรีบเอาเรื่องที่เฉิงซานมารายงานเขาเมื่อวานบอกกล่าวออกไป

ตอนนี้กู้อ้าวเวยกลับได้แค่ค่อยๆ ขมวดคิ้วเข้าหากัน คิดอยู่ชั่วครู่ “ตลอดเวลามานี้ ยังไม่สามารถให้นางอยู่ที่นั่นอย่างสงบอย่างจริงจังเลย”

“ข้าเตรียมที่จะซื้อคนของสำนักเหลี่ยงหยีลอบสังหารกู้เฉิง ให้กู้เฉิงรู้ว่าซูพ่านเอ๋อไปถึงแคว้นซินก็เพื่อที่จะล้มเขา” ซ่านจินจื๋อเอาผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่นส่งข้ามมา

กู้อ้าวเวยรีบเช็ดหน้า พยักหน้าอย่างจริงจัง “หากเป็นเช่นนี้ กู้เฉิงต้องไม่ปล่อยซูพ่านเอ๋อไปแน่ อีกทั้งยังไม่เชื่อคำพูดของนางอีกด้วย พวกเราได้แต่อาศัยจังหวะช่วงฤดูใบไม้ผลิเอาตำแหน่งพระชายาจิ้งพานางกลับมาโดยทันที”

“หลังจากพากลับมาล่ะ” ซ่านจินจื๋อขมวดคิ้วขึ้นมา

“อันดับแรกเลยนางควรจะสำนึกความผิด ก็เป็นนางที่สูญเสียลูกไป อีกทั้งยังสูญเสียแม่ไปด้วย” กู้อ้าวเวยออกปากพูดอย่างเบาๆ “ในเมื่อนางพบหญิงที่โรงเตี๊ยมไม่ได้ งั้นก็สู้ให้นางลิ้มรสความเป็นแม่ดูไม่ดีกว่าหรือ”

“ข้าคิดว่าเจ้าจะทำได้โหดร้ายกว่านี้เสียอีก” ซ่านจินจื๋อโอบไหล่นางไว้ ช่วยนางจัดแจงผมเผ้าอย่างลวกๆ

“หากให้คนลิ้มลองแต่ความผิดหวัง มันจะเป็นการไม่ค่อยดี ถึงเวลาเจ้าก็สามารถไปรับนางออกมาด้วยตัวเองได้ บอกนางเรื่องความจริงที่เจ้ารู้ทั้งหมด แล้วค่อยไม่สนใจไยดีนางอีก” กู้อ้าวเวยเอนตัวไปและผละออกจากอ้อมกอดของซ่านจินจื๋อ “รอจนตอนที่นางหมดหวังจากเจ้า ก็จะเป็นประโยชน์ให้ข้าได้ใช้งานได้อย่างมั่นใจ ตอนนี้เรื่องที่ข้าต้องทำ ก็คือต้องปูทางไว้อย่างดีให้นาง”

“เจ้าอยากให้นางช่วยกู่เซิงหรือ” ซ่านจินจื๋อถามอย่างหยั่งเชิง ค่อยๆ เว้นระยะห่างออกจากนางเล็กน้อย

นั่งอยู่ข้างเตียง กู้อ้าวเวยมองดูซ่านจินจื๋ออย่างสงสัยอยู่ลำพังชั่วครู่ หลังจากนั้นก็พยักหน้า “รอจนถึงเวลามั่นใจว่านางหมดหวังแล้วคิดที่จะเอาคืน และก่อนหน้านั้นมีเพียงกู่เซิงที่ยอมเชื่อนาง แน่นอนว่านางต้องติดกับ”

“นางอยากหลอกใช้เมี่ยวหารเพื่อได้รับการช่วยเหลือจากอ้ายจือ บัดนี้ก็ควรจะให้นางได้ลิ้มรสชาติการถูกหลอกใช้เช่นกัน”

ซ่านจินจื๋อพยักหน้า ในเมื่อนี่เป็นเรื่องที่กู้อ้าวเวยตัดสินใจดีแล้ว แน่นอนว่าเขาก็ต้องสนับสนุนอยู่แล้ว

และในขณะเดียวกัน ซูพ่านเอ๋อที่อยู่ที่แคว้นซินกลับไม่มีวันที่ได้ใช้ชีวิตดีๆ เลยสักวัน กิน ใส่ ใช้สอยประหยัดได้ก็ต้องประหยัด ในบ้านไม่มีคนที่เชื่อถือได้ แม้แต่องครักษ์ที่ใช้เงินซื้อเพื่อให้ไปส่งจดหมายให้ก็ไม่มีข่าวคราวใดๆ ตอบกลับมา

ขาขวาของซูพ่านเอ๋อเริ่มมีอาการปวดอยู่ภายใต้ผ้าห่มที่บางเช่นนี้ ในห้องไม่มีเตาผิง เย็นเยือกไปหมด