พยัคฆราช นิยาย บท 10

"เงินยังขาดอยู่อีกเท่าไร"

พยัคฆราชสงสัยทำไมเธอถึงไม่โวยวายเหมือนทุกครั้ง "อีกเท่าตัว" แต่เขาก็ต้องพยายามเก็บความสงสัยนั้นไว้กลัวเสียฟอร์ม

"เดี๋ยวฉันกลับมา คุณเซ็นต์อนุมัติการส่งออกรอฉันได้เลย" ว่าแล้วหญิงสาวก็วางแฟ้มเอกสารนั้นลงไว้ที่เดิม แล้วเธอก็ออกจากห้องไป

ก๊อก ก๊อก

"เชิญครับ"

"สวัสดีค่ะผู้จัดการ"

"อ้าว..คุณแสนสวยมีอะไรครับเชิญนั่งก่อนสิ" ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มีตำแหน่งใหญ่โต แต่ไม่มีใครในบริษัทนี้ที่จะไม่รู้จักเธอ

"ฉันอยากจะมาขอยืมเงินคุณ" แสนสวยไม่นั่ง เพราะถ้ายืมเงินผู้จัดการใหญ่ไปไม่ได้ เธอก็จะไปยืมกับคนอื่นอีก

"ยืมเงินงั้นเหรอครับ" แทนไทสงสัย อะไรของผู้หญิงคนนี้เดินเข้ามายืมเงินหน้าตาเฉยแบบนี้เลยเหรอ "ยืมเท่าไรครับ"

"แสนหนึ่งค่ะ"

"สะ..แสนหนึ่ง?" คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน เขาไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน..ที่พนักงานจะเดินเข้ามายืมเงินผู้จัดการ แถมยืมเป็นแสนอีก

"ถ้าไม่ให้ก็ไม่เป็นไรนะคะ" ว่าแล้วแสนสวยก็กลับหลังหัน เงินตั้งแสนใครจะกล้าให้เรายืมหลักทรัพย์ค้ำประกันอะไรก็ไม่มี

"เดี๋ยวก่อนสิครับคุณแสนสวย ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไม่ให้ยืม"

หญิงสาวค่อยๆ หันหน้ากลับมา ใบหน้าของเธอเริ่มมีความหวังขึ้น "คุณจะให้ฉันยืมเหรอคะ"

แทนไทหยิบเช็คเงินสดขึ้นมาแล้วเซ็นต์ลงไปในเช็คนั้น "ผมขอให้ยืมเป็นเช็คแทนแล้วกันนะครับ เพราะว่าผมไม่มีเงินสดพอให้คุณหรอก" แล้วเขาก็ยื่นมันมาตรงหน้า "รับรองไม่เด้งครับ"

"ขอบพระคุณคุณแทนไทมากเลยนะคะ" หญิงสาวพนมมือไหว้ เธอไม่คิดว่าจะมีใครกล้าให้ยืมเงินเป็นแสนแบบนี้

แทนไทแอบยิ้มแล้วมองตาม และเขายังแอบสงสัยว่า ทำไมท่านประธานถึงปล่อยให้เธอมายืมเงินแบบนี้ ในเมื่อเธอเป็นเด็กของท่าน..ใช่แล้วทุกคนคิดแบบนี้ไม่เว้นแม้แต่ผู้จัดการใหญ่

แกร้ก! แอดดดด~ มาถึงเธอก็ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป แบบไม่ส่งสัญญาณก่อน

"เงินที่คุณต้องการ"

เช็คเงินสดได้ถูกวางลงตรงหน้า ดวงตาคมมองจ้องลายเซ็นต์ที่อยู่บนเช็คใบนั้น คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อรู้ว่าใครที่เป็นเจ้าของเช็ค

เห็นเขาเงียบเธอก็เลยยื่นมือไปหยิบแฟ้มเอกสาร ที่วางอยู่ด้านข้างขึ้นมาเปิดดู ว่าเขาเซ็นต์ให้หรือยัง "กรุณาเซ็นต์ให้ด้วยค่ะ ฉันจะได้ไปดำเนินการต่อ"

เขายังลีลาทำงานอื่นโดยไม่สนใจแฟ้มที่เธอยื่นมาให้

"คุณจะเอายังไงกันแน่ ต้องการเงินฉันก็ไปหามาให้แล้ว!"

"หาด้วยวิธีไหนล่ะ?"

"จะหาด้วยวิธีไหนมันก็เรื่องของฉัน หน้าที่ของคุณคือเซ็นต์เอกสารนี้"

บ่ายโมงวันเดียวกันนั้น..

"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นทำไมของถึงเพิ่งส่งออกไป" สิ่งแรกที่เลขารายงานก็คือเรื่องส่งของ สิงหราชก็เลยเรียกลูกชายให้เข้าพบ