พยัคฆราช นิยาย บท 14

"คุณจะจ่ายเป็นเงินสดหรือบัตรเครดิตคะ" เจ้าของร้านถามอีกครั้ง ต่อหน้าเพื่อนร่วมงาน และเขากับแฟนก็ยังไม่ได้ไปไหน

"ฉันไม่มีเงินจ่ายหรอกค่ะ"

"ไม่มีเงินจ่าย แล้วคุณมาแย่งกับลูกค้าคนอื่นทำไมล่ะคะ"

จังหวะนี้เพื่อนร่วมงานต่างก็มองหน้ากันไปมา เพราะถ้าซื้อกระเป๋าใบนี้ไม่ได้หน้าแตกกันยกกลุ่มแน่

"ฉันแค่อยากจะดู เห็นมันสวยดี" เธอพูดออกไปเสียงแผ่วเบา ก็มันจริงนี่ เงินจะกินยังไม่มีเลย จะเอาที่ไหนมาจ่ายค่ากระเป๋า

"คุณต้องรับผิดชอบนะคะ เพราะว่าคุณผู้หญิงคนนั้นไม่เอาใบนี้แล้ว" ทางร้านไม่ยอม เพราะถ้าจะเสนอขายให้ผู้หญิงคนที่เขาต้องการ ก็ได้ยินชัดแล้วเธอคนนั้นบอกว่าไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร ถ้าคนนี้ไม่แย่งมาก่อนคงได้ขายไปแล้ว

"เราไปดูกระเป๋าร้านอื่นกันดีกว่าค่ะ อยู่ร้านนี้เสียบรรยากาศ ให้ใครก็ไม่รู้เข้ามาดูมีแต่คนชั้นต่ำ" ว่าแล้วซาร่าก็คว้าเอามือของพยัคฆราชให้เดินตามออกมา เขาก็ตามโดยที่ไม่สนใจว่าเธอจะแก้ปัญหาได้หรือไม่

"เราจะเอายังไงกันดีล่ะ" เพื่อนๆ ต่างก็พูดคุยกัน ถ้าให้รวมเงินกันตอนนี้ก็ไม่พออยู่แล้ว เพราะใกล้จะสิ้นเดือนแบบนี้ ต่างก็ต้องเก็บไว้ให้ถึงเงินออก

แสนสวยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา..แล้วกดโทรออก

เช้าวันต่อมา

แสนสวยเดินเข้ามาในที่ทำงาน..โดยสะพายกระเป๋าใบใหม่ในราคาหลายหมื่น

เพื่อนๆ ต่างก็มอง ทุกคนรู้ดีว่าเธอได้เงินมาจากที่ไหน เพื่อมาจ่ายค่ากระเป๋าใบนี้

ในเมื่อซื้อมันมาแล้วเธอจำเป็นต้องได้เอามาใช้

"กระเป๋าสวยจังเลยนะคะคุณแสนสวย" ลินหัวหน้าแผนกตั้งใจเดินมาหาแสนสวยโดยเฉพาะ..ถึงแม้ว่าเมื่อวานนี้ลินไม่ได้ไปด้วย แต่ก็พอจะได้ยินมาบ้างแล้วว่าแสนสวยได้กระเป๋าใบนี้มายังไง

"ขอบคุณค่ะ"

"พี่มาตามคุณแสนสวยไปศึกษางานในตำแหน่งของพี่ค่ะ"

"สวยเหรอคะ"

"ช่วงที่พี่ลาคลอดคงต้องได้ฝากคุณแสนสวยดูงานแทนไปก่อน"