จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 700

คนเราก็มักจะเป็นเช่นนี้ หวางซูเฟินยอมเอาเงินที่ขาดทุนมาหลายปีของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปเพื่อช่วยเหลือบริษัทของหานเจียวเจียว

แต่ว่าตอนนี้เพียงแค่พูดเรื่องนี้ออกมาให้ทุกคนรู้เท่านั้นเอง หานเจียวเจียวก็คิดว่าหวางซูเฟินเจตนาที่จะหยามเกียรติเธอแล้ว

บุญคุณคนมักถูกลืมง่าย แต่ว่าความแค้นนี้สิกลับยั่งยืนยาวนานหลายสิบปีแม้กระทั่งอาจถึงร้อยปีก็ได้

ก็เหมือนคำพูดหนึ่งในภาพยนตร์เรื่องไซอิ๋วที่กล่าวไว้ว่า: เวลารักใครสักคนมันช่างสั้นเหลือเกิน แต่เวลาโกรธแค้นใครสักคนกลับยาวนานถึง 500 ปี

ภายในห้องโถงนั้น ผู้คนตระกูลหลินทั้งหลายก็ยังนั่งตามตำแหน่งเดิมเช่นเมื่อวานนี้

ที่นั่งประธานนั้น หลินซื่อเฉิงก็กวาดสายตาไปยังผู้คน แล้วถามว่า “ตงถิง เตรียมห้องรับแขกไว้เป็นยังไงบ้างแล้ว?”

หลินตงถิงลุกขึ้นยืน ตอบด้วยความนอบน้อมว่า “เตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”

หลินซื่อเฉิงก็ลุกขึ้นยืน แล้วพูดว่า “งั้นไปเถอะ ไปรวมตัวที่ห้องรับแขกกัน”

ตระกูลหลินในฐานะที่เป็นตระกูลสูงศักดิ์อันดับหนึ่งของอูซู เวลาที่จัดงานเลี้ยงปีใหม่ของทุกปีนั้น ก็มักจะมีผู้คนมากมายมาอวยพรปีใหม่ ในห้องโถงใหญ่มีที่ว่างจำกัด ดังนั้นตระกูลหลินจึงได้สร้างห้องรับแขกขนาดใหญ่หลังหนึ่งขึ้นมาโดยเฉพาะ

ผู้คนตระกูลหลินทั้งหลายก็เดินตามนายท่านหลินซื่อเฉิง เคลื่อนย้ายไปยังห้องรับแขกที่กว้างขวางโอ่โถงนั้น

หลินตงถิงลุกขึ้นยืน แล้วพูดว่า “เจ้าบ้านครับ เย่เทียนเหลียง เจ้าบ้านตระกูลเย่แห่งเจียงหนานได้มารอพบอยู่ด้านนอกนานแล้วครับ”

ตระกูลเย่แห่งเจียงหนาน เป็นพาร์ทเนอร์สำคัญที่ร่วมมือของตระกูลหลินแห่งอูซูมาโดยตลอด แน่นอนที่ว่า ในระหว่างที่ตระกูลหลินร่วมมือกับตระกูลเย่นั้น ตระกูลเย่เป็นฝ่ายที่อ่อนแอกว่า ดังนั้น ช่วงเวลาที่ผ่านมาตระกูลเย่ก็ได้ประจบประแจงตระกูลหลินมาโดยตลอด

งานเลี้ยงปีใหม่ตระกูลหลินที่จัดขึ้นแทบทุกปีนั้น ตระกูลเย่จะต้องเป็นรายแรกที่มาอวยพรปีใหม่ตระกูลหลิน

มิหนำซ้ำ นายบ้านตระกูลเย่คนปัจจุบัน ยังยกลูกสาวของตัวเองให้กับหลินเห้าอัจฉริยะของตระกูลหลินอีกด้วย

แต่ว่า ตระกูลเย่อยู่ที่เจียงหนานนั้น ก็สามารถอยู่ในลำดับหนึ่งในสิบได้ นับว่าอำนาจบารมีก็ไม่น้อยเช่นกัน

ต่อให้ตระกูลหลินเอง ก็ไม่กล้าที่จะล่วงเกิน

หลินซื่อเฉิงก็รีบพูดว่า “เร็วๆ รีบเชิญเร็ว!”

“ครับ ผมจะไปต้อนรับด้วยตัวเองครับ!” หลินตงถิงพูดจบ ก็รีบเดินออกไปข้างนอก

เมื่อได้ยินว่าตระกูลเย่มาถึงแล้ว สีหน้าของหลินเห้าก็แสดงความภูมิใจออกมา

หลินเหลยที่นั่งอยู่ข้างกายเขา หัวเราะแหะๆแล้วพูดว่า “พี่ห้าว พี่สะใภ้จื่อเชี่ยนมาถึงแล้ว!”

“ฮึ่ม การประเมินผลงานตระกูลเมื่อวานถูกหลินหยุนเจ้าเด็กนั่นแย่งซีนไปหมดเลย วันนี้รอให้พี่สะใภ้จื่อเชี่ยนมาถึงก่อนเถอะ พี่ห้าวจะต้องแย่งซีนกลับมาให้ได้!”

“ต่อให้เจ้าเด็กนั่นร่ำรวยแล้วทำอะไรได้? เขาสามารถหาเทพธิดาที่มีทั้งชาติตระกูลที่ดีและสวยงามอย่างพี่สะใภ้จื่อเชี่ยนแบบนั้นได้ไหมล่ะ?”

หลินเหลยยกหางหลินเห้าจนเขารู้สึกสบายอกสบายใจ

“หลินหยุนเจ้าเด็กนั่น นับว่าเขาโชคดี ทำให้เขาแย่งซีนฉันไปได้ในการประเมินผลงานของตระกูล วันนี้ฉันจะต้องเหยียบเขาให้จมดินไปเลย!”

ในไม่ช้า หลินตงถิงก็พาผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามา

ข้างกายของชายวัยกลางคนนั้น ยังมีหญิงสาวคนหนึ่งหน้าตาสวยงาม รูปร่างสูงเพรียวแต่งตัวในชุดกระโปรงสีขาวเดินมาด้วย

เย่เทียนเหลียงพาลูกสาวเย่จื่อเชี่ยน เดินมาถึงตรงหน้าหลินซื่อเฉิง โค้งตัวคำนับ “สวัสดีปีใหม่ครับนายท่านหลิน เย่เทียนเหลียงมาอวยพรปีใหม่ให้กับนายท่านหลินแล้วครับ!”

“คุณปู่หลิน สวัสดีปีใหม่ค่ะ!” เย่จื่อเชี่ยนพูดด้วยเสียงเบาๆ น้ำเสียงสดใสกังวานไพเราะน่าฟัง

หลินซื่อเฉิงก็รีบตอบรับด้วยรอยยิ้มว่า “เทียนเหลียง ช่างมีน้ำใจเหลือเกิน คุณพ่อสบายดีไหม?”

“ขอบคุณที่นายท่านยังระลึกถึง คุณพ่อร่างกายแข็งแรงดีครับ” เย่เทียนเหลียงพูด

หลินซื่อเฉิงก็มองไปยังเย่จื่อเชี่ยน พูดด้วยรอยยิ้มว่า “นานแล้วที่ไม่ได้พบเจอ จื่อเชี่ยนดูสวยขึ้นมากเลย”

“ขอบคุณคำชมของคุณปู่หลินค่ะ!” เย่จื่อเชี่ยนพูดด้วยความดีใจ

หลังจากอวยพรปีใหม่แล้ว เย่เทียนเหลียงก็มานั่งอยู่ข้างๆหลินตงถิง

ตามมารยาทแล้ว แขกผู้มีเกียรติที่มาอวยพรปีใหม่นั้น นั่งอยู่ข้างกายของใครก็ถือว่าเป็นเครือข่ายสัมพันธ์ของคนนั้น

ระหว่างเย่เทียนเหลียงกับหลินตงถิงมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน จึงถือว่าเป็นเครือข่ายสัมพันธ์ของหลินตงถิง