หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 452

สาริศามองสองคนตรงหน้าอย่างงุนงง และความทรงจำของเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆ ไหลเข้ามาในสมองของเธอ เธอจำได้ว่าหลังจากที่เธอทานอาหารเย็นที่บ้านของกันยาเสร็จ แล้วออสตินก็มารับเธอ แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอจำไม่ได้เลย แล้วทำไมตอนนี้เธอถึงมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้?

สาริศาพยายามนึกย้อนถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ภาพความทรงจำบางส่วนแวบเข้ามาในหัวของเธอ เธอรู้สึกตัวร้อนและทรมานมาก จากนั้นออสตินก็กอดเธอ แล้วหลังจากนั้นเหมือนเธอจะมองเห็นธนพัต...

ยิ่งครุ่นคิดสีหน้าของสาริศาก็ยิ่งแย่ นี่เธอ ถูกวางยาอย่างนั้นเหรอ!

พอเห็นสีหน้าทึ่ซีดเผือดของสาริศา ธนพัตก็ถามด้วยความเป็นห่วงขึ้นมาอีกครั้ง “ริศา คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้าง ร่างกายของคุณยัง... ยังรู้สึกทรมานอยู่ไหม”

พอสังเกตเห็นท่าทางตะกุกตะกักของธนพัตตอนเอ่ยถาม ใบหน้าของสาริศาก็ซีดเผือด “เกิดอะไรขึ้นกับฉันคะ ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่โรงพยาบาล?”

ธนพัตกุมมือของสาริศาไว้แน่น “ก่อนหน้านี้คุณนัดให้ผมไปหาที่บ้านไม่ใช่เหรอ ตอนที่ผมไปถึงเห็นคุณ ... อาการของคุณดูผิดปกติ ออสตินบอกว่าคุณถูกพชิราวางยา ฉันก็เลยรีบพาคุณมาที่โรงพยาบาล”

เธอถูกวางยาจริงๆ ด้วย! สาริศากำหมัดแน่นจนเล็บหยิกเข้าไปในฝ่ามือ เธอจำได้ว่าตอนที่ กันยากำลังทำอาหาร พชิราขอเข้าไปช่วยที่ห้องครัว เธอคิดอยู่แล้วว่าอีกฝ่ายจะต้องมีจุดประสงค์ร้ายแอบแฝงอยู่!

ดวงตาของเธอเริ่มโกรธเคือง ก่อนจะมองไปที่ออสติน “หมายความว่าที่เธอขอให้คุณมารับฉันเพราะมีจุดประสงค์จะให้เรา ...”

ออสตินพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง “น่าจะเป็นอย่างนั้น”

สาริศากัดริมฝีปากล่างแน่น รู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังจะถูกความแค้นครอบงำ พชิราคนนี้ เมื่อห้าปีก่อนเธอยังไม่มีเวลาที่จะชำระบัญชีแค้นกับเธอสำหรับสิ่งที่เธอสร้างขึ้นมา แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจนถึงตอนนี้เธอยังกล้าคิดร้ายตนเองอีก!

ธนพัตยกมือขึ้นลูบริมฝีปากของสาริศา เขากลัวว่าเธอจะกัดริมฝีปากตัวเองจนแตก “ริศา ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องนี้ผมจะล้างแค้นให้คุณอย่างแน่นอน ครั้งนี้ผมจะไม่ปล่อยพชิราไปง่ายๆ แน่!”

พอเห็นท่าทางของธนพัต ดวงตาของออสตินก็เต็มไปด้วยความริษยา สาริศาไม่ได้หลีกเลี่ยงการกระทำที่ใกล้ชิดนี้เลย เธอคิดจะคืนดีกับธนพัตจริงๆ แล้วใช่ไหม?

ถึงแม้ว่าในใจจะรู้สึกอิจฉา แต่ออสตินก็ยังพูดต่อจากธนพัตว่า “ริศา คุณพักผ่อนเถอะ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง ทางฝั่งพชิรายกให้เป็นหน้าที่ผมจัดการเอง ผมมีวิธีจัดการกับเธอ”

“ไม่ค่ะ” พอได้ยินว่าทั้งคู่ต้องการล้างแค้นให้ตนเอง สาริศาก็รีบปฏิเสธ ก่อนจะส่งสายตาเยือกเย็นออกมา “ฉันไม่ต้องการให้พวกคุณลงมือแทนฉัน ฉันจะจัดการเอง แต่ฉันต้องการความช่วยเหลือจากพวกคุณ”

ธนพัตกับออสตินสบตากัน ก่อนจะพยักหน้าออกมาพร้อมกัน บางที เธอจัดการเองอาจจะเหมาะสมกว่า อีกทั้งยังระบายอารมณ์ของเธอออกมาด้วย

พอมองเข้าไปในดวงตาของสาริศา ธนพัตก็เอ่ยถามอย่างจริงจังว่า “ริศา คุณอยากจะให้พวกเราทำอะไรบ้าง”

สาริศายกยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปากของเธอ ในเวลานี้สาริศาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ พชิราเธอหาเรื่องก่อนเองนะ ครั้งนี้ ตนเองจะโต้กลับด้วยวิธีการทํานองเดียวกัน!

ส่วนอีกด้านหนึ่ง พชิรากำลังรอคอยผลลัพธ์อย่างใจจดใจจ่อ ถึงแม้ก่อนหน้านี้ออสตินจะพูดว่าเขาชอบสาริศา เขาน่าจะต้านทานสิ่งล่อใจนี้ไม่ได้ แต่เธอก็อดที่จะกังวลไม่ได้ว่าแผนของเธอจะล้มเหลว

พอคาดว่าเวลาน่าจะพอดีแล้ว พชิราก็ทนรอไม่ไหวอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงรีบโทรหาออสตินทันที

โทรศัพท์ถูกรับสายอย่างรวดเร็ว เธอพยายามควบคุมอาการตื่นเต้นของตัวเอง พชิราพูดออกมาช้าๆ “เป็นอย่างไรบ้าง พอใจกับของขวัญที่ฉันมอบให้ไหมคะ”