เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 904

“พี่ชาย?”

ได้ยินเสียงเรียกของโอดะไอแล้วถังเฉาก็ตะลึงไปพักหนึ่ง ทันใดนั้นความง่วงงุนก็หายไปจนหมด กลิ้งขึ้นมานั่งจากบนเตียง

มองโอดะไอพลางถามว่า “เมื่อกี้คุณ... เรียกผมว่าอะไรนะ?”

“พี่ชายไงคะ”

ดวงตาของโอดะไอหรี่ลง ยิ้มจนเป็นพระจันทร์เสี้ยว พูดอย่างสมเหตุสมผล

“...”

ถังเฉาเรียกสติคืนมาได้ หลุดหัวเราะออกมาพลางเอ่ยว่า “ถึงแม้ว่าผมจะแก่กว่าคุณ แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้แก่กว่าคุณสักเท่าไหร่ คุณไม่จำเป็นต้องเรียกผมด้วยความเคารพ เรียกชื่อผมตรง ๆ เถอะ หรือเรียกผมว่า ‘คุณถัง’ ก็พอ”

ไหนเลยจะรู้ว่าหลังจากโอดะไอได้ฟังแล้วจะส่ายศีรษะ ส่ายศีรษะด้วยใบหน้าจริงจัง พูดขึ้นด้วยภาษาจีนที่ไม่ค่อยจะได้มาตรฐานว่า “นี่มันจะได้อย่างไร พี่ชายก็คือพี่ชาย จะเรียกชื่อตรง ๆ ได้อย่างไร?”

“หืม?”

พอคำนี้ลั่นออกมา ถังเฉาก็ขมวดคิ้วในทันที ฟังเงื่อนงำบางอย่างออก

ตอนเริ่มต้น ‘พี่ชาย’ ที่เขาคิดเป็นเพียงคำที่ใช้เรียกผู้ชายแปลกหน้าที่อายุมากกว่า... สมัยนี้หญิงสาวมากมายก็เรียกกันเช่นนี้ แต่ในตอนนี้เขาจึงจะได้คืนสติขึ้นมาได้ว่าคำว่าพี่ชายของโอดะไอไม่ใช่คำที่ใช้แสดงความรักระหว่างเพื่อน แต่เป็น... คำที่ใช้เรียกกันระหว่างพี่ชายน้องสาวจริง ๆ

สีหน้าของถังเฉาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมา สำหรับโอดะไอ ผู้หญิงที่มาจากประเทศญี่ปุ่นคนนี้แล้ว ถังเฉาติดต่อมาไม่มาก รู้แต่เพียงว่าคนที่สามารถถูกหว่างเหลี่ยงตามฆ่าได้จะต้องไม่ใช่บุคคลธรรมดา ๆ อย่างแน่นอน

แต่โอดะไอพอมาถึงก็เรียกเขาว่าพี่ชาย เรียกจนเขาทึ่มไปหมด

หันกลับมามองหลินชิงเสว่แวบหนึ่ง เห็นว่าไม่ได้รบกวนหลินชิงเสว่ ในเวลาเดียวกันกับที่ถังเฉาผ่อนลมหายใจในใจนั้นเอง เขาก็พูดกับโอดะไอว่า “คุณออกมากับผมหน่อย”

“ค่ะ พี่ชาย”

โอดะไอยังคงเรียกพี่ชาย ไม่ได้รู้สึกเลยสักนิดว่าเรียกแบบนี้ไม่เหมาะสมตรงไหน

พาโอดะไอมาห้องรับแขกข้างล่างแล้ว เวลานี้ไม่มีใครตื่นขึ้นมา ดังนั้นจึงว่างเปล่า ไร้ผู้คน

ถังเฉาให้โอดะไอนั่งลง จากนั้นก็มองเธอด้วยสีหน้าจริงจัง “ฟังนะ คุณโอดะ เชื่อว่าการที่คุณมาต้าเซี่ยต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ บนร่างกายของคุณอาจจะแบกความลับที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ ดังนั้นพวกเราจะปกป้องคุณ การช่วยชีวิตคุณเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล คุณอย่ามาเรียกผมว่า ‘พี่ชาย’... ผมรู้ว่าประเทศญี่ปุ่นของคุณ คำว่าพี่ชายนี้ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็นจากตัวอักษร”

คำว่า ‘พี่ชายน้องสาว’ ในประเทศญี่ปุ่น มีข้อผูกมัดที่ลึกซึ้งมาก ๆ ข้อผู้มัดประเภทนี้ถึงขั้นที่เหนือกว่าความสัมพันธ์ระหว่างคนรัก นี่เป็นความแตกต่างทางด้านวัฒนธรรม

คนในประเทศญี่ปุ่นดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ในสายตาของคนต้าเซี่ยแล้ว กับสามารถก่อให้เกิดความเข้าใจผิดอย่างล้ำลึกได้

เขาไม่อยากให้หลินชิงเสว่เข้าใจความสัมพันธ์ของเขากับโอดะไอผิด

คำพูดนี้ของถังเฉาพูดได้อย่างเข้มงวดเป็นอย่างมาก ดูไม่เหมือนพูดตลกเลยสักนิด ใบหน้าของโอดะไอที่เดิมทีเต็มไปด้วยรอยยิ้มก็แข็งค้างในทันใด

รอจนเรียกสติกลับมาได้ โอดะไอก็อ้าปาก ดูเหมือนจะปฏิเสธ แต่มองดูสายตาที่เข้มงวดของถังเฉาแล้วสุดท้ายก็แก้คำพูดใหม่

“ค่ะ... คุณ... คุณถัง”

คำเรียกนี้ถังเฉาฟังแล้วสบายขึ้นเยอะเลย จึงพูดขึ้นว่า “ว่ามา มาหาผมเช้าขนาดนี้มีธุระอะไรครับ? หรือว่า... คุณคิดอะไรขึ้นมาได้?”

โอดะไอกลับหมดความสนใจไปในทันที ส่ายศีรษะ “เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร”

จากนั้นก็กลับไปห้องของตัวเอง

โอดะไอหลังจากที่กลับห้องไปจิตใจหดหู่มาก ตอนนี้ประเทศญี่ปุ่นกำลังจะเผชิญกับการปฏิรูปครั้งใหญ่ พระจักรพรรดิเสด็จสวรรคต ตำแหน่งของตระกูลโอดะอันตรายมาก มีเพียงถังเฉาเท่านั้นที่จะสามารถช่วยชีวิตพวกเขาได้

เธอมาต้าเซี่ยเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ในตอนนี้เธออยากจะพูดเรื่องความสัมพันธ์ของตระกูลโอดะกับพ่อแม่ของเขามากกว่า แต่กลับไม่มีจังหวะและโอกาสเหมาะ ๆ ที่จะเอ่ยปากเลย

เพราะไม่ว่าจะเป็นถังเฉาหรือว่าเจียงไป๋เสว่ก็ล้วนแต่เห็นเธอเป็นคนที่มีความลับยิ่งใหญ่ที่ต้องปกป้องเอาไว้

“เห้อ... ปล่อยไปตามยถากรรมเถอะ”