มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 497

สำนักเขาแห่งสำนักเสวียนหยาง

หลี่เสวียนหยางไม่ว่าเช่นไรก็คิดไม่ถึง แผนการของตัวเองมันจะล้มไม่เป็นท่าเช่นนี้

ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องแย่งชิงหินตรีภพมาไม่ได้ แต่การตายของซุนเชียนซางและป๋ายหลี่หยวนหลง มันก็มากพอที่จะทำให้เขาปวดหัวราวกับกำลังจะระเบิด

สามารถฝึกตนถึงแดนมกุฎยุทธ์ มีเพียงไม่กี่คนที่จะไม่มีหัวนอนปลายเท้า หลี่เสวียนหยางถือเป็นส่วนน้อย ทั่วทั้งสำนักเสวียนหยางเขาสร้างมันขึ้นมาทั้งหมดตั้งแต่เริ่มด้วยตนเอง แต่ป๋ายหลี่หยวนหลงและซุนเชียนซาง แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

“ซุนเชียนซางคือผู้อาวุโสจากสำนักอัสนีวายุแห่งอาณาจักรตะวันออก ป๋ายหลี่หยวนหลงถึงจะเป็นนักยุทธ์อิสระแห่งอาณาจักรตะวันตก แต่ก็มีเพื่อนระดับแดนมกุฎยุทธ์อยู่ไม่น้อย ทั้งสองถูกข้าเชิญมาตายอยู่ที่ประเทศเทียนหวู คนพวกนั้นจะต้องแค้นเคืองข้าหลี่เสวียนหยางอย่างแน่นอน”

ใบหน้าของหลี่เสวียนหยางนิ่งเรียบราวกับน้ำนิ่ง จากนั้นก็ส่งข้อความออกไปมากมาย หมายจะเอาสาเหตุการตายของซุนเชียนซางและป๋ายหลี่หยวนหลง รีบโยนให้เป็นความผิดของหลัวซิวและสำนักฉางเหอให้เร็วที่สุด

หลังสงครามเทียนเหอ มกุฎยุทธ์ผู้แข็งแกร่งสองคนเสียชีวิต ในที่สุดข่าวก็ค่อย ๆ ก็ถูกแพร่กระจายออกไปจากใจกลางประเทศเทียนหวู

เมื่อเปรียบเทียบกับสำนักฉางเหอ คนส่วนมากมักจากให้ความสำคัญกับการเคลื่อนไหวของหลัวซิว เพราะมีคนไม่น้อยที่รู้ว่า หลัวซิวสร้างไท่เสวียนโบราณขึ้นมาใหม่ สำนักเขาได้ถูกสร้างขึ้นจนเสร็จสมบูรณ์แล้ว วันพิธีเปิดสำนักเขาก็คาดว่าจะอีกไม่นานแล้ว

เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ ตั้งแต่สงครามเทียนเหอสิ้นสุดลง หลี่เสวียนหยางก็เก็บตัวอยู่ในสำนักเขาแห่งสำนักเสวียนหยางไม่มีความเคลื่อนไหวใดใด ค่ายพิทักษ์เขาถูกเปิดใช้งานอยู่ตลอดเวลา ราวกับเกรงกลัวว่าหลี่ฉางเหอและหลัวซิวจะมาหาเรื่องเขา

แต่ศิษย์ของสำนักเสวียนหยาง ก็ยังคงอกสั่นขวัญผวา ต่อให้ออกไปด้านนอก ก็ไม่กล้าจะออกไปไกลเกินระยะสิบลี้จากบริเวณสำนักเขา

ในช่วงเวลานี้ หลัวซิวได้ฝึกตนปิดขังอยู่ในหอคอยฝึกตนที่ใจกลางแดนตำหนักจื่อตลอดเวลา หลังจากได้หินตรีภพแล้ว เขาก็ตั้งใจว่าจะยกระดับผลการฝึกตนให้ถึงระดับราชายุทธ์ช่วงปลาย ในเวลาเดียวกันก็อาศัยกฎตรีภพที่อยู่ในหินตรีภพ ลองเพิ่มระดับพลังของพลังอมตะ กฎเบญจธาตุทั้ง5และแสงจิตห้าสี