ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 176

เมื่อใจเย็นลงและหายโกรธแล้ว พิมจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบปกติ

" คุณ ต่อไปคุณอย่าหึงฉันกับคุณป๊อบอีกได้มั้ย "

เตชินที่กำลังคุยกับลูกก็นิ่งไปแล้วเงยหน้าขึ้นมองพิม จากนั้นเขาก็เอ่ยกับลูกในท้องว่า

" ลูก พ่อขอคุยกับแม่ของลูกก่อนนะครับ "

แล้วเขาก็ลุกขึ้นมานั่งข้างพิมสบตากับเธอ

แล้วพยักหน้ารับปาก จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้น

" อืม แล้วคุณเคยรักผมบ้างมั้ย "

ได้ยินดังนั้นพิมจึงเอ่ยตอบเขาด้วยสีหน้านิ่งเฉยว่า

" พูดตรงๆนะ รักแต่อาจจะรักน้อยกว่าคุณป๊อบเพราะคุณเอาแต่ใจ

เดี๋ยวก็โผล่เดี๋ยวก็หาย เดี๋ยวก็มีผู้หญิงคนอื่น ทอดทิ้งฉันตลอด

สุดท้ายก็มีแค่คุณป๊อบที่คอยอยู่เคียงข้างฉันในวันที่ฉันไม่มีใครหรือต้องการใครสักคน

เดิมทีฉันก็รักเขามาก่อนอยู่แล้ว ยิ่งเขาดูแลปกป้องและทำดีด้วย ฉันก็ยิ่งรักเขามากขึ้น

คุณรู้บ้างมั้ย ในวันที่ฉันกลัวที่สุดคือวันที่ฉันท้องไม่มีพ่อ เขาคอยปกป้องฉัน จากคำครหานินทา

ฉันรู้ว่าเขาเจ็บและเสียใจมาก แต่เขาก็ยังคอยปลอบใจคอยให้กำลังใจฉัน ไม่ให้ฉันทำแท้ง

ในวันที่ไม่มีคุณ เขาดูแลใส่ใจฉันดีมาก

แม้ฉันจะไม่ตกปากรับคำคบกับเขา

แต่เขากลับไม่สนใจสถานะเลย แบบนี้คุณลองคิดดู ว่าฉันควรจะรักเขามากกว่าคุณมั้ย "

พิมเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบโดยปราศจากอารมณ์โกรธใดๆ

ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่อป๊อบ

เธอคิดว่าเตชินไม่มีสิทธิ์หึงป๊อบเลยด้วยซ้ำ

เตชินรู้สึกผิดต่อพิมมาก ที่ไม่ได้มาดูแลพิมในวันที่เธอตั้งครรภ์และทำให้เธอรู้สึกถูกทิ้งแบบนั้น

" ผมขอโทษนะพิม ผมขอโทษจริงๆ ผมสำนึกผิดแล้ว ที่ไม่ได้มาดูแลคุณในช่วงแรกที่ตั้งครรภ์

ผมผิดเองที่คิดน้อยไป ไม่คิดว่าคุณจะท้อง

หลังจากกลับมาจากเที่ยวต่างประเทศ

ผมก็เอาแต่ทำงานและวางแผนที่จะได้คุณคืนมาโดยเร็วๆ ไม่ดื่ม ไม่เที่ยว ไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย

ผมคิดถึงคุณอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้คิดที่จะทิ้งคุณเลยเพราะผมรักคุณจริงๆ

รักจนไม่อาจเสียคุณไปให้ใครได้ เพื่อให้คุณสบายใจ ผมจะรับปาก เพื่อตอบแทนคุณป๊อบ

เพื่อไม่ให้คุณรู้สึกผิดต่อเขามากเกินไป

ผมจะพยายามไม่หึงคุณกับเขาอีก

ขอแค่เขาไม่ล่วงเกินคุณผมจะไม่ทำอะไรเขา

ผมอนุญาตให้เขากอดคุณได้

แต่อย่าให้เขาจูบริมฝีปากนี้ของคุณผมไม่ยอม คุณโอเคมั้ย "

พอพูดถึงจูบพิมก็แอบตกใจเล็กน้อย

เพราะเธอเคยจูบกับป๊อบมาก่อน

จากนั้นเธอก็พยักหน้ายิ้มอ่อนกลบเกลื่อนความตกใจแล้วเอ่ยตอบว่า

" โอเคค่ะ ฉันสัญญาว่าจะไม่ยอมให้ใครจูบฉันอีก "

ได้ยินดังนั้นเตชินก็เลิกคิ้วขึ้นทำตาโต

จ้องหน้าพิมอย่างสงสัยแล้วเอ่ยถามขึ้น

" หือ...คุณพูดแบบนี้หมายความว่าไง หรือว่าเขาเคยจูบคุณ "

พิมตกใจที่เผลอพูดแบบนั้น แล้วเธอก็รีบยกมือขึ้นมาส่ายมือปฏิเสธอย่างไว

" เปล่าๆ คุณจะให้ฉันพูดยังไงอ่ะ คือฉันหมายถึง จะไม่ให้ใครจูบฉันเด็ดขาดน่ะ "

เตชินจ้องจับผิดพิม พิมฉีกยิ้มกลบเกลื่อน

เตชินก็ดูออกทันทีว่าเธอโกหก แล้วเขาก็เอ่ยว่า

" ช่างมันเถอะ อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป คุณเคยบอกแบบนี้ใช่มั้ย "

พิมพยักหน้าหงึกๆแล้วเอ่ยตอบว่า

" ใช่ค่ะ "

" ดังนั้นผมจะไม่สนใจอดีตของคุณแล้ว บอกมาเขาเคยจูบคุณกี่ครั้ง "

" ครั้งสองครั้งมั้ง จำไม่ได้ อุ๊บ... "

ด้วยความตื่นเต้นพิมก็เผลอหลุดปากเอ่ยตอบออกมาอย่างไวอีกครั้ง

พอรู้ตัวเธอก็รีบเอามือปิดปากแล้วส่ายหน้าปฏิเสธ ดวงตากลมโตดูสดใสราวกับกระต่ายน้อย

" ผมจะลงโทษคุณ ล้างรอยจูบของเขาออกไป "

เอ่ยจบเขาก็ยื่นมือไปจับท้ายทอยพิม

มืออีกข้างก็ไปจับมือพิมที่ปิดปากไว้แล้วเอาออก

แล้วเข้าไปจูบเธออย่างนุ่มนวลค่อยๆเพิ่มระดับความเร่าร้อนจูบอย่างดูดดื่มขึ้นเรื่อยๆ

ขณะเดียวกันฝ่ามือใหญ่ก็เลื่อนมาสัมผัสทรวงอกนุ่มอย่างเบามือด้วยความลุ่มหลงในความนุ่มมือ

พิมตอบรับการจูบของเขาอย่างเร่าร้อนยื่นแขนไปโอบรอบคอเขาไว้อย่างยั่วยวน

ทำให้เตชินแทบจะอดทนต่อความต้องการทางกายไม่ไหวแล้ว