กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1453

ชาร์ลีไม่รู้ว่าเขามองนานาโกะแบบไหน

เพราะเขาไม่มีกระจกอยู่ในมือตอนนั้น จึงมองไม่เห็นว่าเขาแสดงออกทางสีหน้าอย่างไร

แต่อย่างไรก็ตามเขาจำอารมณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นได้

ในตอนนั้นเขารู้สึกเป็นกังวลมากเมื่อเห็นเธอโดนคู่ต่อสู้โจมตีอย่างต่อเนื่อง

ดังนั้นสิ่งที่นานาโกะเห็นในตอนนั้นน่าจะเป็นแววตาที่ดูเป็นกังวลของเขาหรือเปล่านะ?

ในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้อยู่นั้นชาร์ลีก็รู้สึกอายอยู่นิดหน่อยเหมือนกัน เขาถอนหายใจในขณะที่พูดอย่างจริงจังว่า “อย่าทำตัวงี่เง่าในอนาคตอีกล่ะ คุณสามารถออกไปแข่งขันได้อย่างเต็มที่ แต่อย่าเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยงอันตราย เพียงเพราะความคิดหมกมุ่นของตัวเอง”

เมื่อนานาโกะได้ยินชาร์ลีแสดงความกังวล เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมากราวกับเป็นผู้หญิงเอวบางร่างน้อยและบอบบาง เธอพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ฉันเข้าใจแล้วค่ะคุณเวด!”

ชาร์ลีมองดูเธอแล้วยังคงเห็นรอยฟกช้ำและรอยแผลเป็นบริเวณหางตา ในเวลานี้เขาอดที่จะเตือนเธอไม่ได้ว่า “ในการแข่งขันครั้งต่อไประหว่างคุณกับออโรร่า คุณต้องจดจำไว้เสมอว่า จะต้องให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของตัวเอง ถ้าคุณรู้สึกว่าคุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของออโรร่าเมื่อไหร่ คุณก็แค่ยอมรับความพ่ายแพ้ คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกละอายใจอะไรเลย อย่าฝืนต่อสู้กับออโรร่าต่อไป เพราะในปัจจุบันนี้เธอมีความแข็งแกร่งมากกว่าคุณ จริง ๆ แล้วความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเธอมีมากกว่าของคุณเยอะ ถ้าคุณยืนกรานที่จะต่อสู้เพื่อเอาชนะเธอ ผมก็กลัวว่าคุณจะได้รับบาดเจ็บสาหัส”

นานาโกะพยักหน้าเบา ๆ เมื่อได้ยินดังนี้ และอดที่จะถามไม่ได้ว่า “คุณเวดคะ ฉันมีคำถามที่เก็บอยู่ในใจมานาน ก็เลยอยากถามให้คลายความสงสัยอยู่ภายในใจหน่อยค่ะ ไม่รู้จะเป็นการล่วงเกินคุณเกินไปหรือเปล่า?”

ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยว่า “ถามมาเลยครับ ถ้าผมตอบได้ ผมก็จะไม่ปิดบังอะไรคุณเลย”

นานาโกะรีบตอบว่า “ฉันกับอาจารย์ได้ทำการศึกษาค้นคว้าและให้ความสนใจกับการต่อสู้ของออโรร่าในอดีตอย่างมาก ฉันดูวิดีโอบันทึกการแข่งขันครั้งก่อน ๆ ของเธอเป็นจำนวนมาก ฉันรู้สึกว่าความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเธอดูเหมือนจะพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด เห็นได้ชัดว่ามีความก้าวหน้าเกินกว่าการฝึกฝนตามปกติอย่างมาก ฉันเลยอยากจะถามว่าออโรร่าทำยังไงถึงได้มีการพัฒนาที่รวดเร็วอย่างนั้นได้? คุณมีส่วนเกี่ยวข้องในการความก้าวหน้านี้ด้วยหรือเปล่าคะคุณเวด?”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะถามว่า “แล้วถ้าผมบอกว่าไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย คุณจะเชื่อไหมล่ะ?”