จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 317

พลังกระบี่อันทรงพลังฟัน เข้าหาจางจิงหลวนซึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร！

ชั่วพริบตา ห้องโถงด้านในซึ่งมีพื้นที่มากที่สุดเพียงไม่กี่ร้อยตารางเมตร ถูกสาดด้วยกรวด！

พลังอันน่าสะพรึงกลัว ราวกับพลังชี่ลึกลับนับไม่ถ้วนที่มีพลังในการทำลายล้างโลก ทั่วสารทิศ！

พลังของมัน เหมือนสวรรค์พิโรธ！

ทันใดนั้น พื้นที่ใต้ดินซึ่งไม่รู้ว่าอยู่ห่างจากพื้นดินแค่ไหน ราวกับนรกอเวจี！

แต่เมื่อมองไปที่ตำแหน่งของเทียนหลงเอ๋อร์ สมบูรณ์ที่สุด แต่บริเวณโดยรอบกลับพังทลาย

สำหรับเห้อเหลียนหวันจี……

แม้ว่าเธอจะสามารถเข้าถึงศิลปะการต่อสู้ด้วยการเหยียบหินแตกและบินได้！

วินาทีนี้……

เธอได้ปลิวกระเด็นออกไป！

ราวกับในสายตาของเทียนหลงเอ๋อร์ ขอแค่จางจิงหลงถูกแทงให้ตาย แม้ว่าระหว่างนี้ แม่ของเธอจะได้รับบาดเจ็บ！

ก็ไม่เสียดาย！

นี่คือความโกรธแค้น！

ที่เก็บสะสมมายี่สิบปี！

เป็นเหมือนที่จางจิงหลวนพูดไม่มีผิด เทียนหลงเอ๋อร์ ไม่ใช่คนโง่

กลับกัน เธอฉลาดกว่าคนส่วนใหญ่มากๆ อีกทั้ง เธอรู้จักความอดทน！

ในเวลานี้เองจางจิงหลวน

เผชิญหน้ากับเทียนหลงเอ๋อร์ที่เหมือนจะทำลายโลก

ใบหน้าของสวยวง่าของจางจิงหลวน ไม่มีความประหม่าเลยแม้แต่น้อย แค่หรี่ตาลงเล็กน้อย

วินาทีต่อมา เธอเพียงแค่สะบัดแขนเสื้อขนาดใหญ่ของเสื้อคลุมสีเหลืองบนร่างกายของเธอ

ดาบอ่อนสีทอง

แวววาวสะท้อนตา！

ในขณะเดียวกัน รัศมีในร่างกายของจางจิงหลวน ก็ระเบิดออกมา

เธอไม่ได้ลุกจากบัลลังก์มังกร ขึ้นมาด้วยซ้ำ ก็ยกดาบออกมาขวางไว้！

แพร้ง！

ดาบร่วงลงมา

ตกอยู่ที่หน้าคมดาบของจางจิงหลวนพอดี

บรรยากาศอันน่าสะพรึงกลัว

สั่นสะเทือนออกมา！

พลังดาบ พลังกระบี่ แผ่ไปทั่วทิศ

ผ่านไปที่ไหน ก็เหมือนแผ่นดินมีรอยแยก

ทันใดนั้น พื้นใต้ดิน ก็จมดิ่งลงสู่ความมืด

แม้แต่หินประหลาดเรืองแสงที่ใช้สำหรับให้แสงสว่าง ก็ยังสูญเสียหน้าที่อันสมควรไปในขณะนี้

ทุกอย่างกลายเป็นฝุ่นเหมือนขี้เถ้า！

ในเวลานี้กลับเห็นจางจิงหลวน

แม้ว่าจะต้านดาบของเทียนหลงเอ๋อร์ได้ แต่ร่างกายของเธอ ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร ได้ถอยหลังไปเล็กน้อย

ด้านหลังของเธอ เป็นที่กั้นที่ทำจากหินทองคำ

ที่กั้นแตกหัก