รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 322

“กนกอร กนกอร”

จู่ ๆ เทวิกาก็เรียกเธออย่างกระวนกระวายใจ

กนกอรซึ่งกำลังนับเช็คทั้งเจ็ดซ้ำ ๆ ถามเธอขึ้นว่า "เกิดอะไรขึ้น?ทำไมเธอถึงดูกระวนกระวายขนาดนั้น"

“มาแล้ว มาแล้ว”

เทวิการู้สึกกระวนกระวายใจจริง ๆ "แบตบอสมาแล้ว เธอรีบไปซ่อนเร็ว"

กนกอรอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นรีบเก็บเช็คทั้งเจ็ดซึ่งเป็นเงินที่เธอขายสามีของเธอ

“มาจริง ๆ เหรอ?”

“เธอดูข้างนอกสิ สองคนนี้บังเอิญมากจริง ๆ เปรมาเพิ่งออกไป ประตูรถยังไม่ได้เปิด ก็เห็นขบวนรถของนฤเบศวร์กำลังใกล้เข้ามา จริงสิ นฤเบศวร์ทิ้งบอดี้การ์ดสองคนไว้ที่ประตูเพื่อคุ้มครองเธอไม่ใช่เหรอ พวกเขาต้องรายงานให้เขามานี่แน่ ๆ"

ยศพัฒน์ก็จัดบอดี้การ์ดไว้คุ้มครองเทวิกา แต่เป็นการคุ้มครองอย่างลับ ๆ แม้ว่าตอนนี้เทวิกาจะรู้แล้ว ทว่า วายุและสายฟ้าก็ยังคงคุ้มครองคุณนายน้อยของพวกเขาอย่างลับ ๆ

แค่ไม่อยากให้เทวิการู้สึกว่าเธอถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา

ทว่า นฤเบศวร์นั้นขวานผ่าซากมาก บอดี้การ์ดที่เขาจัดมานั้นนั่งอยู่ในOne Day In Coffee เป็นเวลาทั้งวันแล้ว

กนกอรอยากจะเพิกเฉยต่อพวกเขา ยังทำไม่ได้เลย

เปรมาเข้ามาพร้อมกับคนส่งของ บอดี้การ์ดของตระกูลเดชอุปคิดว่าเธอมาหาเทวิกา พวกเขาจึงไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

เมื่อพวกเขาเห็นว่าเปรมากำลังคุยกับนายหญิงของพวกเขาตามลำพัง พวกเขาจึงรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติและรีบโทรเรียกเจ้านายของพวกเขามา พวกเขาเฝ้าดูจากข้างนอก ทว่า ไม่เห็นผู้หญิงสองคนสู้กัน

แต่เมื่อเห็นว่านายหญิงของพวกเขาเหมือนรับอะไรบางอย่างมาจากคุณเปรมา และนายหญิงก็ให้กระดาษแผ่นหนึ่งแก่คุณเปรมา คุณเปรมาก็เดินออกมาจากร้านอย่างมีความสุข

เมื่อนฤเบศวร์ได้รับการรายงานจากบอดี้การ์ด เขาก็กังวลว่ากนกอรและเปรมาจะทะเลาะกัน เขาไม่กังวลว่ากนกอรจะเสียเปรียบ แต่เขากังวลว่ามือของกนกอรจะเจ็บจากการตบตีคนอื่น ดังนั้นเขาจึงรีบมาเพื่อดูว่าเขาสามารถช่วยอะไรได้หรือไม่

ใครจะไปคิดว่า เมื่อมาถึงหน้าOne Day In Coffee ก็เห็นเปรมาเดินออกมาอย่างอารมณ์ดี

ดูท่าแล้ว ไม่น่าจะมีเรื่องกัน

ในตอนนั้น นฤเบศวร์อยากมีพลังวิเศษ แล้วมุดหนีเข้าไปในดิน จะได้ไม่ต้องเผชิญหน้ากับเปรมาตัวต่อตัว

น่าเสียดายที่เขาไม่มีพลังวิเศษ ไม่สามารถมุดหนีเข้าไปในดินได้

เปรมาจำขบวนรถของเขาได้ เมื่อเธอเห็นเขาใกล้เข้ามา เธอจึงรีบเดินไปหาเขาด้วยรอยยิ้มหวานบนใบหน้าที่แต่งแต้มมาอย่างหนัก

ในอดีต เมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอแบบนี้ นฤเบศวร์จะรู้สึกปลื้มใจ ทว่าตอนนี้ เขามักจะรู้สึกว่าเมื่อเปรมายิ้ม ปากของเธอดูกว้างเกินไป ซึ่งดูไม่ดี แต่รอยยิ้มของกนกอรนั้นสดใสมาก

“มาจริง ๆ ด้วย สองคนนี้มีวาสนาต่อกันจริง ๆ มักจะเจอกันในเวลาที่เหมาะเจาะเสมอ”

กนกอรพูดแล้วถอนหายใจออกมา

เทวิกาเร่งเธอ "เธอยังยืนอยู่ที่ทำไม ตอนที่แบตบอสถูกเปรมาขวางไว้ บอดี้การ์ดของตระกูลเดชอุปไปต้อนรับเขาแล้ว เธอรีบหนีไปสิ"

“ทำไมฉันต้องหนี?”

กนกอรยังคงโง่เขลา "ฉันไม่เคยกลัวแบตบอส"

เทวิกาพูดกับเธอ "เธอเพิ่งรับเงินห้าล้านของเปรมามา จากการขายแบตบอส ผู้ชายคนไหนก็ตาม เมื่อรู้ว่าภรรยาของเขาขายเขา ก็จะโกรธมาก ภายใต้ความโกรธเขาจะทำอะไรได้บ้างนั้น มันยากที่จะพูด"

กนกอร "…...จริงด้วย ฉัน ฉันจะหนีตอนนี้แหละ วิกา ฉันจะไปซ่อนตัวที่บ้านเช่าของเธอนะ"

“ประตูบ้านเช่าของฉันไม่แข็งแรงพอที่จะรับได้ เธอควรกลับบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ครอบครัวของเธออยู่ที่นั่นหมด และล้วนเป็นผู้ใหญ่ แม้นฤเบศวร์จะใจกล้าแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าไปหาเรื่องเธอที่บ้านหรอก"

"ใช่ ๆ ๆ ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ โทรศัพท์ของฉันต้องปิดเครื่อง วิกา เธอช่วยฉันติดต่อคนที่รับแลกเช็คให้ไปที่บ้านฉันหน่อย ฉันต้องรีบแลกเช็คเหล่านี้เป็นเงินสด เพื่อไม่ให้แบตบอสแย่งมันไป"

เทวิการ้องไห้ไม่ได้หัวเราะไม่ออก "เงินมันหลายล้านนะ แลกแบบนี้มันไม่ปลอดภัย นอกจากนี้ คนอื่นเขาไม่สามารถเอาเงินจำนวนมากขนาดนี้ออกมาได้ในคราวเดียวหรอก เธอต้องทำการนัดหมายก่อน"