รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 377

มายมิ้นท์โกรธจนขำแล้ว “ฉันก็นึกว่า หล่อนสำนึกผิดแล้ว ที่แท้เป็นเพราะรู้ว่าหนีไม่พ้นก็เลยไม่หนีแล้ว”

เปปเปอร์จ้องมองเธอ “คนคนนี้ คุณอยากจะจัดการยังไง?”

“ยังไม่รีบร้อนค่ะ ฉันอยากรู้ว่า ทำไมหล่อนถึงต้องมาลอบทำร้ายฉันด้วย?” มายมิ้นท์หยิกฝ่ามือไป ใบหน้าเรียวเยือกเย็นถึงขีดสุด

จู่ ๆ ตาของเปปเปอร์ก็หรี่ลงมา “หล่อนไม่ได้สารภาพ”

“ไม่ได้สารภาพ?” มายมิ้นท์รู้สึกแปลกใจ

เปปเปอร์ลูบคลำนิ้วมือไปครู่หนึ่ง รอบตัวมีความโหดเหี้ยมปรากฏออกมา “ใช่ ไม่ว่าทางตำรวจจะสอบสวนยังไง หล่อนก็ไม่เปิดปากพูดเลย”

มายมิ้นท์กัดฟันกรอก “งั้นหล่อนก็ปากแข็งมากเลยนะคะ”

“ลาเต้ไปพบหล่อนแล้ว ฟังจากที่ลาเต้พูด เหมือนกับว่าจะมีอะไรคอยสนับสนุนหล่อนอยู่ หล่อนถึงได้ไม่สารภาพออกมาเลย” เรียวปากของเปปเปอร์เม้มกันเป็นเส้นตรง

ถึงเขาจะไม่เคยไปเจอคนคนนั้นที่สถานีตำรวจ แต่ผู้ช่วยเหมันตร์ไปมาแล้ว

ผู้ช่วยเหมันตร์บอกว่า ทางตำรวจใช้แม้กระทั่งแสงไฟแรงสูง ผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่ยอมสารภาพ ทั้ง ๆ ที่ดูไปแล้วก็ไม่ใช่คนแข็งแกร่งอะไร เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง แถมยังดูเป็นคนที่มีนิสัยอ่อนแอด้วย แต่ผู้หญิงคนนั้น ก็ยังคอยยืนกรานอยู่ตลอดไม่ยอมเปิดเผยอะไรเลย

เพราะฉะนั้นถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีอะไรให้หล่อนเป็นห่วงอยู่ ความตั้งใจของหล่อน ก็คงจะไม่แกร่งขนาดนี้หรอก

“ผู้หญิงคนนั้น ชื่อว่าอะไรคะ?” มายมิ้นท์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ทีหนึ่ง พยายามสงบสติลงมา

เปปเปอร์จ้องมองเธอ “ลำดวน”

เป็นชื่อที่เชยมากและธรรมดามากชื่อหนึ่ง

“ลำดวนเหรอคะ?” มายมิ้นท์มีความสงสัยอยู่เต็มหน้า เห็นได้ชัดว่าไม่รู้จัก แถมยังไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยด้วยซ้ำ

เพราะฉะนั้นคนที่ไม่เคยมีความแค้นอะไรต่อกัน ทำไมต้องมาทำกับเธอแบบนี้ด้วย?

เป็นเพราะโดนคนจ้างวานมาเหรอ หรือว่า……

ชั่วขณะหนึ่ง ใจของมายมิ้นท์เต็มไปด้วยความสงสัย

“พรุ่งนี้ฉันอยากจะไปดูผู้หญิงคนนั้นที่สถานีตำรวจสักหน่อย อยากไปถามหล่อนด้วยตัวเองค่ะ” มายมิ้นท์พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ถ้าไม่ได้ไปถามด้วยตัวเอง เธอจะไม่สบายใจ!

ตอนแรกเปปเปอร์ไม่ค่อยเห็นด้วยมากนัก ในเมื่ออาการบาดเจ็บของเธอยังไม่หายดี

แต่พอแววยึดมั่นบนใบหน้าเธอ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ขัดขวางอะไร

ที่บ้านตระกูลภักดีพิศุทธิ์ ในเขตฟอลร่าซีน

ในเวลานี้ชวนชมเองก็เพิ่งรู้ว่าลำดวนโดนจับแล้ว ในใจก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก อาหารเย็นก็กินไปแค่ไม่กี่คำ ก็อ้างว่าไม่ค่อยสบายขอตัวกลับห้องไปเลย

เธอนั่งอยู่ข้างเตียง ลมหายใจดูเร่งรีบและหนักหน่วง ความไม่สบายใจในดวงตาและบนใบหน้าทำยังไงก็แอบซ่อนไว้ไม่อยู่

ตอนนี้เธอรู้สึกกลัวมาก กลัวลำดวนจะซัดทอดเธอออกมา

ถึงแม้เธอจะทำการแลกเปลี่ยนกับลำดวน ให้ลำดวนตกลงยอมรับการสอบสวนจากตำรวจแทนเธอ ลำดวนเองก็รับปากไว้แล้วว่าจะไม่ซัดทอดเธอออกมา แต่ว่าสุดท้ายจะพูดหรือไม่พูดออกมา ใครจะไปรับประกันได้ล่ะ?

เพราะฉะนั้นตั้งแต่ช่วงบ่ายมา เธอก็หวาดระแวงมาตลอด ไปช้อปปิ้งก็แม่ก็ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จนถึงเวลาอาหารเย็นเมื่อกี้ เธอได้เห็นในข่าวแล้วว่าลำดวนโดนจับแล้ว ถึงได้ลนลานขึ้นมาทันที และเป็นกังวลว่าตำรวจจะบุกมากะทันหัน มาจับตัวเธอที่เป็นฆาตกรตัวจริงไป

ใช่แล้ว คนที่ลงมือกับมายมิ้นท์จริง ๆ คือเธอ ไม่ใช่ลำดวน