รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 398

“คุณพูดได้ถูกต้อง” ทามทอยพยักหน้าอย่างจริงจัง

เรื่องนี้จะบอกกับสองสามีภรรยาเยี่ยมบุญตรง ๆ ไม่ได้ ว่าเจินเจินไม่ใช่ชวนชมตัวจริง

“แต่พวกคุณเคยคิดกันบ้างไหม? ว่าเจินเจินจะบอกเรื่องนี้กับพวกเยี่ยมบุญ ว่าเธอเป็นหนอนบ่อนไส้ที่พวกคุณส่งมา เพราะเจินเจินต้องการสถานะของชวนชม จึงได้ตัดสินใจที่จะพึ่งพาตระกูลภักดีพิศุทธิ์แล้ว ซึ่งมันก็มีความเป็นไปได้ ที่เธอจะพูดเรื่องของพวกคุณออกมา” ในเวลานี้ จู่ ๆ ชาหวานก็พูดออกมาประโยคหนึ่ง

มายมิ้นท์ยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย “จุดนี้คุณไม่เข้าใจแล้ว เจินเจินไม่มีทางที่จะพูดหรอก”

“เพราะอะไรคะ?” ชาหวานกะพริบตาขึ้นอย่างสงสัย

ทามทอยพูดอธิบายขึ้นว่า “เพราะว่าแค่เธอพูดออกมา ว่าตัวเองเป็นหนอนบ่อนไส้ ถึงแม้ว่าสองสามีภรรยาเยี่ยมบุญจะคิดว่าเอเป็นชวนชมอยู่ก็ตาม ความรู้สึกที่สองสามีภรรยาเยี่ยมบุญมีต่อเธอก็จะจืดจางลง นี่สำหรับเจินเจินแล้ว เป็นเรื่องที่ไม่คุ้มที่จะเสี่ยง”

“ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง ฉันนี่ไม่มีทางที่จะเทียบกับคนฉลาดอย่างพวกคุณได้เลยจริง ๆ” ชาหวานถอนหายใจออกมาทีหนึ่ง

ทามทอยจ้องมองมายมิ้นท์ “งั้นคุณกะว่าจะบอกกับพวกเยี่ยมบุญยังไงกันครับ?”

“ง่ายมาก ในมือคุณมีผลตรวจดีเอ็นเอของเจินเจินกับพวกเยี่ยมบุญอยู่ไม่ใช่เหรอ? ส่งไปให้ชุดหนึ่งก็พอแล้ว” มายมิ้นท์พูดขึ้นเรียบ ๆ

ทามทอยยักคิ้วเล็กน้อย “ใช่ซิ อันนี้ไม่ยาก ได้ เดี๋ยวผมจะไปจัดการเลย”

ในตอนที่กำลังพูดอยู่นั้น เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นมาพอดี

ชาหวานลุกขึ้นมาจากโซฟา “ประธานมายมิ้นท์ เดี๋ยวฉันไปเปิดเองค่ะ”

“ได้” มายมิ้นท์พยักหน้า

ชาหวานเดินไปทางระเบียงหน้าบ้าน แล้วก็เปิดประตูออก ด้านนอกมีคนยืนอยู่คนหนึ่ง เป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่มีรอยยิ้มอบอุ่นและเป็นมิตร

“คุณคือ?” ชาหวานหรี่ตาลง แล้วก็วิเคราะห์อีกฝ่ายไป

หญิงวัยกลางคนยิ้มแย้มแล้วพูดขึ้นว่า “ฉันเป็นแม่บ้านของคุณมายมิ้นท์ค่ะ”

“ที่แท้เป็นแม่บ้านนี่เอง รอสักครู่นะคะ” ชาหวานวางความหวาดระแวงในใจลง แล้วหันหน้าตะโกนเข้าไปในบ้านว่า “ประธานมายมิ้นท์คะ แม่บ้านที่ประธานลาเต้หามาให้ มาถึงแล้วค่ะ”

“เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” มายมิ้นท์รู้สึกแปลกใจ จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “ฉันรู้แล้ว เชิญเธอเข้ามาได้เลย”

ชาหวานรับคำไปคำหนึ่ง แล้วก็เชิญแม่บ้านเข้ามาในบ้าน

พอแม่บ้านเข้ามาในบ้านแล้ว ทามทอยก็ตกตะลึงจนตาโตขึ้นมา “คุณ……”

แม่บ้านรีบชูนิ้วขึ้นมาให้เขานิ้วหนึ่ง แล้วก็ส่ายหน้าขึ้น

ทามทอยรู้สึกตัวขึ้นมาทันทีแล้วก็พยักหน้าให้เล็กน้อย แล้วไม่พูดอะไรอีกเลย

การสื่อสารของทั้งสองคน ชาหวานมองเห็นทุกอย่าง

ชาหวานชี้ไปที่แม่บ้านเล็กน้อย แล้วก็ชี้ไปที่ทามทอย ในดวงตาเหมือนเขียนไว้ชัดเจนว่า พวกคุณมีความเกี่ยวข้องอะไรกัน?

ทามทอยหัวเราะเหอะ ๆ ไปสองคำ แล้วไม่พูดอะไร ในใจวุ่นวายเป็นอย่างมากจริง ๆ

เมื่อกี้ชาหวานเพิ่งพูดว่า ลาเต้เป็นคนหาแม่บ้านมาไม่ใช่เหรอ?

แล้วทำไมคนที่มาถึงเป็นป้าทิพย์ไปได้ล่ะ?

ลาเต้จะไปเชิญป้าทิพย์มาได้ยังไง?

เหอะ เหอะ แค่คิดก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แล้วนะ? ป้าทิพย์เป็นคนรับใช้ของตระกูลนวบดินทร์ ก่อนหน้านี้ก็ดูแลรับใช้แม่เปปเปอร์อยู่

หลังจากที่แม่แท้ ๆ ของเปปเปอร์เสียชีวิตไปแล้ว ก็อยู่ที่บ้านตระกูลนวบดินทร์มาตลอด แล้วดูแลรับใช้ท่านย่าพร้อมกับป้าแดงมาตลอด

เพราะฉะนั้นใครเป็นคนส่งป้าทิพย์มานั้น ไม่ต้องบอกก็รู้แล้ว

ถึงแม้มายมิ้นท์จะมองไม่เห็นว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา แต่เธอได้ยินเสียงคำว่า‘คุณ’ที่ตกตะลึงของทามทอย ก็ค่อย ๆ เม้มปากขึ้นแล้วถามขึ้นว่า “ทามทอย คุณรู้จักกับคุณแม่บ้านคนนี้เหรอคะ?”

เรียวปากของทามทอยกระแอมไอคำหนึ่งแล้วก็ถามขึ้นว่า “ใช่ นี่คือป้าทิพย์ เป็นแม่บ้านชั้นดีในวงการ ผมเคยบังเอิญเจอครั้งหนึ่ง ลาเต้สามารถเชิญป้าทิพย์มาได้ นี่ไม่เลวจริง ๆ”

ชาหวานจ้องมองเขาอย่างรู้สึกขำขันเล็กน้อย แล้วก็ทำรูปปากให้เขาขึ้นมาว่า “คุณกำลังโกหกอยู่”

ทามทอยมองตาขาวใส่ทีหนึ่ง และไม่อยากสนใจเธออีก

“ป้าทิพย์ คุณคนนี้ก็คือคนที่คุณจะต้องมาดูแลครับ” ทามทอยชี้ไปที่มายมิ้นท์ แล้วก็พูดกับป้าทิพย์ขึ้นมา

ป้าทิพย์ยิ้มแล้วก็เดินหน้าเข้ามาหนึ่งก้าว “ฉันทราบค่ะ ฉันเคยเห็นรูปของคุณมายมิ้นท์มาแล้ว สวัสดีค่ะคุณมายมิ้นท์ ฉันนามสกุล张 เรียกฉันว่าป้าทิพย์ก็ได้ค่ะ ต่อไป ฉันจะเป็นคนมาดูแลคุณเองนะคะ”

ในเมื่อป้าทิพย์เป็นคนรู้จักของทามทอย และฟังจากน้ำเสียงของทามทอย ก็ชื่นชมป้าทิพย์เป็นอย่างมาก