รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 422

ไม่ใช่ว่าเธอนั้นไม่เคยคิดเกี่ยวกับปัญหานี้เลย และไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยหาบางบริษัทที่เป็นอุตสาหกรรมเดียวกับเทนเดอร์กรุ๊ปเลย เพียงแต่บริษัทเหล่านี้ไม่ใหญ่และไม่คุ้มค่าในการร่วมมือด้วย อีกฝ่ายก็ไม่เต็มใจที่จะร่วมมือกับบริษัทที่ไม่สามารถพัฒนาความก้าวหน้าได้ ดังนั้นเทนเดอร์กรุ๊ปจึงไม่มีความคืบหน้าในการพัฒนาพันธมิตรใหม่ที่สามารถร่วมมือได้มาโดยตลอด

ณ ปัจจุบันยังดีอยู่ ที่เทนเดอร์กรุ๊ปยังพอสามารถดำเนินการได้ แต่หากว่าไม่มีพันธมิตรใหม่ที่สามารถร่วมมือได้เป็นเวลานาน เทนเดอร์กรุ๊ปก็จะเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่อีกครั้ง เนื่องด้วยความร่วมมือจากบริษัทในเครือหลายแห่งของบริษัทตระกูลนวบดินทร์แล้ว เงินที่ได้รับจึงไม่เพียงพอต่อการสนับสนุนการดำเนินงานด้านเงินทุนของเทนเดอร์กรุ๊ปเลย แม้แต่เงินกู้ยืมมากกว่าหนึ่งพันล้านของ เปปเปอร์ก็ไม่สามารถชำระคืนได้

เวลาไม่คอยท่า ฉะนั้นแล้วต้องหาพันธมิตรใหม่เพื่อร่วมมือด้วย

นอกจากนี้ เปปเปอร์ยังกล่าวอีกว่า ในฐานะผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดในกรุ๊ป เธอควรเปิดหูเปิดตาให้กว้างขึ้น และทำความรู้จักให้มีเส้นสายที่กว้างขึ้น ซึ่งเธอก็เห็นด้วยในจุดนี้

สังคมแห่งธุรกิจนั้นเป็นสังคมที่ซับซ้อนและหวังผลประโยชน์เป็นอย่างมาก ผู้คนในนั้นมีทั้งลุยการเป็นกลุ่ม หรือลุยอยู่คนเดียว แต่สุดท้ายก็จะถูกกำจัด

มีเพียงแค่การทำความรู้จักให้มีเส้นสาย และเปิดหูเปิดตาเท่านั้น เมื่อนั้นถึงจะรู้ข้อบกพร่องของตัวเอง และรับผลประโยชน์ที่มากขึ้น มิฉะนั้นคุณจะถูกกีดกันจากผู้คนในสังคมธุรกิจร่วมกัน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ มายมิ้นท์ก็เข้าใจทันทีว่าทำไมท่านย่าจึงส่งชุดเครื่องประดับดังกล่าวมาให้

เธอหายใจเข้าลึกๆ กับนัยน์ตาที่แลดูไร้วิญญาณนั้น ‘มองดู’ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า “ประธานเปปเปอร์ ท่านย่าต้องการให้ฉันไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของเธอ ไปทำความรู้จักกับผู้หลักผู้ใหญ่เหล่านั้นถูกไหม？”

เมื่อเห็นว่าเธอเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว ในดวงตาของเปปเปอร์นั้นมีความชื่นชมปนอยู่ พร้อมพยักหน้าเล็กน้อย“ใช่แล้ว นั่นคือวัตถุประสงค์ของท่านย่าเอง ต้องทำความรู้จักกับผู้คนเหล่านี้ พร้อมได้รับโอกาสความร่วมมือกับคนเหล่านี้ด้วย คุณก็ต้องทำให้ตัวเองดูมีคุณค่าพอที่เขาจะอยากร่วมมือด้วยกับคุณ แต่หากว่าชุดที่สวมใส่และเครื่องประดับของคุณนั้นเป็นชุดที่แสนจะธรรมดา ผู้คนเหล่านั้นรู้ดีว่าการทำความรู้จักและร่วมมือกับคุณจะไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ใดๆ ดังนั้นไม่ต้องรอว่าคุณจะมีโอกาสได้ไปทำความรู้จักเลย แม้แต่โอกาสที่จะได้ทักทายก็ไม่มีให้คุณเลย เข้าใจไหม？”

นี่ก็คือความโหดร้ายของความเป็นจริง！

ถึงแม้ว่าเขาอยากจะพาเธอไปทำความรู้จักผู้มีอำนาจเหล่านั้นด้วยตัวเขาเอง แต่เขารู้ดี ว่าต่อให้เธอต้องการ เธอก็จะปฏิเสธ

เพราะว่าเธอไม่อยากพึ่งพาเขา ดังนั้นเขาทำได้เพียงเลือกทางอ้อม โดยคิดวิธีนี้มา และใช้ชื่อของท่านย่า เพื่อเป็นทางผ่านในการได้ทำความรู้จักให้มีเส้นสาย นอกเหนือจากนั้น ก็ขึ้นอยู่กับตัวเธอเองที่จะต้องไปช่วงชิงมาเอง

พอดีเลย ให้เธอได้ฝึกฝนๆ

แน่นอน ว่าเขาจะจับตาดูเธออยู่เสมอ และหากเธอล้มเหลวแล้ว เขาจะคอยช่วงชิงโอกาสให้เธออย่างลับๆเอง

เขาหวังว่าเธอจะดีขึ้นกว่าเดิม และธุรกิจของเธอก็ยิ่งอยู่ยิ่งเจริญเติบโตขึ้นเรื่อยๆ

“ฉันเข้าใจแล้ว”มายมิ้นท์พยักหน้า ในใจนั้นซาบซึ้งเป็นอย่างมาก “เครื่องประดับฉันรับมันไว้แล้ว ช่วยขอบคุณท่านย่าแทนฉันด้วย รบกวนท่านย่ามากเลย อายุปูนนี้แล้วยังต้องมาคิดแทนฉันอีก”

พูดตามจริง ว่าที่อยู่ในตระกูลนวบดินทร์มาเป็นระยะเวลาหกปีนั้น มีแต่ท่านย่าที่ดีกับเธอที่สุด ไม่ว่าเรื่องอะไรก็นึกถึงเธออยู่ตลอด

แต่เพราะว่าในสายตาเธอนั้นมีแต่เปปเปอร์เพียงผู้เดียว ไม่อยากจากเปปเปอร์ไป ดังนั้นจึงได้ปฏิเสธท่านย่าที่จะให้เธอไปอาศัยอยู่ในบ้านหลังเก่าอยู่หลายครั้ง ในข้อเสนอของพวกเขาหนีห่างจากพิศมัยนั้น แต่ทว่าเธอได้ปฏิเสธไปหมด และยังคงยืนหยัดที่จะอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลนวบดินทร์ และเพราะเหตุนี้ เธอจึงมีโอกาสน้อยที่จะกตัญญูต่อท่านย่า

แต่ ณ ตอนนี้ เธอก็ไม่ใช่หลานสะใภ้ของตระกูลนวบดินทร์อีกแล้ว และท่านย่ายังคงทำสิ่งเหล่านี้เพื่อเธออีก เธอไม่รู้จริงๆ ว่าจะตอบแทนท่านย่าได้อย่างไร

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก มันควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว”เปปเปอร์ตอบด้วยรอยยิ้ม

“หือ？”มายมิ้นท์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย“ฉันให้คุณช่วยฉันขอบคุณท่านย่า ไม่ได้จะขอบคุณคุณสักหน่อย คุณพูดว่าไม่ต้องขอบคุณอะไร？”

ริมฝีปากอันบางของเปปเปอร์นั้นได้ขยับ พูดอะไรไม่ออก ในใจเปรี้ยวจี๊ดเล็กน้อย

เรื่องราวทั้งหมดนี้ ท่านย่าไม่ได้เป็นคนทำแต่แรกอยู่แล้ว แต่เป็นเขาที่เป็นคนทำ แน่นอนว่าเขาสามารถพูดได้ว่าไม่ต้องขอบคุณน่ะสิ

เพียงแต่ว่าความจริงทั้งหมดนี้ เขากลับไม่สามารถพูดมันออกมาได้ มิเช่นนั้นเธอคงคืนเครื่องประดับกลับไปให้เขาแน่ๆ

“ช่างเถอะ เดี๋ยวฉันค่อยโทรไปขอบคุณท่านย่าด้วยตัวฉันเอง ไม่ฝากคุณบอกเธอแล้ว”มายมิ้นท์เบะปากและพูด

พร้อมบอกท่านย่าว่า เธอจะไม่ทำให้ท่านย่าผิดหวัง จะต้องได้รับความร่วมมือบ้าง ในงานเลี้ยงวันเกิดอย่างแน่นอน

ในเวลาเดียวกัน ก็จะบอกท่านย่าเช่นกันว่า เครื่องประดับนั้นเธอจะดูแลรักษาอย่างดีเลย พอจบงานเลี้ยงวันเกิดเมื่อไหร่ ก็จะคืนกลับไป

“ได้เลย ถ้างั้นคุณก็บอกกับท่านย่าด้วยตัวเธอเองเถอะ เวลาก็ไม่เช้าแล้ว ผมก็ควรไปละ คุณพักผ่อนดีๆ แล้วกัน”เปปเปอร์มองดูนาฬิกาของเขาแล้วลุกขึ้นยืน

ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีการประชุมสำคัญที่จะมาถึงนี้ เขาจะไม่มีวันเป็นคนริเริ่มที่จะขอตัวจากไปก่อนแน่นอน