ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 832

จื่ออันพยักหน้า “พระนางไม่ได้เอ่ยโดยตรง อันที่จริงข้าเพิ่งพบว่าชีพจรและอัตราการเต้นของหัวใจท่านผิดปกติเมื่อไม่นานมานี้เอง ทว่าเวลานั้นข้ายังมิได้คิดไปถึงเรื่องอื่น กระทั่งในวันนี้ นางกล่าวถึงกู่ร่วมชะตากับข้า ข้าจึงเข้าไปวังทันทีเพื่อขอคำชี้แนะเพิ่มเติมจากหยวนพ่านให้กระจ่าง หลังจากได้รับข้อมูลเบื้องต้นของกู่ร่วมชะตาแล้ว หลังจากนั้นข้าถึงได้กลับมาหาข้ออ้างฝังเข็ม ณ จุดที่ตรงกับเยื่อหุ้มหัวใจของท่าน จึงพบว่าท่านมีอาการเข้าข่ายนั้นจริง ๆ”

มู่หรงเจี๋ยเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยถาม “หากข้าไม่สังหารเขา ข้าก็จะยังปลอดภัยอย่างนั้นหรือ?”

“หากจะกล่าวเช่นนั้นก็ได้เจ้า” จื่ออันไม่รู้เรื่องคาถาอาคมมากนัก เพียงกล่าวไปตามคำอธิบายของหยวนพ่าน

“ต่อให้ข้าไม่สังหารเขาโดยตรง ก็มีอีกนับร้อยพันวิธีที่จะจัดการกับเขา เช่นนั้นเจ้ายังต้องกังวลเรื่องใดอีก?” มู่หรงเจี๋ยกล่าว

“ท่านไม่ฆ่าเขา ท่านปล่อยเขาไปแล้วอย่างไร? หากปล่อยเขาไปจริง เขาต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะยึดราชสำนัก นั่นหมายความว่าต้าโจวจะตกอยู่ในความวุ่นวายเป็นเวลาอย่างน้อยสองถึงสามทศวรรษ หรือใช้วิธีกักขังเขาแทน? ตราบใดที่เขารู้ตัวว่าตนเองชวดตำแหน่งจักรพรรดิแน่แล้ว เขาย่อมมีหนทางฆ่าตัวตายเป็นร้อยวิธี” จื่ออันกล่าว

“เจ้าวินิจฉัยแม่นยำแน่แล้วหรือ?” มู่หรงเจี๋ยถาม

“ข้า…” ข้อนี้นางไม่แน่ใจ แต่หากสาเหตุแห่งอาการผิดปกติที่เกิดขึ้นกับชีพจรและอัตราการเต้นของหัวใจไม่ได้เป็นเพราะพิษกู่ การที่เขารู้สึกเจ็บแปลบเมื่อนางฝังเข็มเข้าเส้นลมปราณเยื่อหุ้มหัวใจ ก็อาจเป็นเพราะโรคหัวใจ ถึงอย่างนั้น เขายังดูสุขภาพดีมากในแต่ละวัน ทั้งยังสามารถใช้วิทยายุทธ์ได้ แทบไม่มีอาการของโรคหัวใจเลย

“อย่าด่วนกังวลไป เข้าใจหรือไม่?” มู่หรงเจี๋ยเป็นฝ่ายปลอบโยนนาง

จื่ออันเงยหน้าขึ้นมองเขา “ฝ่าบาทประชวรเป็นอะไรกันแน่? ท่านถึงบอกให้คนนอกรู้ไม่ได้ แม้แต่ข้าก็บอกไม่ได้เชียวหรือ? ท่านก็รู้ว่าข้าไม่มีทางปล่อยให้ข่าวรั่วไหล”

มู่หรงเจี๋ยตอบกลับ “หากเจ้ามีหนทางรักษา บอกให้เจ้ารู้ย่อมไม่ใช่เรื่องใหญ่ ทว่านับตั้งแต่มีการค้นพบโรคนี้ กลับไม่มีผู้ใดเลยที่สามารถรักษามันได้”

“ก่อนหน้านี้ท่านเคยบอกไม่ใช่หรือว่าโรคลมบ้าหมูไม่มีทางรักษาได้? แต่ข้าสามารถรักษาให้หายขาดมาแล้ว” จื่ออันโต้แย้ง

มู่หรงเจี๋ยนิ่งเงียบไม่ส่งเสียง เขายังคงลังเล