ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 855

เมื่อเห็นว่าหวงไท่โฮ่วยังคงไม่เห็นด้วย จักรพรรดิก็อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความผิดหวังว่า “เสด็จแม่ ตอนนี้ท่านสงสารอาเจี๋ย แต่ในตอนนั้นท่านเคยรู้สึกสงสารข้าบ้างหรือไม่?”

หวงไท่โฮ่วได้ยินเขาพูดเช่นนั้นก็ทนไม่ได้ บางทีอาจเป็นเพราะนางแก่ลง ใจถึงได้อ่อนลงไปด้วย บัดนี้จิตใจของนางคิดแต่เรื่องลูกหลานเท่านั้น

นางพูดอย่างใจเย็น “ในเมื่อเจ้าตัดสินใจแล้ว แม่พูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์ อีกทั้งแม่ไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับเรื่องการเมือง แม่จะออกคำสั่งให้อาเจี๋ยเข้าวัง เมื่อถึงเวลา เจ้าสามารถออกคำสั่งได้ ตอนนี้เขากักตัวเซี่ยจื่ออันไว้แล้ว เจ้าสามารถสั่งให้เขาพาเซี่ยจื่ออันเข้าวังได้ แล้วถามเขาให้ชัดเจน บางทีเรื่องนี้อาจยังมีลับลมคมในที่ยังไม่รู้อีกก็เป็นได้”

“เสด็จแม่สั่งให้พาเซี่ยจื่ออันเข้าวัง ถ้าเขาขัดขืนคำสั่งและไม่พาเซี่ยจื่ออันเข้ามา ก็แสดงว่าเขาตั้งใจจะปกป้องเซี่ยจื่ออัน ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าจะผิดหวังในตัวเขามาก” จักรพรรดิกล่าว

หวงไท่โฮ่วมองดูเขา ถอนหายใจเบา ๆ แต่ไม่ได้เอ่ยคำใดอีก

เมื่อหวงไท่โฮ่วกลับไปที่ห้องบรรทม ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเรื่องจักรพรรดิตัดสินใจตัดแขน อีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะจักรพรรดิต้องการประหารเซี่ยจื่ออัน

“เจ้าคิดว่าท่านอ๋องชอบเซี่ยจื่ออันจริงหรือ?” หวงไท่โฮ่วถามซุนกงกง หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน

ซุนกงกงตอบว่า “ไท่โฮ่ว ใครก็ตามที่มีสายตาเฉียบแหลม ต่างก็สามารถบอกได้ทันทีว่าท่านอ๋องห่วงใยพระชายาพ่ะย่ะค่ะ”

หวงไท่โฮ่วรู้สึกหนักใจนัก “หากข้าสั่งให้เขาพาจื่ออันเข้ามาในวัง จื่ออันจะต้องตายแน่นอน ข้านั้นช่างเหี้ยมโหดเสียจริง”

ซุนกงกงไม่สามารถให้คำแนะนำได้ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกะทันหัน อันที่จริง ทุกคนคิดว่าอาจไม่ใช่พระชายาที่เป็นคนพูด แต่ข่าวลือกลับชี้ไปยังสาวใช้ที่อยู่ข้างกายพระชายา

ไฉ่เตี๋ย นางกำนัลเข้ามารายงาน “หวงไท่โฮ่วเหนียงเหนียง กุ้ยไท่เฟยเสด็จมาเพคะ”

เมื่อหวงไท่โฮ่วได้ยินดังนั้น ก็ยกมือขึ้นลูบหว่างคิ้ว “นางมาที่นี่เพื่ออะไร?”

ตั้งแต่รู้ว่านางไม่เคยยอมแพ้ หวงไท่โฮ่วก็ไม่ต้องการพบนางอีกต่อไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์