ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 857

หวงไท่โฮ่วนึกถึงเรื่องนี้แล้วกล่าวว่า “ฝ่าบาทไม่ได้เป็นแผลหน้าผีจริง ๆ ทั้งหมดเป็นเพียงข่าวลือ เรื่องนี้ปล่อยให้ข้าเป็นผู้จัดการเถิด เจ้ากลับไปได้แล้ว”

กุ้ยไท่เฟยไม่คาดคิดเลยว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นนี้ อีกฝ่ายไม่เต็มใจที่ให้ซุนฟางเอ๋อร์เข้ารักษาพระอาการประชวรขององค์จักรพรรดิ แสดงว่าข่าวลือเรื่ององค์จักรพรรดิมีแผลหน้าผีก็เป็นความจริง เป็นไปได้หรือไม่ว่านางสามารถรับได้จริง ๆ ไม่ว่าองค์จักรพรรดิจะเป็นหรือตาย?

ในมื่อนางปฏิเสธชัดเจนแล้ว พวกนางจึงไม่สามารถกล่าวอะไรไปได้มากกว่านี้ได้ ทว่าอย่างน้อยมันก็ไม่ได้ไร้ผลเสียทีเดียว อย่างน้อยพวกนางก็สามารถลากเสี่ยวซุนออกมาโบยด้วยไม้จนตายได้ ซึ่งถือเป็นการตบหน้าเซี่ยจื่ออันอีกทางหนึ่ง

ทันทีที่กุ้ยไท่เฟยจากไป หวงไท่โฮ่วตรัสกับซุนกงกงทันทีว่า “จงออกไปพบท่านอ๋องที่นอกวังเดี๋ยวนี้ สั่งให้เขาพาจื่ออันเข้าวัง”

“แต่พระองค์เพิ่งตรัสว่าไม่ต้องการให้ท่านอ๋องพาพระชายาเข้าวังมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ? หากนางเข้ามาในวังแล้ว อาจไม่สามารถกลับออกไปได้อีก” ซุนกงกงกล่าวทัดทาน

หวงไท่โฮ่วส่ายพระพักตร์ “เปล่า เจ้ายังจำสิ่งที่อ๋องเจ็ดกล่าวได้หรือไม่? เขาบอกว่าจื่ออันสามารถรักษาแผลหน้าผีได้ ในตอนนั้นข้าไม่เชื่อก็จริง ทว่าหากแม้แต่ซุนฟางเอ๋อร์ก็สามารถรักษาให้หายขาดได้ บางทีจื่ออันก็สามารถทำได้เช่นกัน”

“พระองค์หมายความว่าจะให้พระชายารักษาฝ่าบาทกระนั้นหรือ?” ซุนกงกงรู้สึกประหลาดใจยิ่ง เขาคิดว่าตามความคิดของหวงไท่โฮ่ว นางจะอนุญาตให้ซุนฟางเอ๋อร์เป็นผู้รักษาองค์จักรพรรดิเสียอีก ไม่คาดคิดเลยว่านางจะเปลี่ยนใจภายหลัง

หวงไท่โฮ่วหัวเราะเยาะ “พวกนางมีความคิดแอบแฝงเช่นไร ข้าย่อมล่วงรู้ดีกว่าใคร ๆ วันนี้นางรีบเร่งเข้ามาในวังเพื่อแนะนำซุนฟางเอ๋อร์โดยเฉพาะ เป็นการยากจะรับประกันว่านางไม่ได้มาที่นี่ด้วยเจตนาชั่วร้ายจริง แม้ก่อนหน้านี้ข้าอาจสับสน ทว่าหากเราต้องการช่วยเหลือฝ่าบาทจริง เจ้าคิดว่าข้าควรเลือกจื่ออันหรือเลือกซุนฟางเอ๋อร์ดีล่ะ?”

ซุนกงกงหัวเราะ “หวงไท่โฮ่วจงใจหลอกถามกุ้ยไท่เฟยอย่างนั้นหรือ?”

“ข้าเปล่าหลอกถาม ข้าเพียงอยากได้ยินว่านางจะอวดอ้างสรรพคุณตนเองอย่างไร จริงอยู่ที่ข้าเองก็ไม่รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับโรคแผลหน้าผี แต่ตอนที่ข้าถามซุนฟางเอ๋อร์เกี่ยวกับวิธีการรักษา ก็เพื่ออ้างอิงว่าวิธีการตรงกันกับจื่ออันหรือไม่”

“เช่นนั้นพระองค์เชื่อคำกล่าวของกุ้ยไท่เฟยหรือไม่ว่า พระชายาเป็นผู้แพร่งพรายข่าวลือนั้นจริง? หากไม่ใช่ความจริง การที่พวกนางจับสาวใช้คนนั้นไปเฆี่ยนตีก็ถือเป็นความผิด”

หวงไท่โฮ่วยิ้ม “ตาเฒ่าเอ๋ย เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ? เวลานี้กุ้ยไท่เฟยเป็นใหญ่ในวังหรือไม่? ต่อให้นางมีอำนาจ ทว่าสาวใช้คนนั้นก็เป็นสาวใช้ของจื่ออัน ไม่ใช่คนภายใต้บังคับบัญชาของนางเสียหน่อย ข้าเพิ่งบอกนางว่าข้าจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ข้าได้สั่งการให้นางทำเช่นนั้นหรือไม่? หากไม่มีคำสั่ง ก็เท่ากับว่าพวกนางลงมือโดยพลการกันเอง”