ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 865

จักรพรรดิยังไม่ได้เริ่มทำการผ่าตัด แต่ถึงอย่างไรการผ่าตัดก็ไม่ได้ซับซ้อนมากนัก จื่ออันจึงไม่รีบร้อน แต่ลงมือทำหน้ากากก่อน

ขณะที่องค์รัชทายาทและสนมเหลียงเข้ามา จื่ออันนั่งคุกเข่าอยู่ข้างแท่นบรรทม ค่อย ๆ พับแขนเสื้อขององค์จักรพรรดิขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าขนาดเล็กที่งอกออกมา ภาพตรงหน้าทำให้องค์รัชทายาทและสนมเหลียงหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ

องค์จักรพรรดิหรี่ตา ระงับความโกรธในดวงตาลง ก่อนจะแค่นเสียงเล็ดลอดออกมาจากพระโอษฐ์ที่แตกลอก “องค์รัชทายาทผู้แสนดี และสนมผู้แสนดีของข้าอยู่ที่นี่เองรึ!”

คำพูดเหล่านี้ฟังดูอ่อนโยนมาก ทว่าสำหรับประสาทการได้ยินขององค์รัชทายาทและสนมเหลียงแล้ว มันกลับดูเหมือนเสียงฟ้าร้องกัมปนาท

สนมเหลียงรีบฉุดองค์รัชทายาทให้คุกเข่าลง ร่างกายของนางสั่นสะท้านโดยไม่ได้ตั้งใจ “หม่อมฉันคิดถึงฝ่าบาท เกรงว่าอาจมีคนคิดร้ายต่อพระองค์ ดังนั้นจึงยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อที่จะได้เข้ามาพบ”

จักรพรรดิคลี่ยิ้มบาง จากนั้นรอยยิ้มก็ค่อย ๆ ยกสูงขึ้นจากมุมปาก จุดแดงบนใบหน้าเกือบกลายเป็นแถบหนาสีแดงเข้ม ริ้วรอยบริเวณมุมตาปรากฏซ้อนกันอย่างน่ากลัว “ดี!”

องค์รัชทายาทคุกเข่า ค่อย ๆ คลานไปข้างหน้า ถึงกระนั้นก็ไม่กล้าเข้าใกล้จนเกินไป ละล่ำละลักเอ่ยว่า “เสด็จพ่อ ลูกคิดถึงท่านยิ่งนัก ท่านเป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ?”

“ข้าใกล้จะตายแล้ว!” จักรพรรดิทรงถอนหายใจออกเบา ๆ พร้อมกับหลับตาลง

องค์รัชทายาทพลันหันขวับไปสบตากับสนมเหลียง ทั้งสองต่างสูญเสียการควบคุมไปชั่วขณะ

เสด็จพ่อตรัสว่าเขาใกล้สิ้นพระชนม์แล้ว หมายความว่าพวกเขาใกล้จะได้ขึ้นครองบัลลังก์แล้วหรือ?

องค์ชายรัชทายาทขยับไปข้างหน้าอีกก้าว กล่าวต่อไป “เสด็จพ่อ หากท่านมีสิ่งใดต้องการรับสั่ง ลูกจะอยู่ฟังที่นี่”

ทันใดนั้นจักรพรรดิก็ลืมตาโพลง นัยน์พระเนตรของเขาไม่สามารถซ่อนเร้นความกริ้วโกรธได้อีกต่อไป “เจ้าคงหวังให้คำกล่าวสุดท้ายก่อนข้าสิ้นลม เป็นคำสั่งเสียให้องค์รัชทายาทเช่นเจ้าขึ้นครองบัลลังก์อย่างนั้นสินะ?”

องค์รัชทายาทตกตะลึง รีบก้มหน้างุด “ลูกไม่ได้หมายความเช่นนั้น เพียงหวังว่าเสด็จพ่อจะทรงสำราญดี เสด็จพ่อเป็นโอรสมังกรอย่างแท้จริง ทรงพระเจริญพันปี... ไม่ ไม่สิ ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่น หมื่น ปี”

เมื่อได้ยินคำแก้ตัวขององค์รัชทายาท จื่ออันลอบถอนหายใจในใจ นางไม่เข้าใจเลยจริง ๆ องค์จักรพรรดิยังดำรงอยู่ในช่วงรุ่งเรืองแท้ ๆ ทำไมถึงได้สถาปนาตำแหน่งองค์รัชทายาทไว้เร็วนัก? อีกอย่าง หลังจากคิดทบทวนดูอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าแผลหน้าผีที่ทุกคนเรียกกันน่าจะเกิดขึ้นมาโดยตลอด แต่ถูกปกปิดไว้อย่างดี หวงไท่โฮ่วก็ควรรู้เรื่องนี้เช่นกัน

มีเพียงอ๋องเหลียงและมู่หรงเฉียวเท่านั้นที่เป็นโอรสซึ่งกำเนิดจากฮองเฮา เมื่อโอรสองค์โตไม่สามารถยืนหยัดได้เนื่องจากอาการเจ็บป่วยที่ซ่อนเร้น ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแต่แต่งตั้งมู่หรงเฉียว