กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 53

แต่ว่าลิลี่ไม่คิดแบบนั้น พอณิชาปล่อยเธอแล้วมันก็เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเธอที่จะตบกลับได้ ลิลี่พุ่งเข้าไปหาณิชาอย่างโหดร้ายโดยแทบจะไม่คิดเลยด้วยซ้ำ……

เด็กน้อยเห็นดังนั้น ก็รีบเหลือบมองไปที่เอกทันที

เอกเข้าใจความหมายของคุณหนูทันที ตอนที่มือของลิลี่จะตบลงบนใบหน้าของณิชานั้น เอกก็ยื่นมือเข้าไปจับข้อมือของลิลี่เอาไว้ แล้วก็พลิกแขนของเธอมาล็อกไว้ด้านหลัง

แกร๊ก……

“โอ๊ย——”เสียงกรีดร้องแหลมมาก ลิลี่นอนอยู่บนพื้นขยับเขยื้อนไม่ได้ เจ็บปวดจนเหงื่อซึมออกมา

ทุกคนในที่นี้ต่างหัวใจตกลงไปที่ตาตุ่ม！

ต่างก็ตกใจเพราะท่าทางที่โหดร้ายของเอก นี่มันใครกันแน่?

กล้าดียังไงบุกมาที่โบรุยกรุ๊ป แถมยังกล้าลงไม้ลงมือโจ่งแจ้งขนาดนี้?

เอกสังเกตเห็นว่าสายตาของทุกคนต่างจับจ้องมาที่เขา ก็เกาหัวอย่างเก้อเขิน “ขอโทษด้วยครับ ลืมไปว่าเธอเป็นผู้หญิง ก็เลยลงมือหนักไปหน่อย แต่ไม่มีปัญหาหรอก พักผ่อนไม่กี่เดือนก็หายแล้ว”

“……”พักผ่อนไม่กี่เดือนก็หายแล้ว มันเรียกว่าไม่มีปัญหางั้นหรอ？

ปัณณ์เหมือนกับเจ้าชายตัวน้อย เหลือบมองลิลี่ที่กำลังกรีดร้องด้วยสายตาที่รังเกียจ “เสียงแม่เป็ดไม่เพราะเอาซะเลย อุดปากเธอไว้ซะ”

เอกกระตุกมุมปาก หยิบแบบร่างแบบมาสองสามแผ่นแล้วก็ยัดเข้าไปในปากของลิลี่ ในที่สุดก็เงียบแล้ว

เจ้าตัวเล็กกลายเป็นเด็กน่ารักทันที และวิ่งไปต่อหน้าณิชา มือน้อยๆ ของเขากอดขาของเธอเอาไว้และออดอ้อน “น้าณิชา ผมคิดถึงคุณน้ามากเลยครับ ต้องโทษปีศาจกษัตริย์นั่น ขนาดผู้ป่วยยังดูแลได้ไม่ดี ทำให้นานเลยกว่าผมจะตามหาคุณน้าเจอ……”

ณิชาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือว่าร้องไห้ดี เธอย่อตัวลงตรงหน้าของเด็กน้อย อยู่ในระดับสายตาเดียวกับเขา เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย ไม่ว่าจะพูดยังไง การลงไม้ลงมือต่อหน้าของเด็กน้อยนั้นมันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีอย่างมาก

“พวกแกเป็นใครกัน！” ธีทัตมองไปที่เด็กน้อยกับเอก ถึงแม้ว่าจะกลัว แต่ว่าเขาก็พูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม “ที่นี่คือโบรุยกรุ๊ปไม่ใช่ที่ที่สำหรับเด็กน้อยมาเล่น!รปภ.ลากพวกมันออกไป——”

“เสียงของเป็ดตัวผู้นี้ก็หนวกหูมากเลย อาเอก โยนมันออกไป！”เด็กน้อยออกคำสั่งอย่างเย็นชา แล้วก็หันหน้าไปหาณิชาพร้อมกับพยายามออดอ้อนอยากจะกอด

ณิชาก็อุ้มเขาขึ้นมากอด เจ้าตัวน้อยก็ถูเธออย่างใกล้ชิดในทันที

ธีทัตโกรธจนกัดฟันกรอด……

“แกคิดว่าแกคือคุณหนูตระกูลสนธิไชยงั้นหรอ? ถึงกล้าเรียกฉันว่าเป็นเป็ดตัวผู้ รปภ.ไปตายที่ไหนแล้ว รีบลากผู้บุกรุกสองคนนี้ออกจากบริษัทเร็วเข้า！”

ธีทัตคำรามอย่างบ้าคลั่ง รปภ.ก็ค่อยๆ เข้ามา……

ชายที่แข็งแกร่งสี่หรือห้าคนเข้ามาใกล้และความมืดมิดก็ท่วมท้น ณิชาเห็นแล้วก็รู้สึกผิดเล็กน้อย

ปัณณ์ดึงชายเสื้อของเธอ ส่ายหัว ท่าทางดูสงบนิ่งมาก “ไม่ต้องกลัวหรอกครับ คุณอาคนนี้ของปีศาจกษัตริย์เก่งมาก พวกเขาสู้เขาไม่ได้หรอก”

รปภ.รุมล้อมเข้ามาทันที……

ณิชาปกป้องเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขนทันที

ปัณณ์กอดแม่อย่างสบายใจ ต้องยกหม่ามี๊ให้อรัล ไม่พอใจเลยจริงๆ ……

หลังจากนั้น ก็ได้ยินแต่เสียงดังแกร๊กและเสียงครวญคราง เอกเดินไปรอบๆ รปภ.พวกนั้น ท่าฮุค ทุ่มตัว ทำลายขา วินาทีต่อมา รปภ.ก็ล้มลงกับพื้นทีละคน พลิกคว่ำและกรีดร้องโหยหวนออกมา

ร้องคร่ำครวญไปทั้งสำนักงาน……

ธีทัตขาอ่อนลงในทันที

เอกล็อกเป้าสายตามาที่ธีทัต ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว และเตะไปที่ขาของเขา ธีทัตทรุดตัวลงคุกเข่าข้างหนึ่งบนพื้น

หัวหน้าให้ณิชากับเจ้าตัวเล็กนั้นพอดี

แต่ว่าเอกยังไม่ทันจะปล่อยหมัดใส่หน้าเขา……

“ให้ผมจัดการดีกว่า！”ปัณณ์ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น ทันใดนั้นก็ไถลลงมาจากอ้อมแขนของณิชา แล้วก็วิ่งไปด้านหน้า ขาเหยียบพื้นแล้วใช้แรงเพื่อกระโดดขึ้นสูงและถีบเข้าไปที่ใบหน้าเหี่ยวๆ ของธีทัต