ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 390

บทที่ 390 อาจตายได้เลยนะ

"ฉันรู้ว่าคนของแกจะต้องอยู่แถวนี้ ดังนั้น..."

ทหารรับจ้างหญิงส่งเสียงอย่างเย็นชา ในตอนนั้นเองจู่ๆในมือเธอก็มีของที่เหมือนจะเป็นรีโมทปรากฏขึ้น พอจิ้นเฟิงเหราเห็นก็ขนลุกแล้วตะโกนบอกส้งหวั่นชีงว่า "วิ่ง!"

จิ้นเฟิงเหราอยากจะดึงส้งหวั่นชีงวิ่ง แต่เพราะอาการบาดเจ็บที่ขาของเขายังไม่หายดี ส้งหวั่นชีงจึงต้องช่วยพยุงเขา

ตอนนี้เขาเพิ่งเข้าใจว่าพลุที่ทหารรับจ้างชายพูดนั้นหมายความว่าอะไร ที่แท้พวกเขาได้ฝังวัตถุระเบิดที่นี่ไว้ก่อนแล้ว

ส้งหวั่นชีงไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆจิ้นเฟิงเหราถึงอารมณ์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อมองสีหน้าที่ตึงเครียดของเขา เธอก็อดตกใจไม่ได้ ร่างกายของเธอมีแรงขึ้นมา เธอดึงจิ้นเฟิงเหราพุ่งไปข้างหน้า

เมื่อเห็นทั้งสองกำลังหนี ทหารรับจ้างหญิงก็ยกมุมปากขึ้น กดปุ่มแล้วหนีไปกับทหารรับจ้างชาย

แน่นอนว่าจิ้นเฟิงเฉินได้ยินสิ่งที่ทหารรับจ้างหญิงพูด หลังจากเข้าใจความหมายที่เธอสื่อ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปแล้วตะโกนไปว่า "รีบมาช่วยที!"

แต่ทว่าทันทีที่คำพูดของเขาจบลงก็มีเสียงดังมาจากภายในโรงงาน...

ตอนนี้มีหน้าตำรวจเปลี่ยน จึงรีบสั่งให้ถอนกำลังออก แต่ระเบิดมีอานุภาพรุนแรงมาก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะหนีอย่างรวดเร็ว แต่หลายๆคนก็ยังได้รับผลกระทบจากมัน

หลังจากได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้น จิ้นเฟิงเฉินก็ตะลึงอยู่กับที่แล้วมองตรงไปที่โรงงานที่ถูกไฟไหม้ ที่มีประกายไฟพุ่งมาที่หน้าเขาบ้าง

ผู้กำกับเห็นจิ้นเฟิงเฉินยังยืนตกตะลึงอยู่กับที่จึงเข้าไปดึงเขาให้ถอยหนี

"ประธานจิ้นครับ ผมไม่รู้ว่ามีระเบิดฝังอยู่ในนั้นอีกเท่าไร คุณควรรีบตามกองทหารไปยังพื้นที่ปลอดภัยโดยเร็วที่สุด"

แต่จิ้นเฟิงเหราไม่ตอบสนองใดๆ เขายังคงมองไปข้างหน้าแล้วปล่อยให้ผู้กำกับดึงเขาไปตามใจ

สถานการณ์ในตอนนี้วุ่นวายมาก โรงงานกำลังลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงและมันยังคงลุกลามไม่หยุด มีเสียงร้องอย่างน่าเวทนาดังมาจากฝูงชนเป็นครั้งคราว

ทหารรับจ้างทั้งสองอาศัยจังหวะที่กำลังโกลาหลหนีไป

ในตอนนี้บางคนรับหน้าที่ในการดับไฟ บางคนรับหน้าที่ในการติดตามคนร้าย คนอื่นๆรับหน้าที่โทรขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน โชคดีที่คนในนี้ทั้งหมดเป็นทหาร มันจึงไม่ถึงขั้นแย่มาก

ในตอนนี้มีคนสวมชุดป้องกันไฟเดินผ่านจิ้นเฟิงเฉินไป จิ้นเฟิงเฉินได้หยุดเขาไว้แล้วพูดว่า "ขอชุดป้องกันให้ผม"

คนที่ถูกหยุดไว้นักดับเพลิงที่กำลังรีบมา พอเขามองไปที่แววตาของจิ้นเฟิงเฉิน ก็อดตกใจไม่ได้

ดวงตาของจิ้นเฟิงเฉินแดงก่ำ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะร้องไห้หรือว่าควันเข้าตา

ออร่าที่เปล่งออกมาจากจิ้นเฟิงเฉินทำให้คนอื่นไม่สามารถเพิกเฉยได้ ราวกับว่าเขาเป็นเทพเจ้าลงมาสู่พื้นโลกยังไงยังงั้น ไม่มีใครสามารถปฏิเสธคำขอของเขาได้

นักดับเพลิงมองไปที่จิ้นเฟิงเฉินแล้วถอดชุดออกทันที

จิ้นเฟิงเฉินสวมชุดเสร็จก็จะพุ่งเข้าไปในเปลวเพลิง แต่ถูกผู้กำกับห้ามไว้

เมื่อเห็นสายตาที่ไม่กลัวตายของจิ้นเฟิงเฉิน ผู้กำกับก็อดพูดห้ามเขาไม่ได้ "ข้างในอันตรายเกินไป ผมไม่รู้ว่ามีระเบิดฝังอยู่อีกเท่าไร ถ้าคุณพุ่งเข้าไป อาจถึงตายได้นะ!"

จิ้นเฟิงเฉินหันหน้าไปมองหน้าผู้กำกับแล้วพูดเน้นทีละคำว่า "น้องชายของผมอยู่ข้างใน ผมก็ต้องไปช่วย ถ้าพวกคุณไม่ช่วย ผมจะไปช่วย หลบไป!"

ไม่รู้ว่าเพราะตกใจกับสายตาหรือน้ำเสียงของเขา ผู้กำกับตะลึงค้างอยู่กับที่ แล้วมองร่างของจิ้นเฟิงเฉินที่กระโดดลงไปในกองเพลิง