เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 554

บทที่ 554 ความรู้สึกลึกซึ้งจนยากที่แบกรับ

ทางด้านเสี่ยวหมี่โต้วเพียงกะพริบตาแล้วมองไปที่ตำรวจและหม่ามี๊ของตัวเองอยากปวดหัว ทั้งยังรู้สึกเป็นกังวล

เมื่อวานไม่ใช่เป็นเพราะที่เขาส่งเมลล์ให้แด๊ดดี๊หรอกเหรอ? อาจจะเป็นไปได้ว่าเขาเป็นคนจัดการเรื่องนี้หรอกนะ?

หึ แด๊ดดี๊นี้โง่เง่าจริงๆ พึ่งพาไม่ได้แม้แต่น้อยเลยเหรอ?

ถ้าขืนยังเป็นอย่างนี้อีก เขาจะให้หม่ามี๊ไปแต่งงานใหม่เลย!

ถึงเวลานั้นเขาจะให้แด๊ดดี๊นึกเสียใจอยู่คนเดียว!

จนในที่สุดการสอบถามก็ได้สิ้นสุดลง ตำรวจกลับไปแล้ว หานมู่จื่อกำลังครุ่นคิด ทันใดนั้นเธอก็หันไปพูดกับเสี่ยวหมี่โต้วอย่างกะทันหัน

“ลูกกลับไปอยู่กับตระกูลหานสักพักหนึ่งก่อนเถอะ”

เมื่อได้ฟังอย่างนั้น เสี่ยวหมี่โต้วก็มุ่ยปากอย่างไม่พอใจ

“ทำไมเหรอครับหม่ามี๊?”

“ลูกก็ได้ฟังที่ตำรวจบอกเมื่อกี้แล้วไม่ใช่เหรอว่า ตอนนี้ที่นี่ไม่ปลอดภัย ลูกจะอยู่ที่นี่ไม่ได้”

เสี่ยวหมี่โต้วไม่พอใจ “งั้นถ้ามันไม่ปลอดภัย งั้นทำไมหม่ามี๊ยังอยู่ที่นี่ได้เลยล่ะครับ?”

“เสี่ยวหมี่โต้ว.....”

“หม่ามี๊อย่าไล่เสี่ยวหมี่โต้วไปได้ไหมครับ? ที่นี่อันตราย เสี่ยวหมี่โต้วจะปกป้องหม่ามี๊เอง”

“ไม่ได้” หานมู่จื่อหน้าบึ้งตึง “ลูกยังเป็นเด็ก หม่ามี๊โตแล้ว ปกป้องตัวเองได้ ลูกอยู่กับหม่ามี๊จะยิ่งเป็นอันตราย ตอนเย็นเดี๋ยวหม่ามี๊โทรให้คุณลุงมารับลูกไปที่ตระกูลหาน บางทีเดี๋ยวสองวันนี้ตำรวจคงกลับมาอีก เดี๋ยวแม่จะขอความร่วมมือจากตำรวจให้มาตรวจสอบดู ถ้าลูกอย่างช่วยหม่ามี๊ ลูกต้องกลับบ้านไปกับคุณลุงก่อน รอหม่ามี๊จัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จลูกค่อยกลับมา โอเคไหมครับ?”

เห็นได้ชัดว่าเสี่ยวหมี่โต้วไม่พอใจเป็นอย่างมาก เม้มปากเอาไว้ตลอด

จนในที่สุดหานมู่จื่อเกลี้ยกล่อมเขาอยู่นาน พูดข้อแลกเปลี่ยนไปมากมายกว่าเสี่ยวหมี่โต้วจะยอมตอบตกลง

เธอโทรหาหานชิงทว่ากลับนึกเรื่องที่เกิดขึ้นตรงประตูชุมชนได้ซะก่อน ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนคำพูดเป็นให้เสี่ยวเหยียนส่งเสี่ยวหมี่โต้วไปอยู่ด้วยสักพัก ช่วงนี้เธองานยุ่งมาก ไม่อยากตื่นเช้ามืดเพื่อไปส่งเสี่ยวหมี่โต้วไปโรงเรียนทุกวัน

ด้านหานชิงเงียบอยู่นาน ก่อนจะพูดขึ้นว่า “เรื่องที่ให้เธอเปิดบริษัท ไม่ใช่เพื่อให้เธอทรมานร่างกายตัวเองหรอกนะ”

ฉันทราบค่ะ” หานมู่จื่อกัดปากก่อนจะหัวเราะออกไปเสียงเบา “ก็ยุ่งแค่ช่วงนี้ไม่ใช่เหรอคะ? ไม่ได้ยุ่งทุกวันเสียหน่อย เพียงแค่จัดการงานนี้เสร็จเดี๋ยวก็เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“มู่จื่อ เธอจำเอาไว้นะ”

“หื้ม?”

“เธอเป็นประธานบริษัท ไม่ใช่พนักงานบริษัท เธอมีสิทธิ์ที่จะพักผ่อนได้”

“แล้วพี่ชายล่ะคะ? เมื่อก่อนเคยบินไปดูฉันที่ต่างประเทศ หลังจากนั้นยังบินกลับมาประชุมต่อไม่ได้พักผ่อนเลยไม่ใช่เหรอ?”

เมื่อถูกเธอถามอย่างนี้ หานชิงก็ถึงกลับไม่มีคำพูดที่จะโต้แย้งกับเธอได้ หานมู่จื่อจึงหัวเราะออกมา “ก็จะเห็นว่ายิ่งมีอำนาจมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่มีเหตุผลให้พักผ่อนได้นะคะ พี่วางใจเถอะ ฉันดูแลตัวเองได้ นี้ก็เพื่อจะได้นอนเยอะหน่อยเลยส่งเสี่ยวหมี่โต้วไปที่ตระกูลหานไม่ใช่เหรอคะ?”

หานชิงหลงเชื่อคำพูดโกหกไร้สาระของเธอ หลังจากนั้นเขาก็ตอบตกลง

หลังจากนั้นเธอก็ไหว้วานให้เสี่ยวเหยียนไปส่งเสี่ยวหมี่โต้วที่ตระกูลหาน

ในตอนแรกเสี่ยวเหยียนไม่ยินยอม เพราะเหตุการณ์ที่โดยปฏิเสธครั้งล่าสุด ทำให้ตอนนี้เธอกลัวที่จะเจอกับหานชิง

ตอนนั้นที่เธอโดนหานชิงพูดจาโหดร้ายต่อหน้า มาตอนนี้เธอเลยอายที่จะไปเจอเขาอีก

ทว่าเธอก็รู้ดีว่าเรื่องนี้มันร้ายแรงมาก จนกระทั่งมีคนเสียชีวิต ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไร เพียงตอบตกลงที่จะไปส่งเสี่ยวหมี่โต้ว

ไม่นานเสี่ยวเหยียนก็พาเสี่ยวหมี่โต้วกลับตระกูลหานไป

ในอีกฝั่งหนึ่ง ที่ใครบางคนกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เป็นเซียวซู่ที่ได้รายงานข่าวการตายให้เขาได้ทราบ เย่โม่เซินยกยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา “คนที่อยู่เบื้องหลังนี้ก็ลงมือเร็วดีนิ เพียงแค่สละหมากสักตัวคงเป็นเรื่องเล็กน้อย คิดว่าหมากในมือตัวเองมีมากพองั้นเหรอ? ก็เลยเสียสละได้อย่างไม่เสียดายงั้นเหรอ?”

สีหน้าของเซียวซู่ดูจริงจังเป็นอย่างมาก “คุณชายเย่ครับ ครั้งนี้เราไม่สามารถประมาทได้นะครับ อีกฝ่ายลงมือโหดเหี้ยมและน่ากลัวมาก ผมกังวลว่าคุณผู้หญิง.... หานจะได้รับอันตราย”