หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 196

ผู้หญิงเราเมื่อตั้งท้อง ก็มักจะนึกถึงตอนแม่ของตัวเองคลอดตนเองออกมาว่ายากลำบากเพียงใด

ดังนั้น เช้าวันต่อมา สาริศาจึงไปหากันยา บอกข่าวที่น่ายินดีว่าเธอท้องนี้กับแม่ด้วยตนเอง

กันยาพูดกับสาริศาตั้งแต่เด็ก รอให้เธอมีลูกเป็นของตัวเองก็จะรู้ มาวันนี้ เธอมีลูกของตัวเองแล้วจริงๆ ก็ยิ่งรู้สึกจริงๆว่า การเป็นแม่คนหนึ่งมันยิ่งใหญ่และน่าภาคภูมิใจแค่ไหน

สาริศาเจอร้านขายเครื่องใช้แม่และเด็กโดยบังเอิญ ก็หยุดฝีเท้าโดยไม่รู้ตัว มองเห็นชุดเด็กน้อย รองเท้าเด็กที่อยู่ในตู้กระจกน่ารักมาเป็นพิเศษ

ลูกของเธอกับธนพัตต้องสวยหรือไม่ก็ต้องหล่อมากแน่ๆ ทำให้ผู้คนพากันหลงใหล ลูกต้องหน้าตาดีกว่าพ่อแม่

สาริศามีใบหน้ายิ้มแย้ม เดินมาที่ประตูคอนโดมิเนียมเล็กๆของกันยา

แต่คิดไม่ถึงว่า เธอยังไม่ทันได้หยิบกุญแจออกมา ประตูก็เปิดออกเองแล้ว

แขกผู้มาเยือนที่คาดไม่ถึงเดินออกมาจากด้านใน

แขกคนนั้นคือชัชวาล คุณชายตระกูลนิธิธราสกุล พี่ชายของพชิรา

ตอนนี้สภาพร่างกายของกันยาดีขึ้นมากแล้ว ลงจากเตียงได้แล้ว กำลังเดินมาส่งชัชวาลด้วยรอยยิ้ม เจอเข้ากับสาริศาเข้าพอดี

ชัชวาลมองเห็นสาริศาก็ตกใจ แต่ไม่นานก็สงบลงอย่างรวดเร็ว ทักทายว่า “สวัสดี สาริศา”

“ทำไมเป็นคุณ” ตอนนี้สาริศากำลังตกใจจนพูดอะไรไม่ออก

ชัชวาลมาที่บ้านของพวกเธอทำไม หรือว่าเขากับแม่รู้จักกัน

กันยาเองก็แปลกใจมากที่พวกเขาสองคนรู้จักกัน “ริศา พวกคุณรู้จักกันเหรอ”

สาริศายังไม่ทันได้อธิบาย ชัชวาลก็พูดกับกันยาว่า “น้ากันยา ไม่ต้องไปส่งผมหรอกครับ ไว้ผมจะมาเยี่ยมคุณน้าอีกนะครับ ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะครับ”

กันยาพูดกับชัชวาลด้วยท่าทีรักใคร่ห่วงใย ยิ้มพลางเอ่ยว่า “คุณวาลช่างมีน้ำใจ ขอบใจนะที่อุตส่าห์มาเยี่ยมฉัน ถ้าเป็นคนอื่น คงเห็นฉันเป็นคนแปลกหน้าไปนานแล้ว”

“น้ากันยา ผมไม่ทีทางเป็นอย่างนั้นแน่นอน” ชัชวาลมองสาริศา พูดว่า “น้ากันยา ในเมื่อน้ามีแขก ผมก็ไม่รบกวนแล้วนะครับ ไว้เจอกันใหม่นะครับ”

“ได้ๆ ยินดีต้อนรับเสมอนะคุณวาล น้าจะทำของอร่อยให้กินนะคะ”

นี่มันยังไงกัน แม่กับชัชวาลดูเหมือนจะมีความรู้สึกลึกซึ้งกันมากอย่างนั้น สาริศาอึ้งไปเลย

ชัชวาลร่ำลากับสาริศาตามมารยาท แล้วก็จากไปเลย

หลังจากชัชวาลไปแล้ว สาริศาเข้าไปในบ้าน

เธอมองเห็นว่ากันยาเอาชาที่ดีที่สุดในบ้านมารับรองชัชวาล คิดแล้วก็แปลก คนสถานะระดับชัชวาลนี่ ต่อให้ไม่ได้สนิทสนมกับเขา ก็คงหยิบเอาชาที่ดีที่สุดในบ้านออกมา

สาริศาถามแม่ “แม่คะ แม่รู้จักชัชวาลได้ยังไงคะ พวกคุณสนิทกันมากเหรอคะ”

กันยาเตรียมขนมเล็กน้อยให้สาริศา ยกมาให้แล้วนั่งลง

เธอพูดว่า “นี่คือขนมที่ลูกชอบกินสุด แม่ทำเองนะ รีบกินสิ”

“แม่ หนูถามแม่อยู่นะคะ พวกคุณรู้จักกันได้ยังไง”

กันยายิ้มแล้วพูดว่า “แม่เคยเป็นแม่บ้านที่บ้านเขามาหลายปี เคยดูแลคุณวาล ดังนั้นก็เลยสนิทกับเขา ตอนคุณวาลเป็นเด็กหน้าตาน่ารักมาก แม่ชอบมาก อยากจะเอาเขามาอุ้มบ่อยๆ เขาก็ชอบแม่มาก ชอบกอดแม่เรียกน้ากันยาเป็นประจำ เป็นเด็กดีมากเลย”

สาริศาพอจะจินตนาการภาพตอนชัชวาลเป็นเด็กได้ ต้องน่ารักมากเลย ไม่รู้ว่าลูกเธอกับธนพัตจะน่ารักมากหรือเปล่า ด้วยหน้าตาของธนพัต ต้องน่ารักแน่ ถึงเวลาก็ให้กันยาช่วยเลี้ยงลูก

นี่ทำให้สาริศานึกถึงจุดประสงค์ที่เธอมาได้ ถูกชัชวาลมาขัดจังหวะ จนเกือบลืมไปแล้ว

สาริศากระตุกมุมปาก พูดกับกันยาอย่างมีลับลมคมในว่า “แม่คะ แม่ ที่หนูมาวันนี้ เพราะมีข่าวดีจะมาบอกแม่ค่ะ”