ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 393

"กลับไป" เฉินซ่าหันมามองนางด้วยสายตาโกรธขึ้งด้วยเวลาที่เหลือจากตวัดกระบี่ฆ่าคน ใส่ชุดเยี่ยงนั้นยังจะออกมาสู้อีก?

รูปร่างอ่อนเยาว์งดงาม สองขาเรียวยาวที่แข็งแรงตรงแน่วกระโดดโลดโผนทำเอาผู้คนเลือดลมพลุ่งพล่านไปรวมกันที่จุดจุดเดียว

โหลชีถลึงตากลับไป "ถือดียังไง?" นางสะบัดแส้เอาคบไฟมาอันหนึ่ง และเตะเท้าใส่คนด้านหน้าไปในเวลาเดียวกัน

"แต่งกายมิสำรวม ใช้ได้ที่ไหนกัน?" เฉินซ่าสะบัดกระบี่ฟันเส้นเลือดที่ข้อมือคนข้างๆขาด

"ท่านมองยังไงกันน่ะ? นี่เรียกแต่งกายไม่สำรวม?" พอได้กลิ่นจากคบไฟ สีหน้าโหลชีเปลี่ยนเล็กน้อย และตวัดคบไฟไปทางผู้ชายข้างๆ คนนั้นตกใจจนเสียหลักตกจากหลังม้า ม้าเองก็ตกใจ ยกขาหน้าขึ้นพลางเหยียบลงพื้นอย่างแรง ลงตรงหน้าอกคนนั้นพอดี ได้ยินเสียงพลั่ก คนนั้นร้องเสียงโหยหวนออกมาทันที

"หุบปาก!"

"หนวกหู!"

กระบี่และแส้ของเฉินซ่ากับโหลชีตวัดใส่เขาพร้อมกัน

หลังจากที่โหลชีพุ่งออกไปเทียนยีตี้เอ้อร์ก็พุ่งเข้ามาด้วย มาคอยอารักขานางอยู่ข้างหลัง และได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ และมองดูคนดวงซวยที่ตายอย่างไม่รู้จะตายยังไงภายใต้กระบี่กับแส้แล้ว อดหน้าดำทะมึนไม่ได้

นายท่านทั้งสอง สถานการณ์เช่นนี้พวกท่านยังจะมาต่อล้อต่อเถียงกันอีกรึ?

โหลชีกลับหันหัวขวับมา ตะคอกพวกเขาเสียงต่ำว่า "พวกเจ้ารีบถอยออกไปเดี๋ยวนี้!"

"พระ..."

"พระอะไรหาพระ! ไป!" โหลชีตะคอกดัง

เทียนยีและตี้เอ้อร์ใจกระตุกวูบ เดิมป้ายบัญชาองครักษ์ลับของเฉินซ่าได้ให้โหลชีไปนานแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่นางจะได้เป็นพระสนม พวกเขาก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของนาง เห็นสีหน้าเคร่งเครียดของนางแล้ว ทั้งสองคนไม่กล้าไม่ฟัง เลยรีบถอยหลังออกนอกวงล้อมไป

"ถอยไปอีก!" โหลชีถือคบไฟ พลางขยับเข้าใกล้เฉินซ่า และหันไปตะคอกทั้งสองคนอีกรอบ จนทั้งสองคนถอยไปจนถึงขอบเขตที่นางเห็นว่าปลอดภัยแล้ว สีหน้านางถึงผ่อนคลายลง

นางเองก็เข้าใกล้เฉินซ่าแล้ว

มังกรร้ายพลันเป่าส่งเสียงหวีดออกมา สามสิบสี่สิบคนที่เหลือพากันถอยหลังกรูด

โหลชียิ้มเย็นออกมา "อย่าไปสิ จะเล่นไม่ใช่หรือไง? เล่นต่อไปสิ!" ในตอนที่นางลืมตาขึ้นมองเห็นภาพนี้ก็เดาได้แล้ว แน่นอนว่าต้องเป็นเทียนอิ่งหรือพวกเฉิงสิบแจ้งข่าวแก่เฉินซ่า บอกว่านางเกิดเรื่องที่เขาพิณ เฉินซ่าต้องรีบมาแน่ และคนพวกนี้ นางไม่รู้ว่าเป็นอำนาจอะไร แต่พวกที่ล้อมฆ่าเฉินซ่านี่ น่าตายนัก

"ถอย ถอย!" มังกรร้ายร้องตะคอกเสียงดังอย่างร้อนใจ ระหว่างมองดูคนพวกนี้ที่ถอยหลังไปตลอด เดิมคนเกือบร้อยคน ตอนนี้เหลือแค่สามสิบสี่สิบคน ส่วนใหญ่ในนั้นโดนเฉินซ่าฆ่าหมดคนเดียวเลย! ใช่ พวกเขาต้องใช้สิ่งนี้แล้วจริงๆ ไม่งั้นทุกคนต้องตายอยู่ที่นี่!

มังกรร้ายร้องไปพลางถอยกรูดอย่างรวดเร็วราวบินได้

และพวกคนที่ถือคบไฟอยู่ด้านหลังกลับพากันเดินหน้าขึ้นไป

เฉินซ่ากลับหยุดไม่ลง เขาคว้าโซ่มาสะบัด โซ่เคลื่อนไหวเกี่ยวรัดคนราวกับเป็นงูที่มีชีวิตเข้าไป รัดคอเขาแน่น และสะบัดมาทางนี้

"เดี๋ยวก่อน ให้เขาลองไฟนี่หน่อย" โหลชีโผล่เข้ามาขวางกลาง จุดคบไฟลงไปที่ตัวคนคนนี้

มีประกายไฟแตะลงที่เสื้อผ้าผู้ชายคนนั้น เสียงบรึ้มดังขึ้น ไฟลุกโชติช่วง พริบตาเดียวก็เผาไหม้ การระเบิดของอุณหภูมินั้นทำให้โหลชีปราดร่างไปทางเฉินซ่าอย่างรวดเร็ว "โยนออกไป!"

ถึงในใจเฉินซ่าจะยังครุ่นคิดเรื่องเสื้อผ้าชุดนั้นของนาง แต่ก็รีบโยนคนผู้นั้นไปทางสามสิบสี่สิบคนที่ถอยร่นนั่น

มังกรร้ายตกใจมาก ร้องเสียงหลงบอก "รีบหลบไป!"

แต่การกระทำของเฉินซ่าเร็วจนทำให้คนพวกนั้นไม่มีเวลาหลบ คนนั้นโยนกระแทกมาทางพวกเขาแล้ว ยังไม่ทันกระทบพื้น ก็ได้ยินเสียงบรึ้ม ตัวเขาระเบิดกลางอากาศเลย ร่างสูงใหญ่โดนระเบิดเป็นผุยผง ชิ้นเนื้อแต่ละชิ้นกลับยังมีเกล็ดประกายไฟ ราวฝนไฟหล่นใส่คนกลุ่มนั้น

ฝนไฟนั่นหล่นโดนตัวและหัวคนพวกนั้น ขอเพียงโดนเข้าไปนิดเดียว ก็เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นติดๆกันเป็นประกายไฟสีแดงสด ทั้งตัวเผาไหม้ขึ้นมา จากนั้นแต่ละคนก็พากันระเบิดตัวเองไปตามๆกัน

พริบตาเดียวก็ได้ยินแต่เสียงระเบิดดังสนั่นและเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เลือดเนื้อนับไม่ถ้วนติดประกายไฟสีแดงระเบิดบรึ้ม สาดเทไปโดนคนอื่น แล้วก็เผาไหม้ ระเบิดอีก เลือดเนื้อกระจาย หมอกเลือดและประกายไฟสาดส่องสีแดงฉาดไปทั่วค่ำคืนเช่นนี้ กลิ่นคาวเลือดและกลิ่นเผาไหม้ กลิ่นไหม้เกรียม พอกลิ่นเหล่านี้มาอยู่รวมกัน มันทำคนอยากอาเจียน

มังกรร้ายกับผู้ชายคนที่เสนอคนแรกให้ใช้เจ้าสิ่งนี้ไม่กล้าเหลียวหลังมามองด้วยซ้ำ ได้แต่พยายามวิ่งหนีเอาชีวิตรอด

วิ่ง รีบวิ่ง พวกเขาไม่คิดเลยว่าพลานุภาพของเจ้าสิ่งนี้จะน่ากลัวเพียงนี้! คนนั้นบอกไว้แท้ๆว่า ของสิ่งนี้ไม่มีอันตรายกับพวกเขา! หลอกกันชัดๆ พวกเขาโดนหลอกแล้ว!

คราวนี้ เหล่าพี่น้องที่เหลืออยู่สามสิบสี่สิบคนของพวกเขาหมดแล้ว ตายไม่เหลือซากอยู่ที่นี่!

"นี่มันคืออะไรกันแน่?" โหลชีโดนเฉินซ่าโอบกระโดดขึ้นเฟยเหิน ถอยหายไปแล้ว พอเห็นฉากนี้นางขมวดคิ้วแน่นขึ้น

เฉินซ่ากลับมองไปทางแผ่นหลังพวกมังกรร้ายสองคน สายตาหรี่ลงเล็กน้อย

"คิดหนี?"

เขาไม่ใช่พวกใจกว้างอะไร เมื่อครู่คำพูดนั้นของมังกรร้าย ความคิดมิซื่อต่อโหลชี เขาไม่ได้ลืม

กระบี่ยาวในมือส่องประกายเย็นเยียบ พุ่งไปทางแผ่นหลังของเขา