ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 429

ในที่สุดฝนก็หยุดตกแล้ว หน้าประตูร้านทองมีรถม้าคันหนึ่งแล่นมาจอดลง สาวรับใช้สองคนลงมาจากรถม้า จากนั้นก็ประคองคุณหนูคนหนึ่งลงจากรถม้า เดินเข้าไปในร้าน

"เถ้าแก่ เอาเครื่องประดับที่เข้ามาใหม่ของร้านท่านมาให้คุณหนูของพวกเราดูหน่อย"สาวใช้คนหนึ่งตะโกนขึ้น

"ขอรับ มาเดี๋ยวนี้แล้ว "

เจ้าของร้านหน้าตายิ้มแย้ม วิ่งเหยาะๆเอาของเข้ามา

สาวใช้คนนั้นนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย เอ่ยกับคุณหนูของพวกเขาเบาๆว่า "ทำไมเถ้าแก่เฉียนถึงทำเหมือนไม่รู้จักพวกเรา พวกเราเป็นลูกค้าคนแรกที่เขาเปิดร้านเชียวนะ และเป็นลูกค้าประจำด้วย "

"นั่นน่ะสิ เขามองพวกเราเหมือนมองคนแปลกหน้าเลย"

คุณหนูคนนั้นส่ายหน้า "ไม่เป็นไร"

เรื่องนี้พวกนางไม่ได้ใส่ใจ เพราะเครื่องประดับที่เจ้าของร้านเลือกสรรมาให้คุณหนูในครั้งนี้ เหมาะสมกับนางมาก ทำให้คุณหนูพอใจมาก เสียเงินซื้อไปก้อนใหญ่จากนั้นก็จากไปอย่างมีความสุข

เถ้าแก่เฉียนกำตั๋วเงินในมือเอาไว้ มุมปากเผยให้เห็นรอยยิ้มที่แข็งทื่ออยู่บ้าง

"เงินทอง ฐานะ ล้วนไม่ใช่ปัญหา แค่สืบหาข่าว จะเป็นปัญหาได้อย่างไร ครั้งนี้คุณชายต้องตกรางวัลข้าแน่"

เถ้าแก่เฉียนคนนี้ มีเพียงหนังหน้าเท่านั้นที่เป็นเถ้าแก่เฉียนตัวจริง ที่จริงชุ่ยเอ๋อกำลังปลอมตัวเป็นเขา

ตอนนี้เอง นางมองเห็นว่ามีคนวิ่งไปที่หน้าประตูจวนเจ้าเมืองอย่างรีบร้อน เคาะประตูอยู่หลายที ครู่เดียวก็มีคนเปิดประตูให้เขาเข้าไปด้านใน

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม คนคนนั้นก็ออกมา และเดินมาทางด้านนี้พอดี แต่เป้าหมายของเขาเป็นร้านขายของชำที่อยู่ข้างๆ

ในขณะที่เดินผ่านร้านชุ่ยเอ๋อได้ร้องเรียกอย่างร้อนใจ "พี่ชายท่านนี้ เข้ามานั่งพักสักครู่ได้หรือไม่ ข้ามีอะไรจะถามท่านสักหน่อย "

ชายหนุ่มคนนั้นดูแล้วมีความองอาจผึ่งผายอยู่บ้าง ฝีเท้ามั่นคงมาก ดวงตาตรงแน่ว เห็นได้ชัดว่าเป็นทหารคนหนึ่ง และน่าจะมีตำแหน่งอยู่บ้าง

เขามอง ชุ่ยเอ๋อแวบหนึ่ง รู้สึกสงสัยขึ้นมาทันที"เมื่อครู่เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ "

ชุ่ยเอ๋อได้ยินก็รู้ทันทีว่าไม่ดีซะแล้ว ถ้าหากไม่ใช่คนคุ้นเคย คำเรียกขานเมื่อครู่คงไม่มีปัญหาแน่ แต่นี่เขาย้อนถามกลับมา แสดงว่าเดิมทีเจ้าของร้านนั้นรู้จักกับชายคนนี้

เดิมทีอยากจะหลอกถามเป็นการส่วนตัว แต่ว่าตอนนี้กลับทนเขาไม่ได้เสียแล้ว ทันใดนั้นนางยื่นมือออกไปคิดจะใช้แรงดึงเขาเข้ามาในประตู ปฏิกิริยาตอบสนองของชายหนุ่มก็เร็วมาก ขณะที่ชุ่ยเอ๋อยื่นมือออกมาเขาก็ถอยหลังทันที แต่เขาประเมินความเร็วและพละกำลังของ ชุ่ยเอ๋อต่ำไป จึงถูกนางดึงเข้าไปข้างใน

"เจ้าไม่ใช่เถ้าแก่เฉียน เจ้าเป็นใคร"มืออีกข้างหนึ่งของชายหนุ่มก็คว้าขอบประตูเอาไว้ทันที

"พี่ชายท่านนี้ฉลาดมาก แต่ว่า......"มืออีกข้างหนึ่งของชุ่ยเอ๋อโบกไปตรงหน้าเขาครู่หนึ่ง ชายหนุ่มมองเห็นเพียงแววตาที่น่าประหลาดของนางผ่านง่ามนิ้วมือ จากนั้นก็ได้ยินภาษาที่ฟังไม่เข้าใจดังขึ้น ใจเขาร้องขึ้นทันทีว่าไม่ได้การแล้ว แต่ยังไม่ทันที่เขาจะดิ้นหลุด จิตใต้สำนึกของเขาก็เลอะเลือนแล้ว

"เจ้าชื่ออะไร"

"หวังกุ้ย"สีหน้าของหวังกุ้ยแข็งทื่อ แววตาไร้สติ ถามมาตอบไป

"ทำงานอะไร"

"รองหัวหน้าองครักษ์หน่วยอี่ของจักรพรรดิแห่งพั่วอวี้"

ได้ยินประโยคนี้ ดวงตาของชุ่ยเอ๋อก็วาววับขึ้นมาทันที นางรีบถามต่อไปว่า"เมื่อครู่เจ้าไปส่งข่าวอะไรที่จวนเจ้าเมือง "

คำถามนี้แทบจะเป็นความลับ เขาก็คงจะได้รับคำสั่งห้ามแพร่งพรายแน่ ฉะนั้นเขาจึงชะงักไปชั่วครู่ ในดวงตามีแววดิ้นรนวาบผ่าน

ชุ่ยเอ๋อรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง แม้ว่าคาถาของนางจะไม่ยอดเยี่ยมมาก เมื่อพบกับคนที่มีจิตใจแข็งกล้าและมีพลังภายในแน่นหนาจะใช้ไม่ได้ผล แต่หวังกุ้ยคนนี้เป็นเพียงองครักษ์คนหนึ่งเท่านั้น ปรากฏว่าในเวลาเช่นนี้แล้วยังสามารถต่อต้านได้

นางจึงร่ายคาถาเพิ่งขึ้นอีกครั้งหนึ่ง หวังกุ้ยจึงยอมปริปากพูดออกมา

"ฝ่าบาทกับพระสนมเกิดเรื่องขึ้นบนเขา ตอนนี้ฝ่าบาทสลบไปยังไม่ฟื้น หมู่บ้านแห่งหนึ่งใต้ภูเขากำลังถูกโจรภูเขากลุ่มหนึ่งเข้ายึดครอง ใต้เท้าองครักษ์อิงให้พวกเราจำนวนหนึ่งร้อยนายไปช่วยกำจัดโจรภูเขาก่อน จากนั้นก็เฝ้าภูเขา......"

ชุ่ยเอ๋อยิ่งได้ยินก็ยิ่งดีใจ

ครั้งนี้นางจะได้สร้างผลงานครั้งใหญ่แล้ว ดูสิว่าซิงเอ๋อจะแย่งชิงเพื่อเป็นที่โปรดปรานกับนางอย่างไร

นางสืบข่าวจากหวังกุ้ยจนชัดเจนแล้วก็ร่ายคาถาอื่นกับหวังกุ้ย หลังจากที่หวังกุ้ยออกจากร้านทองไปแล้วก็เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ชุ่ยเอ๋อมองเงาหลังของเขา เผยรอยยิ้มได้ใจออกมา แต่เมื่อมองดูอย่างละเอียดแล้วจะเห็นความโหดเหี้ยมในสายตาของนาง เดิมทีวิชาคาถาของนางก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าซีเฟยฮวนสักเท่าไหร่ เพียงแต่ไม่ได้ฝึกฝนวิชาควบคุมความฝันเท่านั้น มีเพียงวิชานี้เท่านั้นที่ไม่ได้ฝึกฝน ตำแหน่งเทพธิดาจึงถูกซีเฟยฮวนแย่งชิงไป ซีเฟยฮวนได้รับความช่วยเหลือจากองค์ชายหลี มีแค่ความสามารถของนางจิ้งจอกเท่านั้น คุณชายของนางก็ไม่เลว และฝีมือยังสูงกว่าองค์ชายหลีด้วย

ชุ่ยเอ๋อเก็บเงินในลิ้นชักใส่กระเป๋าของตัวเอง แล้วก็เลือกเครื่องประดับศีรษะที่ทำจากอัญมณีมาหนึ่งชุด ขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนหน้าตาของตัวเองกลับคืนมา ปิดร้านทองเป็นการชั่วคราว เดินออกไปจากประตูหลังอย่างเงียบๆ กลับไปยังโรงเตี๊ยม

เป็นดังคาด ได้ยินรายงานจากนางแล้ว ชายหนุ่มก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง

"ที่เจ้าเล่ามาทั้งหมด เป็นเรื่องจริงหรือ"

ชุ่ยเอ๋อพยักหน้า "คุณชาย ชุ่ยเอ๋อเคยทำผิดพลาดด้วยหรือ "

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ใต้ร่มยาใจ