จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 91

บทที่ 90 ฉันรับประกันได้

ได้ยินคำตอบของหลินหยุน แววตาของจงเฟยหยู่แสดงออกถึงอาการตะลึงเล็กน้อย

แต่เพียงแวบเดียว อาการตกตะลึงก็แปรเปลี่ยนเป็นอาการดูหมิ่นเหยียดหยาม

“ใครพูดโอ้อวดไม่เป็น? อย่างแกน่ะเหรอ มีสิทธิ์อะไรที่จะมาดูหมิ่นคนอื่นได้? ”

“มีความสามารถแล้วหยิ่งผยอง เรียกว่าเจตนาเสแสร้ง! ไม่มีความสามารถแล้วหยิ่งผยอง เรียกว่าโง่เขลาเบาปัญญา! ”

หลินหยุนมองไปที่จงเฟยหยู่ที่มีท่าทางหยิ่งผยอง แล้วพูดว่า“เธอต้องการที่จะบอกกับฉันว่า เธอเองคือคนโง่เขลาเบาปัญญาใช่ไหม? ”

“แก......” จงเฟยหยู่โมโหจนสีหน้าแดงก่ำ ใบหน้าที่สวยงามเย็นชาไปหมด

นักศึกษารอบข้างที่ได้ยินหลินหยุนพูด แต่ละคนเบิกตาโพลงแทบไม่อยากจะเชื่อ

“ฉันได้ยินไม่ผิดไปใช่ไหม เขากล้าที่จะด่าว่าจงเฟยหยู่โง่......” คำพูดสุดท้ายนั้น นักศึกษาคนนี้ไม่กล้าที่จะพูดออกมาจริง ๆ

“นี่คือคนแรกที่กล้าด่าว่าจงเฟยหยู่! ”

“เขาไม่กลัวว่าเสิ่นจงซูจะมา หาเรื่องเอาความเขาเหรอ? ”

“คนหนุ่มที่ไม่รู้จักความตาย ถ้าหากว่าไอ้หนุ่มน้อยคนนี้รับทราบถึงเชื้อสายวงศ์ตระกูลของเสิ่นจงซูกับจงเฟยหยู่แล้ว ต่อให้เขามีความกล้าสักแค่ไหนเขาก็คงไม่กล้าที่จะดุด่าจงเฟยหยู่อย่างนี้เป็นแน่”

จงเฟยหยู่จ้องไปที่หลินหยุนด้วยสีหน้าที่เย็นชา กัดฟันแน่น“ตอนนี้ฉันกลับที่จะคาดหวังอย่างมากที่จะให้แกสามารถเข้าร่วมแข่งขันได้ จะดูสิว่าแกจะมีความสามารถเท่าไหร่กันแน่ถึงได้กล้าหลงระเริงเช่นนี้! ”

หลินหยุนพูดว่า“วางใจได้ คุณจะได้เห็นอย่างแน่นอน”

เมื่อพูดจบ หลินหยุนก็เดินไปที่ด้านข้างของโจวชิงเหอกับโม่หัวถิงทั้งสองคนที่กำลังทะเลาะกันอยู่

นักศึกษาทุกคนต่างจับตามองในทุกกระทำของหลินหยุน เห็นว่าหลินหยุนเดินไปหาสองคนนั้น ขณะนั้น นักศึกษาทุกคนต่างก็หยุดหายใจชั่วขณะ รอคอยดูว่าหลินหยุนจะทำอะไรต่อจากนี้

โม่หัวถิงก็ยังคงไม่ยอมที่จะให้หลินหยุนลงแข่งขันในระดับอาจารย์ แต่ทว่า ท่าทางของโจวชิงเหอก็ยังคงแข็งข้อ ทั้งสองคนยังคงไม่มีใครยอมใคร

หลินหยุนเดินเข้าไปหา แล้วหยุดอยู่กับที่ มองไปยังโม่หัวถิง พูดว่า“ทำอย่างไรท่านถึงจะยอมตกลงให้ฉันเข้าร่วมลงแข่งระดับอาจารย์? ”

โม่หัวถิงกับโจวชิงเหอยุติการทะเลาะกัน หันไปมองที่หลินหยุน เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ

โม่หัวถิงมองไปที่หลินหยุนด้วยสายตาที่โมโห เขากับโจวชิงเหอมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แต่ตอนนี้ทะเลาะกันอย่างรุนแรง ก็เป็นเพราะหลินหยุน

“ถ้าหากนายรับประกันว่าจะสามารถเอาชนะได้ ฉันจะตกลงให้นายเป็นตัวแทนของผู้อำนวยการโจวเข้าร่วมแข่งขันระดับอาจารย์! ”

ที่โม่หัวถิงพูดแบบนี้ เพราะตั้งใจจะทำให้หลินหยุนลำบากใจ ต้องการให้หลินหยุนถอนตัว

ทุกคนรอบข้างต่างก็เข้าใจถึงเจตนาของโม่หัวถิง และพากันมองไปที่หลินหยุนอย่างจดจ่อ พวกเขาคิดว่า ครั้งนี้หลินหยุนคงน่าจะยอมตายใจแล้ว

โจงชิงเหอทนดูไม่ไหว พูดโต้ตอบไปว่า“ศาสตราจารย์โม่ ท่านจงใจกลั่นแกล้งกันแบบนี้! ใครจะสามารถรับประกันได้ว่าจะเอาชนะได้? ตัวท่านเองเอาชนะได้หรือเปล่า? ”

โม่หัวถิงก็แดงหน้าก่ำ แต่เพื่อต้องการให้หลินหยุนยอมถอนตัวล้มเลิกความตั้งใจ เขาจำต้องยอมที่จะเสียหน้าเพื่อทำเช่นนี้

“ในเมื่อไม่รับประกันว่าจะเอาชนะได้ แล้วเขาจะมาร่วมแข่งขันหรือไม่ร่วมแข่งขันในระดับอาจารย์ มันมีความแตกต่างกันที่ตรงไหน? ”

โจวชิงเหอพูดอย่างโมโหว่า“โม่หัวถิง ท่านทำแบบนี้เป็นการสับเปลี่ยนแนวความคิด โต้แย้งอย่างไม่มีเหตุมีผล! ”

หลินหยุนพูดขึ้นกะทันหันว่า“ผู้อำนวยการโจว ฉันสามารถรับประกันได้”

โจวชิงเหอตกตะลึงอย่างรุนแรง แล้วมองไปที่หลินหยุน“หมอเทพหลิน ฉันทราบว่าวิชาการแพทย์ของคุณสูงส่งยิ่งนัก แต่ว่าฉินโจวเป็นถิ่นกำเนิดของหมอเซียน วิชาการแพทย์ของพวกเขาสูงส่งกว่าพวกเราหลินโจวเป็นไหน ๆ แล้วจะสามารถรับประกันว่าจะเอาชนะได้อย่างไรกันล่ะ? ”

“โม่หัวถิงไอ้แก่ผู้นี้ แสดงออกอย่างชัดเจนว่าจงใจกลั่นแกล้งคุณอยู่ ! แต่ก็ต้องโทษที่ฉันพิจารณาไม่รอบคอบ หากทราบล่วงหน้าว่าจะเป็นแบบนี้ ฉันคงไม่ทำให้คุณต้องมาตกที่นั่งลำบากแบบนี้แน่! ”

หลินหยุนยิ้ม พูดอย่างมั่นใจว่า“ผู้อำนวยการโจววางใจได้ ในเมื่อฉันตอบตกลง ฉันก็ต้องมีความมั่นใจอย่างแน่นอน เพียงแต่ต้องการให้ท่านช่วยค้ำประกันให้กับตัวฉันด้วย”