หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 408

ทรงผมและการแต่งหน้าที่รษิกาเลือกนั้นเรียบง่าย ดังนั้นสไตลิสต์จึงจัดการกับเธอค่อนข้างเร็ว เธอเลือกชุดเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าในขณะที่สไตลิสต์รอเธออยู่นอกห้องแต่งตัว

เมื่อเห็นรษิกาออกมาจากห้องแต่งตัว เขาก็ประทับใจเธอมาก “คุณผู้หญิงครับ ชุดนี้เหมาะกับคุณมาก ราวกับว่าทำมาเพื่อคุณเลย!”

เขาเป็นสไตลิสต์มาหลายปีและเขาไม่ค่อยเห็นใครเลือกชุดเรียบๆ เช่นนี้ในห้องเสื้อสว่างจิต

ก่อนที่เขาจะแต่งหน้าเขาสังเกตเห็นว่าเธอสวยมาก ด้วยความที่เธอเลือกชุดที่เรียบง่าย สไตลิสต์จึงไม่คาดหวังมากนักเมื่อที่เธอแต่งตัวเสร็จแล้ว

แต่เมื่อเขาเห็นเธอ เขาก็ประหลาดใจและรู้สึกตกตะลึงในความงามของรษิกา

ผมของรษิกาถูกมัดเป็นมวยอย่างเรียบง่าย ด้านหลังติดด้วยกิ๊บมุกเรียบๆ และผมส่วนที่เหลือของเธอถูกรวบไว้ด้านหลังอย่างไม่ตั้งใจ ด้วยการแต่งหน้าเบาๆ ของเธอเผยให้เห็นถึงใบหน้าที่แสนงดงาม ช่างแต่งหน้าทาลิปกรอสบางๆ บนริมฝีปากของเธอ เธอสวมชุดราตรีสีขาวเปิดไหล่ ผิวที่เปลือยเปล่าของเธอช่างไร้ที่ติและไหปลาร้าของเธอช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

จริงๆ แล้วเธอดูเหมือนนางฟ้าจากสวรรค์

หากไม่ใช่เพราะคนที่มาที่ห้องเสื้อสว่างจิตล้วนร่ำรวยและมีชื่อเสียง สไตลิสต์คงแนะนำให้เธอเข้าวงการบันเทิงเพื่อไปเป็นดารา

เมื่อได้รับคำชมจากสไตลิสต์ รษิกาก็ยิ้มและตอบว่า “ขอบคุณค่ะ”

จากนั้นรษิกาสำรวจตัวเองในกระจกและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ดีเลย ไม่หรูหราจนเกินไป และเพียงพอที่จะแสดงถึงการขอบคุณสำหรับคำเชิญ

รษิกาหันไปขอบคุณสไตลิสต์อีกครั้งก่อนที่จะลงไปข้างล่างเพื่อชำระเงิน

หลังจากออกจากห้องเสื้อสว่างจิต รษิกาเข้าใจว่าใกล้ถึงเวลาเข้าร่วมงานเลี้ยงแล้ว เธอจึงเดินไปที่ริมถนนเพื่อเรียกแท็กซี่ ทันใดนั้นเองเธอได้ยินเสียงมาจากด้านหลังของเธอ

“ลาก่อนคุณเลอศิลป์” ผู้ดูแลห้องเสื้อสว่างจิตกล่าวอย่างสุภาพเมื่อเขาออกไปส่งเลอศิลป์

เมื่อเธอได้ยินคำพูดเช่นนั้น รษิกาก็หยุดชะงักและนิ่งเงียบทันที อะไรจะบังเอิญขนาดนี้? ทำไมเลอศิลป์ถึงมาอยู่ที่นี่ได้? แล้วทำไมเขาถึงเรียกฉัน นี่ฉันควรตอบเขาว่าอย่างไรดี?

ในทางกลับกันเลอศิลป์ก็ประหลาดใจเช่นกัน ใครจะไปรู้ว่าตอนที่ฉันอยู่ข้างบน เธออยู่ข้างล่างมาโดยตลอดเลยเหรอ? ฉันคิดว่าเราจะได้เจอกันแค่ในงานเลี้ยง แต่การที่ได้พบเธอก่อนเข้างานก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย