พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 328

ตอนที่ 328 ซือถูจิ้งเล่าเรื่อง

ซือถูจิ้งคิดอยู่พักนึง ก็เงยหน้าขึ้น “ให้ฉินจือเอาเหล้าส่งเข้ามาขวดนึง ข้านึกอยากดื่มเหล้าขึ้นมา”

หลีโม่ลุกขึ้น “ได้ ข้าจะไปสั่ง กินสักหน่อยก็ดี”

กินเหล้าสามารถปล่อยวางอารมณ์ได้ นางหวังว่าซือถูจิ้งจะไม่ทรมานตัวเองให้เจ็บอีก

อากาศเริ่มเย็นขึ้น ฉินจือเห็นองค์หญิงร้องไห้ ก็เลยไปอุ่นเหล้าให้อุ่นๆแล้วถือเข้ามา

“ดื่มน้อยๆหน่อย ” ฉินจือรินเหล้าให้องค์หญิง รินไปหนึ่งจอก ก็วางลง “เอาเถอะ ชอบกินเท่าไรก็กินไป พอเมาแล้ว จะไปตีคนก็ไปตี จะไปฆ่าคนก็ไปฆ่า มาอ่อนแอพวกเราไม่ชอบ”

ความเป็นห่วงของฉินจือที่มีต่อซือถูจิ้งมันเกินระหว่างคนรับใช้และเจ้านายไปแล้ว นางเป็นห่วงซือถูจิ้งจริงๆ

ความสัมพันธ์นี้ ทำให้หลีโม่ซาบซึ้ง

ซือถูจิ้วเวยหน้ามองฉินจือ พูดเบาๆว่า “ข้าไม่เป็นไร เจ้าออกไปก่อน ฉงหวาใกล้จะกลับมาแล้ว พวกเจ้าไปจัดการข้าวของ ให้หลีโม่กินข้าวอยู่ที่นี่”

“ดีเลย มีพระชายาเป็นเพื่อน ข้าน้อยก็วางใจ ” ฉินจือพูดจบก็ออกไป

ซือถูจิ้งยกเหล้าขึ้น แล้วดมๆ แต่ไม่ดื่ม นางหัวเราะขึ้น “หลายปีมานี้ ข้าดื่มเหล้าน้อยมาก ถ้าตอนที่อยู่กับเจ้าเจ็ด ข้าก็จะดื่มบ้างนิดหน่อย ไม่กล้าดื่มมาก มีคนบอกว่า ดื่มเหล้าสามารถแก้เครียดได้ คนที่พูดแบบนี้ ในใจคงจะไม่มีความทุกข์ใดๆ เมื่อดื่มจนเมาแล้ว มันเสียใจมากกว่าเดิมอีก เจ้าไม่อาจจะควบความเศร้าในใจได้”

หลีโม่ได้ยินดังนั้น ก็จี๊ดใจ ในใจนางคงจะเสียใจมาก ถึงสัมผัสได้ขนาดนี้

“ตอนที่ข้าอยู่คนเดียว ไม่เคยแตะเหล้าแม้แต่หยดเดียว ไม่กล้า กลัวดื่มแล้วควบคุมตัวเองไม่ได้” นางเริ่มน้ำตาคลอ แต่ใบหน้ายังยิ้มแย้ม ในรอยยิ้มนั้น ก็มีน้ำตาหยดลงมา ไหลอาบแก้มหยดลงในจอกเหล้า

นางเงยหน้า แล้วก็ดื่มเหล้าเคล้าน้ำตา

“เจ้าเชื่อหรือไม่ว่า ข้าเริ่มไม่ชอบเขาแล้ว ไม่ทันสมัย เคร่งขรึม จริงจัง ไม่เคยยิ้มแย้ม อายุยังน้อยแต่เลียนแบบวางมากเป็นผู้ใหญ่ ข้าไม่ชอบคนแบบนั้นแล้ว ดังนั้น ตอนที่เขาอยู่ในวังแรกๆ ข้าเคยแกล้งเขา แหย่เขา มีครั้งนึง ข้าตั้งใจเอางูไปใส่หลังเขา ข้าจะอยากรู้ว่า เขายังจะทำหน้าเข้มได้อยู่อีกมั้ย”

หลีโม่ฟังนิ่งๆ ถึงแม้จะไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ถาม นางบอกว่า นี่เป็นการปลดปล่อยอย่างหนึ่ง