ความรักสีคราม นิยาย บท 209

วิเวียนรู้สึกเหมือนกับว่าฟินนิคจูบเธออย่างหลงใหลราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งร่าง เธอปล่อยกายปล่อยใจไปตามกระแสอารมณ์และปล่อยให้เขาทำอะไรก็ได้ตามต้องการและเพลิดเพลินไปกับกับการเล้าโลมด้วยความรัก ในเวลานั้นเธอเต็มใจที่จะอุทิศทุกอย่างที่มีให้กับเขา

เมื่ออารมณ์ปรารถนาของทั้งคู่ทวีความรุนแรงขึ้น ฟินนิคกระซิบข้างหูเธอว่า “กลับบ้านกันเถอะ ผมอยากกินคุณทั้งตัวแล้ว”

วิเวียนหายใจเข้าลึกๆ จนหน้าอกกระเพื่อมและใบหน้าแดงขึ้น

ความขี้อายของเธอน่าดึงดูดยิ่งขึ้นจนฟินนิคอดไม่ได้ที่จะประทับริมฝีปากเธออีกครั้ง

รสจูบของเขารวมกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนเป็นเหมือนความอบอุ่นที่ไหลผ่านหัวใจของเธอ

เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นธารน้ำแข็งบนเทือกเขาหิมาลัยที่ตอนนี้กำลังละลายกลายเป็นน้ำชะโลมหัวใจของกันและกัน

ในที่สุดเมื่อรถจอดที่หน้าวิลล่า คนขับและโนอาห์ก็เฝ้าดูคู่รักที่แสดงความรักต่อกันจนเห็นได้ชัดลงจากรถด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ

วิเวียนเพิ่งมาตระหนักได้ในตอนท้ายว่ามีคนอื่นอยู่ในรถกับเธอ เธออดไม่ได้ที่จะหน้าแดงเมื่อสัมผัสแก้มที่ร้อนผ่าวและรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

ฟินนิคกล่าวว่า "กลับบ้านกันเถอะ"

หลังจากลงจากรถวิเวียนก็ผลักฟินนิคเข้าไปในบ้านขณะที่ชายหนุ่มยังคงคิดหาวิธีร่วมรักกับเธอ จู่ๆ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากซาเวียร์

ช่างเป็นมารความสุขเสียจริง

ฟินนิคขมวดคิ้วไม่อยากรับสายในตอนแรกแต่ซาเวียร์โทรมาอีกครั้งหลังจากที่เขาไม่รับ

ตอนนั้นฟินนิคพยายามตั้งสติเพราะเขารู้จักซาเวียร์เป็นอย่างดี แม้ว่าปกติแล้วซาเวียร์จะไร้สาระ แต่การที่เขาโทรหาบ่อยๆ แสดงว่าต้องมีเรื่องสำคัญ

ฟินนิคบอกวิเวียนว่า “คุณล่วงหน้าไปก่อนเลยดีไหม ผมต้องรับสายนี้”

วิเวียนพยักหน้าและขึ้นไปชั้นบน ขณะที่ฟินนิครับสาย

ซาเวียร์หอบขณะที่พูดว่า “ฟินนิค ฉันว่าฉันคิดออกเกี่ยวกับตัวตนของชายคนที่ผ้าพันคอไหมหายในโรงแรมเซ็นจูรีเมื่อสองปีก่อน ตอนนี้ฉันกำลังไปบ้านนายและจะบอกรายละเอียดให้นายรู้อีกสักครู่”

สีหน้าของฟินนิคเปลี่ยนไปทันที

เขาพบชายคนนั้นเมื่อสองปีที่แล้ว